Ο αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος πλησιάζει τα σαράντα, αλλά ζει ακόμα με τη μαμά του και απασχολείται σε δουλειές ρουτίνας στη ΓΑΔΑ. Και τώρα, για πρώτη φορά του αναθέτουν τη διαλεύκανση μιας ανθρωποκτονίας. Πρέπει να βάλει τα δυνατά του να βρει τον δολοφόνο, αφού λαχταράει να κάνει καριέρα ντετέκτιβ, σαν τους ήρωες των αστυνομικών βιβλίων που διαβάζει. Εντούτοις, η δολοφονία του συλλέκτη δίσκων βινυλίου Σταμάτη Παυλίδη αποδεικνύεται πιο περίπλοκη απ’ όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Ο αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια παρέα ανθρώπων που όλοι έχουν κάτι να κρύψουν. Και ο Χάρης θα αναρωτηθεί: «Μα είναι δυνατόν να σκοτώσει κανείς για μια χούφτα βινύλια;».
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Χίλντα Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Καλλιθέα το 1957. Τα παιδικά της ινδάλματα ήταν ο Γιούρι Γκαγκάριν και ο Μιχαήλ Στρογκόφ. Μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη, ακούγοντας Neil Young και Bob Dylan. Σπούδασε νομικά και για μια εικοσαετία είχε το δισκάδικο στην πλατεία της Νέας Σμύρνης. Από το 1994 ασχολείται επαγγελματικά με τη μετάφραση (μεταξύ άλλων, έχει μεταφράσει John Barth, Percival Everett, Jonathan Coe, Bob Dylan, Leonard Cohen, Raymond Chandler). Έχει γράψει δύο μονογραφίες για τους Beatles και τους Clash (εκδόσεις Απόπειρα). Έχει συνεργαστεί με μουσικά έντυπα (ZOO, Pop&Rock, Sonic) και είναι συντάκτρια του διαδικτυακού μουσικού περιοδικού MiC. Αυτό είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Σκηνοθεσία: James Bobbin, Σενάριο: Jason Segel, Nicholas Stroller, Φωτογραφία: Don Burgess, Μουσική: Christoph Beck, Πρωταγωνιστούν: Jason Segel, Amy Adams, Chris Cooper. Διάρκεια: 103’, Διανομή: Feelgood
Η ταινία εχει ως αφετηρία ένα ζευγάρι, τον Γκάρι και τη Μαίρη, καθώς και τον… εξωπραγματικό αδερφό του Γκάρι, Γουόλτερ, η μορφή του οποίου προσιδιάζει τα μάπετς και ο ίδιος αποτελεί μεγάλο οπαδό τους. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού τους στο Λος ΄Αντζελες, επισκέπτονται το θέατρο των Μάπετς και ο Γουόλτερ συνειδητοποιεί ότι το θέατρο πρόκειται να πωληθεί σε έναν αδίστακτο επιχειρηματία, το Ρίτσμαν, προκειμένου να το γκρεμίσει και να διεξάγει γεωτρήσεις προς ανεύρεση πετρελαίου. Οι τρεις τους επισκέπτονται τον εδώ και χρόνια αποσυρμένο Κέρμιτ και του εξηγούν ότι πρέπει να συγκεντρωθούν 10 εκατομμύρια δολάρια για να αποτρέψουν την κατεδάφιση του θεάτρου. Εκείνος αποφασίζει πως πρέπει να διοργανωθεί ένα σόου των μάπετς γι’ αυτό το σκοπό και όλοι μαζί «επιστρατεύουν» τα παλιά μέλη: το Φόζι που κάνει παραστάσεις με ένα παρακμιακό γκρουπ που μιμείται τα μάπετς, τον Γκόντζο που είναι πλέον επιχειρηματίας, τον ΄Ανιμαλ που βρίσκεται παρέα με τον Τζακ Μπλακ σε μια ομάδα διαχείρισης θυμού, την Πίγκυ που πλέον εργάζεται στο Παρίσι ως εκδότρια για το Βογκ καθώς και τα υπόλοιπα μέλη. ΄Ολη η παρέα, θα αναμετρηθεί με το Ρίτσμαν δίνοντας ένα τελευταίο σόου απ’ τα παλιά και ανεξαρτήτως αποτελέσματος θα κερδίσουν την χαμένη αγάπη του κοινού.
Το «Muppets» δεν είναι μια συνηθισμένη παιδική ταινία. Είναι μια υπερπαραγωγή με άψογη κινηματογράφηση που αναμιγνύει τον παραμυθιακό κόσμο των μάπετς με τον κόσμο και την αληθοφάνεια της σύγχρονης πραγματικότητας. Στην ταινία αυτή, οι κούκλες που πρωταγωνίστησαν στην ιστορική σειρά της δεκαετίας του ’80 δένουν και συνταιριάζουν απόλυτα με τις ανθρώπινες φιγούρες και προσαρμόζονται καταπληκτικά στην καθημερινότητα της σύγχρονης ζωής. Αυτό που εντυπωσιάζει, δε, είναι ότι τα ευφυέστατα γκαγκς αλλά και η αίσθηση του μιούζικαλ που απορρέει από πολλά σημεία της ταινίας μας μεταφέρει σε μια αλλοτινή κινηματογραφική ατμόσφαιρα γεγονός που προσδίδει ένα τόνο νοσταλγίας στην ταινία. Συγκεκριμένα, η ταινία σατιρίζει και χαριτολογεί με πολλά στοιχεία της δεκαετίας του ’80 (όπως η μουσική και οι ταινίες της εν λογω εποχής) και παράλληλα, καυτηριάζει με τρόπο ανάλαφρο αλλά ευρηματικό τις σύγχρονες συνθήκες στη βιομηχανία του θεάματος. Εντούτοις, οφείλουμε να πούμε ότι το «Muppets» , παρότι ταινία παιδική, απευθύνεται κυρίως σε κοινό άνω των 40, δηλαδή νοσταλγούς της σειράς αυτής και εν γένει της δεκαετίας του ’80 «προσγειωμένων» στα ήθη και την πραγματικότητα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα.
Συμπερασματικά πρόκειται για μια πανέξυπνη ταινία με πολύ χιούμορ και γέλιο που αξίζει την προσοχή μας καθώς μας ταξιδεύει στην αθωότητα και την ονειροπόληση της σειράς-φαινόμενο, το Μuppets show.
Ενόσω η Γαλαξιακή Δημοκρατία βρίσκεται σε παρακμή, η Εμπορική Ομοσπονδία οργανώνει μπλόκο των θωρηκτών γύρω από τον πλανήτη Ναμπού, προς απάντηση στην επιβολή φορολογίας των εμπορικών δρόμων. Για το λόγο αυτό, αποστέλλονται δύο Τζεντάι, ο Κούι-Γκον και ο μαθητευόμενός του, ΄Ομπι Ουάν, για να διαπραγματευτούν με την Συνομοσπονδία του Εμπορίου. Όμως, ο Νταρθ Σίντιους διατάσσει τον στρατό να σκοτώσουν τους δύο Τζεντάι και να εισβάλλουν στο Ναμπού. Καθώς οι δύο Τζεντάι δραπετεύουν, σώζουν το γκάνγκαν Τζαρ Τζαρ που εφεξής συμπορεύεται μαζί τους. Κατά την επίσκεψη του Κούι-Γκον στον καταυλισμό των Μος ΄Εσπα προκειμένου να αγοράσει μια νέα γεννήτρια, γνωρίζει τον Ανάκιν, ένα παιδί σκλάβο, στο οποίο ο Κούι-Γκον διαβλέπει τον «Εκλεκτό» των Τζεντάι. Μετά την απελευθέρωση του Άνακιν, ο Κούι Γκον επιδιώκει να γίνει ο μέντορας του Άνακιν, ενώ η σύγκρουση ανάμεσα στην Γαλαξιακή Δημοκρατία και στην Ομοσπονδία του Εμπορίου κορυφώνεται.
Η ταινία του Τζορτζ Λούκας αποτελεί την τέταρτη κατά σειρά γυρισμάτων ταινία των δύο τριλογιών του Star Wars αλλά την πρώτη όσον αφορά στη ροή της αφήγησης της εξαλογίας. Παρ’ ότι το Phantom Menace αποτελεί τη λιγότερο δυνατή στιγμή της εξαλογίας των Star Wars, μας εισάγει στο χρονικό της γένεσης των Star Wars, που κατά την γνώμη μου αποτελεί σημείο καμπής για την ιστορία του Χολιγουντιανού κινηματογράφου. Οι χαρακτήρες της ταινίας καταγράφονται στο μυαλό μας ο καθένας με τη δικιά του σημασία και βαρύτητα: ο γενναίος και παράτολμος Κούι-Γκον, ο πιστός ΄Ομπι Ουάν, η προσηνής Βασίλισσα Αμιντάλα ή ο ταλαντούχος Άνακιν. ΄Ολοι μαζί συνθέτουν το ψηφιδωτό του Star Wars, το οποίο παρότι κινείται σε ένα επίπεδο φαντασιακό, μας συναρπάζει σαν η θεματολογία του να αντλούνταν απ’ τον πραγματικό κόσμο. Ειδικότερα, θα ήθελα να επισημάνω το σχόλιο που γίνεται εμμέσως απ’ το Λούκας στο σχήμα της σύγκρουσης Γαλαξιακής Δημοκρατίας και Ομοσπονδίας του εμπορίου, το οποίο δεν απέχει πολύ από το γίγνεσθαι του μεταπολεμικού κόσμου.
Η επανέκδοση του Star Wars σε 3d αποτελεί σίγουρα μια ευκαιρία για την γενιά που δεν γνώρισε «από κοντά» το Star Wars (στην οποία συγκαταλέγεται και ο γράφων) να μυηθεί στη δράση και τη μυθοπλασία των ταινιών που άλλαξαν το ρουν της εμπορικής κινηματογραφίας.
Σκηνοθεσία: Josh Trank,Σενάριο: Max Landis,Φωτογραφία:Matthew Jensen, Πρωταγωνιστούν: Alex Russell, Michael B. Jordan, Michael Kelly, Ashley Hinshaw. Διάρκεια: 83’ Διανομή: Odeon
Η ταινία ακολουθεί το «χρονικό» της περιπέτειας τριών νέων φίλων: του ΄Αντριου, ενός μοναχικού και εσωστρεφούς νέου που βρίσκεται σε σύγκρουση με τον πατέρα του ενώ η μητέρα του πάσχει από καρκίνο, του Σμιθ, που δηλώνει ότι «ξέρει και θυμάται πολλά πρόσωπα γι αυτό άλλωστε ασχολείται με την πολιτική» και του Ματ που είναι ο περισσότερο λογικός και εξισορροπητικός της παραπάνω τριάδας. Η δράση πυροδοτείται, όταν μια συγκλονιστική ανακάλυψη σε έναν κρατήρα τους δίνει υπερφυσικές δυνατότητες όπως η τηλεκίνηση και η αναίρεση της βαρύτητας. Αρχικά, το χάρισμα αυτό χρησιμοποιείται από την παρέα προς ιδίαν διασκέδαση. Όταν όμως ο ΄Αντριου αρχίζει να μετέρχεται καταχρηστικά τις «ικανότητές» του, ξεσπά σύγκρουση στην παρέα που οδηγεί σε τραγικά συμβάντα. Παράλληλα, το κλίμα στην οικογένεια του ΄Αντριου οξύνεται και ο ίδιος συμπεριφέρεται παραβατικά για να εξασφαλίσει τα φάρμακα της μητέρας του. Παρά τις προσπάθειες του Ματ, ο ΄Αντριου μετατρέπεται σε υπ’ αριθμόν ένα δημόσιο κίνδυνο.
Η ταινία του Τζος Τρανκ τοποθετεί το θεατή σε ένα γνώριμο μοτίβο. Η αφήγηση τελείται από το υποκειμενικό μάτι της κάμερας του ΄Αντριου που καταγράφει τα πάντα αρειμανίως, κάτι που μας παραπέμπει ευθέως στο πειραματισμό που είχε εισάγει πολλά χρόνια νωρίτερα το «Blair Witch Project». Καθώς η ταινία ,λοιπόν, εξελίσσεται με το πειραματικό ύφος της και υπό το μυστήριο του υπερφυσικού βλέπουμε την καταιγιστική δράση και τις επικές καταστροφές που συναντά κανείς στις υπερπαραγωγές των ταινιών του Σπήλμπεργκ και του Κάμερον να λαμβάνουν χώρα. Και, κατά την γνώμη μου, το πάντρεμα της αισθητικής της υποκειμενικής ερασιτεχνικής εικόνας (που δικαιολογείται αφηγηματικά) με τα ειδικά εφέ υπερπαραγωγής είναι μάλλον ανεπιτυχές. ΄Οσον αφορά στο εννοιολογικό κομμάτι της ταινίας, μπορώ ενδεχομένως να αναγνωρίσω την πρόθεση των δημιουργών να κάνουν ένα αλληγορικό σχόλιο για την ανάγκη των καταπιεσμένων χαρακτήρων να επιβληθούν εις βάρος των υπολοίπων με τρόπο ματαιόδοξο, όμως μια τέτοια ιδέα δεν υποστηρίζεται από την πορεία της ταινίας. Ερμηνείες που δεν πείθουν, ελλιπώς δομημένοι χαρακτήρες, έλλειψη σεναριακής οικονομίας και ,κυρίως, κατακλυσμός άναρχα κινηματογραφημένης δράσης αποδιώχνουν σύντομα το ενδιαφέρον του θεατή για την ταινία.
Εν κατακλείδι, η ταινία του Τζος Τρανκ αποστρέφει το θεατή και το αλλόκοτο κυριαρχεί σε πολλά σημεία της. Θα μπορούσε, παρ’ όλα αυτά, να εκτιμηθεί από τους λάτρεις των καλτ περιπετειών φαντασίας.
Συγγραφέας: Χίλντα Παπαδημητρίου / Έκδοση: ΚΕΔΡΟΣ / Σειρά: Ελληνική πεζογραφία / ISBN: 978-960-501-225-0 / Σελίδες: 392 / Τιμή: 15,50 ευρώ