Ένα νέο cd κυκλοφόρησε πρόσφατα η γνωστή τραγουδοποιός Δήμητρα Μαστορίδου, με τίτλο «Παράλογο με θέα» και όπως λέει και η ίδια, περιλαμβάνει «Δώδεκα τραγούδια που βολτάρουν στο νερό, βουτάνε στην πόλη ατενίζουν όσα έγιναν, αναπολούν αυτά που θα γίνουν, ερωτεύονται όσα δε γνώρισαν συνομιλούν με τη Χιονάτη, κερδίζουν το χρόνο χρωματίζουν το γκρίζο ...με μια ανάσα».
Η Δήμητρα Μαστορίδου έζησε και μεγάλωσε στο Μαρούσι και πρωτοεμφανίστηκε στο πλάι του θεατρικού ζεύγους Μιχάλη Ζωγραφίδη – Έφης Νιχωρίτη (όλοι τη θυμούνται στις «Τζαζ ιστορίες», που ανέβηκαν πριν μερικά χρόνια στον «Διθύραμβο» και νωρίτερα στα μουσικά της «Φαύστας» του Μποστ).
Αυτή η αγάπη της για το τραγούδι, την έσπρωξε πρώτα στο Ωδείο Φ. Νάκας για τα θεωρητικά της μουσικής. Μετά σπούδασε κιθάρα και στη συνέχεια έκανε μαθήματα φωνητικής με την Julie Masino, την Solomon Caren για να κατασταλάξει στην Λουκία Φρατσέα.
Η στιχουργική, στη συνέχεια, κάλεσε το δημιουργικό της πνεύμα και πρωτοεμφανίστηκε με αυτή την ιδιότητα στο πρώτο ανανεωμένο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης (2005) με το «Τραγούδια παλιά» σε μουσική και ερμηνεία Τάσου Χαρανιά. Το τραγούδι εκείνο διακρίθηκε.
Η Δήμητρα συνέχισε να γράφει στίχους βιωματικούς, στιγμές αληθινές που τις ζυμώνει με την φαντασία της και πλάθει ιστορίες. Τις κάνει τραγούδια και τις τραγουδά. Είναι σαν πρωτοεμφανιζόμενη τραγουδοποιός ένα είδος που σπανίζει και διαθέτει κρυστάλλινη και αισθαντική φωνή.
Από το 1996 αφιερώθηκε αποκλειστικά στο τραγούδι, εμφανιζόμενη με επιτυχία σε διάφορες μουσικές σκηνές.
Το 2008 κυκλοφόρησε και το πρώτο της προσωπικό cd, με τίτλο «Καινούργιο σπίτι» με στίχους και μουσική δικά της σε παραγωγή «Μικρού Ήρωα» για τη δισκογραφική εταιρεία «Λύρα».

Ά. Πολ.

Τραγούδια και ορχηστρικά κομμάτια βασισμένα σε ποιήματα της Μαρίας Πολυδούρη, γεφυρώνουν το χθες με το σήμερα και υμνούν τους "αιώνιους" ανθρώπινους προβληματισμούς, που εκφράζει το εργό της μεγάλης ποιήτριας.

Τραγουδούν οι: Αλέξανδρος Χατζής, Ελευθερία Ορδουλίδου, Ντένια Κουρούση, Βάσια Ζήλου και η χορωδία "Μαρσύας".

Απαγγέλει η Βάσια Ζήλου
Σύνθεση, ενορχήστρωση, διεύθυνση: Γιώργος Αρκομάνης

«H Μαρία Πολυδούρη είναι μια εξέχουσα ποιήτρια της μεσοπολεμικής ερωτικής ποίησης που άφησε την σφραγίδα της στα ελληνικά γράμματα μέσα από το έργο της και την διακριτική της παρουσία. Η χαρά μας ήταν ιδιαίτερη όταν ο μουσικός και συνθέτης Γιώργος Αρκομάνης μας
παρουσίασε έναν ολοκληρωμένο κύκλο τραγουδιών βασισμένο στην ποίηση της Μαρίας Πολυδούρη με τις πολύ καλές ερμηνείες των Αλέξανδρο Χατζή, Βάσια Ζήλου, Ντένια Κουρούση και Ελευθερία Ορδουλίδου».
Μωυσής Ασέρ – Νικήτας Βοστάνης

Μαρία Πολυδούρη (1902-1930)
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα, κόρη του Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής, το γένος Μαρκάτου. Το 1916 δημοσίευσε το πεζοτράγουδο "Ο πόνος της μάνας", στο περιοδικό “Οικογενειακός Αστήρ”. Τον ίδιο χρόνο συγκέντρωσε ποιήματα στη συλλογή “Μαργαρίτες”, την οποία τελικά δεν εξέδωσε. Σε ηλικία 18 χρονών έχασε και τους δύο γονείς της, με σαράντα μέρες διαφορά.
Το 1922 μετατέθηκε στη νομαρχία Αττικής, απ'τη νομαρχία Μεσσηνίας, όπου είχε διοριστεί 4 χρόνια νωρίτερα. Στο μεταξύ είχε ήδη γραφτεί στη Νομική Σχολή, όπου και γνωρίστηκε με τον Κώστα Καρυωτάκη, τον οποίο ερωτεύτηκε παράφορα. Την ίδια περίοδο δημοσίευσε στίχους σε
διάφορα περιοδικά.
Το 1924 εγκατέλειψε τις σπουδές της και γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη σχολή “Κουναλάκη”. Το 1926 πήρε μέρος σε παράσταση του έργου του Νικοντέμι "Το Κουρέλι" και πήγε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή ραπτικής “Pigier”. Στο Παρίσι προσβλήθηκε από φυματίωση και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο “Charite”. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1928 και μπήκε στο σανατόριο “Σωτηρία” και αργότερα στην κλινική “Χρηστομάνου”, όπου πέθανε σε ηλικία 28 χρονών.Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της πρόλαβε να εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Οι τρίλλιες που σβήνουν" (1928) και "Ηχώ στο χάος" (1929). Η Μαρία Πολυδούρη ανήκει στη λογοτεχνική γενιά του '20, που καλλιέργησε το αίσθημα του ανικανοποίητου και της παρακμής. Ο έρωτας και ο θάνατος, είναι οι δύο άξονες, γύρω από τους
οποίους περιστρέφεται η ποίησή της.

Γιώργος Αρκομάνης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Σε ηλικία 10 ετών, ξεκίνησε μαθήματα κλασικής κιθάρας με τον Jack Rogers και συγχρόνως ασχολήθηκε με την ηλεκτρική και την ακουστική κιθάρα. Στη συνέχεια μελέτησε, θεωρητικά και πρακτικά, την “λαϊκή” και “έντεχνη” ελληνική μουσική, με τη βοήθεια σημαντικών καλλιτεχνών του είδους (Χρήστου Κωνσταντίνου, Νίκου Τατασόπουλου, Ηλία Λεπενιώτη, Κώστα Βαμβούκου κ.π.α.) και από το 1998 άρχισε την επαγγελματική του πορεία, ως σολίστ μπουζουκιού. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα πιάνου και θεωρίας με τον Τάσο Ξηράκη, έπειτα αρμονία, μορφολογία, μουσική ανάλυση και τραγούδι με τον Γρηγόρη Σουρμαϊδη και τζαζ αρμονία και ενορχήστρωση με τον Νίκο Κοταρά.
Σπούδασε “ειδικό αρμονίας” με τον Φίλιππο Χίου (ωδείο Ορφέας), “ειδικό αντίστιξης”  και “φούγκα” με τον Νίκο Καριώτη (Εθνικό ωδείο) και διεύθυνση ορχήστρας με τον Ραφαήλ Πυλαρινό (London college of music). Συμμετείχε σε σεμινάρια (διεύθυνσης, σύνθεσης, ενορχήστρωσης, αισθητικής, ανάλυσης έργων, μορφολογίας, οργανογνωσίας, σημειογραφίας, ιστορίας, μουσικοκινητικής, μουσικοθεραπείας, φιλοσοφίας, ψυχολογίας κλπ) κορυφαίων καλλιτεχνών (Θεόδωρου Αντωνίου, Γιώργου Μηνά, Σπύρου Κλάψη, Χρήστου Παρασκευόπουλου κ.π.α.).
Ως δάσκαλος μουσικής έχει εργαστεί και έχει αναλάβει την παρουσίαση σεμιναρίων ποικίλης θεματολογίας (Η μουσική στη τέχνη της μαγείας, Οι δρόμοι της ελληνικής λαϊκής μουσικής, Οργανογνωσία κλπ) σε ωδεία, εργαστήρια και χώρους τέχνης & πολιτισμού (Ωδείο Ορφέας, Α.Τ. Ελλάδας κ.α.). Εργασίες και έρευνες του έχουν δημοσιευτεί (ΤΑ ΝΕΑ, Βήμαgazino κ.α.).
Στο ενεργητικό του έχει πληθώρα εμφανίσεων και συμμετοχών (ως συνθέτης, μαέστρος, σολίστ, ενορχηστρωτής και καλλιτεχνικός διευθυντής) σε θέατρα (Λυρική σκηνή, Γυάλινο μουσικό, Δαϊς κλπ), νυχτερινά κέντρα (CineΚεραμεικός, Τολ, Old times κλπ), συναυλιακούς χώρους (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών & Θεσσαλονίκης, Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη κλπ), ξενοδοχεία (Divani Caravel, Metropolitan, Intercontinental), στούντιο ηχογραφήσεων (Sierra, Studio 5, Play recording studio κλπ), τηλεοπτικά (AΝΤ1, Alpha, ΕΡΤ κλπ) και ραδιοφωνικά κανάλια (Όασις, Επικοινωνία, ΕΡΑ κλπ). Έχει συνθέσει έργα και τραγούδια για σόλο, μικρά και μεγάλα μουσικά σύνολα, με τη συχνή συνύπαρξη μουσικών οργάνων, δομών και ειδών διαφορετικής κατεύθυνσης και αισθητικής, που σκιαγραφούν το προσωπικό “ύφος” του συνθέτη. Μερικά χαρακτηριστικά έργα του: Νύχτα βροχερή (2003), Γιατί μ’αγάπησες (2003-’06), Ψυχές της νύχτας (2004), Μικρό ρέκβιεμ (2009), Ηχώ του διαστήματος (2009), Γυμνοί αυτοσχεδιασμοί (2010), Ψεύτικες αλήθειες (2008-’11) κ.π.α. Το 2011 κυκλοφόρησε η 1η δισκογραφική του δουλειά με τίτλο «Γιατί μ’αγάπησες» (Καθρέφτης), με τραγούδια και ορχηστρικά κομμάτια βασισμένα σε ποιήματα της Μαρίας Πολυδούρη.