Σκηνοθεσία: McG, Σενάριο: Timothy Dowling, Simon Kinberg, Μουσική: Christophe Beck, Φωτογραφία: Russell Carpenter, Πρωταγωνιστούν: Reese Witherspoon, Tom Hardy, Chris Pine, Διάρκεια: 98', Διανομή: Odeon
Είναι νέοι, ωραίοι, πετυχημένοι στη δουλειά τους, αλλά...μόνοι. Ο πρώτος χωρισμένος με παιδί, ο δεύτερος εργένης με ένα υπέροχο σπίτι και πανάκριβο αυτοκίνητο. Η τρίτη όμορφη, κοινωνική, αλλά εξίσου μόνη. Αποφασίζουν λοιπόν να βάλουν τέλος στη μοναξιά τους κάνοντας μια βόλτα σε έναν ιστότοπο γνωριμιών. Και η μοίρα ή μάλλον τα τερτίπια του σεναριογράφου αποφασίζουν να τους γνωρίσουν. Όπερ και πραγματοποιείται. Οι δύο φίλοι, οι οποίοι τυγχάνουν και πράκτορες της CIA, ερωτεύονται την ίδια κοπέλα, η κοπέλα δεν ξέρει ποιον να πρωτοδιαλέξει και αρχίζει ένας απίστευτος αγώνας ποιος-θα-κερδίσει-το-κορίτσι. Στη διάθεσή τους τίθενται πράκτορες, υπερσύγχρονα συστήματα παρακολούθησης και ομολογουμένως πολύ κέφι.
Μια διασκεδαστική ταινία η οποία δεν ζητά να γίνει ούτε πάει να υποδυθεί κάτι που δεν είναι. Είναι μια αρκετά συμπαθητική αισθηματική περιπέτεια που βλέπεται εύκολα από όλη την οικογένεια. Το ότι Το κορίτσι κοιμάται μόνο με έναν κατά διάρκεια της ταινίας, με αυτόν που τελικά τα φτιάχνει αποτελεί εγγύηση γι' αυτό. Αρκετά συμπαθητικά εφέ, διασκεδαστικές σκηνές δράσης και γέλιο τα δυνατά σημεία της ταινίας. Γρήγοροι ρυθμοί, στο οποίο μας έχει συνηθίσει ο McG και σφιχτό μοντάζ αποτελούν τη συνταγή μιας ταινίας που βλέπεται ευχάριστα με παρέα το αναπόσπαστο ποπκορν.
Σκηνοθεσία: Stephen Daldry, Σενάριο:Eric Roth, Jonathan Safran Foer, Μουσική: Alexandre Desplat, Φωτογραφία: Chris Menges, Πρωταγωνιστούν: Tom Hanks, Sandra Bullock, Thomas Horn, Max von Sydow, Zoe Caldwell, John Goodman, Διάρκεια: 129', Διανομή: VILLAGE FILMS
Μια μεσοαστική οικογένεια της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας, η μητέρα, ο μικρός γιος. Τα πάντα μοιάζουν ονειρεμένα. Οι γονείς είναι ερωτευμένοι, ο πατέρας διαθέτει πολύ χρόνο και αγάπη στο γιο του. Θα έλεγε μάλιστα κανείς ότι είναι και η μόνη του ασχολία και ο γιος μοιάζει να ζει στον παράδεισο. Ένα πανέξυπνο παιδί με υψηλό δείκτη ευφυίας, ασκείται αδιάκοπα στα πνευματικά παιχνίδια στα οποία τον υποβάλλει ο πατέρας του. Μέχρι που...μέχρι που φθάνει η 9/11. Ο τελευταίος ευρισκόμενος σε ένα επαγγελματικό ραντεβού χάνει τη ζωή του συνεπεία της τρομοκρατικής επίθεσης. Ο γιος ψάχνοντας κάποια ενθυμήματα του πατέρα του βρίσκει σπάζει κατά λάθος ένα βάζο το οποίο περιέχει ένα φάκελο με την ένδειξη Black και ένα κλειδί μέσα. Κι αρχίζει η οδύσσεια της εξεύρεσης της κλειδαριάς την οποία ξεκλειδώνει το εν λόγω κλειδί. Ο μικρός καταλογοποιεί όλους τους Μπλακ της Ν.Υ. και αρχίζει να τους επισκέπτεται έναν έναν. Καθήκον που μοιάζει ακοτόρθωτο και χωρίς αποτέλεσμα. Είναι όμως;
Μια ενδιαφέρουσα ταινία η οποία επικεντρώνεται γύρω από το πρόσωπο του μικρού πρωταγωνιστή, ο οποίος αναμφίβολα αποτελεί μια απίστευτη ανακάλυψη. Ένα εκπληκτικό ταλέντο. Όλη ταινία περιστρέφεται γύρω από αυτόν. Και ποιος στη χάρη του, περιστοιχίζεται από κορυφαία ονόματα της &ης Τέχνης και τα οποία λειτουργούν ως δορυφόροι του νεοευρεθέντος ταλέντου. Σίγουρα περιμένουμε να δούμε πολλά και πολύ σύντομα από το νεαρό. Κορυφαίες στιγμές ο μονόλογος προς τον ηλικιωμένο ενοικιαστή της γιαγιάς του καθώς επίσης το δάκρυ που αναβλύζει μέσα από μια σκληρή μάσκα. Το σενάριο δεν εκμεταλλεύεται όπως θα έπρεπε τα υπόλοιπα όμως μεγάλα ονόματα, με εξαίρεση ίσως τον φον Σύντοφ ο οποίος χαρίζει μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία ως μουγγός. Μονοδιάστατοι οι ρόλοι του Χανκ και της Μπούλοκ και μάλλον επίπεδοι. Η μουσική του γαλλοέλληνα Ντεσπλά πάντα υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τις προθέσεις του σκηνοθέτη. Νομίζω ότι πλέον εύκολα μιλάμε για το νέο Μωρίς Ζαρ και σίγουρα για έναν από τους καλύτερους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής της νέας γενιάς. Η σκηνοθεσία του Ντάλντρυ ρίχνει όλο το βάρος της στο νεαρό παραγκωνίζοντας τους αστέρες γύρω του. Η φωτογραφία λειτουργεί μάλλον διεκπεραιωτικά χωρίς να προσδίδει κάτι αξιομνημόνευτο. Ο πιο αδύναμος κρίκος είναι το σενάριο. Ανοίγει ταυτόχρονα πολλά μέτωπα χωρίς να επικεντρώνεται σε ένα κρατώντας το καθηλωμένο στο έδαφος. Έχουμε λοιπόν, 9/11, οικογενειακές σχέσεις, Σύνδρομο Άσπεργκερ, οδύσσεια κρυμμένου θησαυρού, ψυχανάλυση στον προβληματικό ψυχικό κόσμο ενός παιδιού που γκρεμίστηκε η παιδική του ηλικία και αθωότητα (ίσως μάλιστα και μιας ολόκληρης κοινωνίας), διαταραγμένες σχέσεις μητέρας παιδιού. Δυστυχώς όλα τα ανοίγματα αυτά εμποδίζουν την ολοκληρωμένη δραματουργική εξέλιξη στη δομή του σεναρίου. Ο λόγος που πραγματικά αξίζει να δει κανείς την ταινία είναι η ερμηνεία του μικρού. Και πιστέψτε μας, αξίζει πραγματικά.