Ημερολογιακό Αρχείο
< June 2017 >
Mon Tue Wed Thu Fri Sat Sun
      1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30    

Έχουμε την ατυχία να βιώνουμε μια από τις αλγεινότερες περιόδους στη μεταπολεμική ιστορία του τόπου μας. Κατηγορίες του είδους «εσείς φταίτε»  πλέον δεν εκτοξεύονται κομματικά ένθεν κακείθεν. Στο σημείο αυτό δεν έχει νόημα άλλωστε. Δυστυχώς έχουμε φτάσει στο σκληρό «δια ταύτα…».  Φταίχτες αν μη τι άλλο δεν είναι οι εξ εσπερίας ορμώμενοι συνοδοιπόροι μας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αλλά μάλλον εμείς οι ίδιοι. «Βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας». Κάπως έτσι δεν το λέει ο λαός; Ποιοι είναι αυτοί οι ίδιοι; Δεν είναι της παρούσης. Ζητάμε αλλαγή πλεύσης από τους Γερμανούς. Μα δεν γνωρίζουμε ότι μέσα στην κουλτούρα της αυστηρής πρωσικής πειθαρχίας που ανέκαθεν τους χαρακτήριζε, είναι και η κουλτούρα της τιμωρίας σε κάθε παράπτωμα; Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους αλλοδαπούς αλλά και για τους ημεδαπούς. Όσο έχουν μελετήσει ιστορία και δεν την ξέρουν μόνο από τις κινηματογραφικές ταινίες, δηλαδή καθόλου, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο απόλυτα πειθαρχημένος στρατός που ξεκίνησε να καταλάβει με το έτσι θέλω την Ευρώπη, ήταν απίστευτα σκληρός πρώτα προς τα δικά του στελέχη, για να αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Η τόσο αυστηρή πειθαρχία έχει δύο όψεις. Η άλλη είναι το δυτικογερμανικό θαύμα. Κυριολεκτικά όλη η θεωρία και ο ορισμός της οικονομικής ανάπτυξης μαζί. Αν στη συνταγή μάλιστα προσθέσουμε και το πολιτικό όφελος που αποκομίζουν οι κυβερνώντες από την στάση τους απέναντί μας, τότε έχουμε μπροστά μας το φαγητό το οποίο γευόμαστε παρά τη θέλησή μας.
Όπως και να ‘χει εμείς πρέπει σε ατομικό επίπεδο αρχικά και κατόπιν συλλογικά να αντιδράσουμε και να δράσουμε. Τίνι τρόπω; Σίγουρα όχι καταστρέφοντας την περιουσία αυτού που έχει την ατυχία να βρεθεί μπροστά μας. Ας κάνουμε κάτι άλλο. Πολύ πιο εύκολο. Ας βιώσουμε τον πολιτισμό.  Ας κάνουμε τον πολιτισμό πράξη. Σίγουρα δεν αποτελεί πανάκεια. Είναι όμως «μια κάποια λύσις», όπως θα έλεγε και ο αλεξανδρινός ποιητής.  Διαβάζοντας τις στήλες μας θα δείτε ότι πολλοί χώροι, οι περισσότεροι, έχουν πλέον ιδιαίτερη μεταχείριση στους νέους, τους ανέργους και στα άτομα της τρίτης ηλικίας. Από πολύ χαμηλές τιμές μέχρι και δωρεάν είσοδο. Είθε αυτό να γίνει κανόνας. Αυτό εμείς το λέμε εφαρμοσμένο πολιτισμό και ευαισθησία των ανθρώπων που ζουν από αυτόν. Πολιτισμό στην πράξη. Γιατί πολιτισμός δεν είναι αυτό που ακούμε σε μια αίθουσα συναυλιών ή που παρακολουθούμε σε μια θεατρική σκηνή. Αυτό είναι Τέχνη. Πολιτισμός είναι αυτό που παίρνουμε σπίτι μετά από τη συναυλία ή τη θεατρική παράσταση και η διαφοροποίηση την οποία βιώνουμε κατόπιν.  Τόσο στο μικρό μας σπίτι που οριοθετείται από το χώρο που καταλύουμε τα βράδια, όσο και στο μεγάλο μας σπίτι που λέγεται χώρος εργασίας, κοινόχρηστος χώρος, δημόσιος χώρος, συνοικία ή πόλη. Η συμπεριφορά τόσο προς τους χώρους καθεαυτούς όσο και προς τους παρεπιδημούντες αυτών. Ας γίνουν οι χώροι που τελείται η Τέχνη χώροι συσπείρωσης και η απαρχή της απάντησής μας στις δυσκολίες της καθημερινότητας. Ας συσπειρωθούμε λοιπόν πολιτιστικά. Τώρα!

Παναγιώτης Μακρίδης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΓΙΑΤΙ;;;