Ο Δημήτρης είναι ένας νέος σκηνοθέτης. Μένει στην Πλάκα σε ένα τυπικό πλακιώτικο σπίτι μαζί με το σκύλο του, τη Μοναξιά. Ένα βράδυ η Μοναξιά του ζητάει να βγουν έξω. Βγαίνουν έξω αλλά ένα διερχόμενο αυτοκίνητο χτυπάει το σκύλο... Ο Δημήτρης είναι ένας νέος σκηνοθέτης. Μένει στην Πλάκα σε ένα τυπικό πλακιώτικο σπίτι με το σκύλο του, τη Μοναξιά. Ένα βράδυ η Μοναξιά του ζητάει να βγουν έξω. Αυτός την βγάζει στον κήπο και κλείνει την πόρτα. Ξαφνικά στο σπίτι μπαίνουν διαρρήκτες και τον χτυπούν άσχημα στέλνοντάς τον στο νοσοκομείο... Αυττές είναι οι και δύο εκδοχές της ιστορίας που αρχίζει σιγά σιγά να ξετυλίγεται μπροστά μας. Πώς θα είχε εξελιχθεί η ζωή του Δημήτρη αν είχε βγάλει βόλτα τον σκύλο του και πώς αν είχε μείνει σπίτι. Πόσο σημαντικά είναι κάποια ασήμαντα τυχαία περιστατικά και κατά πόσο μπορούν να καθορίσουν τη ζωή μας.
Στο ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη με διπλό ρόλο, αυτόν του σκηνοθέτη και σεναριογράφου, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης επιλέγει ένα αρκετά αβανταδόρικο θέμα που ήδη είδαμε στο Sliding Doors με την Gwyneth Paltrow. Πώς ένα τυχαίο γεγονός θα επηρέαζε τη ζωή του με την πλοκή να ξετυλίγεται ταυτόχρονα σε δύο παράλληλες ιστορίες. Όπως όλα τα προϊόντα, τόσο αυτά της Τέχνης όσο και της βιομηχανίας έχουν συγκεκριμένους αποδέκτες. Το συγκεκριμένο απευθύνται αναμφίβολα αυτούς που απόλαυσαν το Notting Hill, το Sleepless in Seattle ή το One Day. Το σενάριο είναι το πρώτο μεγάλο ατού της ταινίας. Παρ΄ όλο που δεν είναι πρωτότυπο, ο Παπακαλιάτης το χειρίζεται με περισσή μαεστρία και οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη μέχρι τέλους. Οι ατάκες είναι ένα άλλο σημείο στο οποίο ο δημοφιλής ηθοποιός τα πάει αρκετά καλά και η συγκεκριμένη ταινία δεν αποτελεί εξαίρεση. Θα πρέπει στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι κατάφερε να μην πέσει στην παγίδα της τηλεοπτικής μεταφοράς ή των τηλεοπτικών μανιερισμών. Η ταινία είναι καθαρό σινέμα! Πράγμα που πολλές ελληνικές παραγωγές δεν καταφέρνουν να το αποφύγουν. Σεναριακά σε ρόλο σχολιαστών και όχι μόνο, έχουν...μαντέψτε! Ο Αντωνάκης και η κυρία Ελενίτσα! Σωστά. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου και η Μάρω Κοντού στη συνέχεια των ρόλων τους της ταινίας Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα. Πολύ αγαπημένοι, μόνο που τώρα πια έχουν και εγγόνια. Η εγγονή τους μάλιστα, είναι η κοπέλα που θα παίξει το ρόλο κλειδί στην ταινία. Πιστέψτε μας, για αυτό και μόνο αξίζει κανείς να δει την ταινία. Ενώ κατά τη διάρκειά της οι αναφορές στο κλασικό φιλμ του Τζαβέλα είναι ατελείωτες. Σκηνοθετικά, ο Παπακαλιάτης, έχει δανειστεί πολλά από γνωστές ταινίες, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα αρνητικό. Ευχάριστη έκπληξη η αγάπη με την οποία βλέπει την Αθήνα. Η δική του Αθήνα είναι η Πλάκα με τα όμορφα σπίτια της, τις γαζίες, τα ωραία γραφικά καφενεδάκια. Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι που βλέπουν ότι υπάρχει ομορφιά ολόγυρά μας. Αθήνα δεν είναι μόνο η Κυψέλη, ο Άγιος Παντελεήμονας, οι άστεγοι και οι μετανάστες και η Αθήνα της ασχήμιας και της μιζέριας, όπως συνήθίσαμε να βλέπουμε κατά κόρον στην μεγάλη οθόνη. Κουραστήκαμε πια! Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει η όμορφη Αθήνα, η Αθήνα των ρομαντικών και των ερωτευμένων, η Αθήνα της νοσταλγίας, η νεοκλασική Αθήνα και δόξα τω Θεώ γι' αυτό! Η σκηνοθεσία σαφώς έχει άποψη, χωρίς να γίνεται "δήθεν" και εστετίστικη Οι ερμηνείες των ηθοποιών σε πολύ ψηλά επίπεδα, αντάξιες των πρωταγωνιστών της. Στα ατού της ταινίας η εξαιρετική πρωτότυπη μουσική του Χρηστίδη αλλά και τα επιλεγμένα αγαπημένα τραγούδια και κλασικά θέματα.
Συνοψίζοντας πρόκειται το δίχως άλλο για μια κατάθεση από τον Παπακαλιάτη και τους συνεργάτες του γεμάτη αγάπη και σεβασμό στο κοινό του. Μια προσπάθεια που θεωρούμε ότι θα καταγραφεί στα συν της καριέρας του.
Π. Μακ.
Frankenweenie
Σκηνοθεσία: Tim Burton, Σενάριο: Leonard Ripps, Tim Burton, Φωτογραφία: Peter Sorg, Μουσική: Danny Elfman, Με τις φωνές των: Wynona Ryder, Martin Landau, Catherine O' Hara, Martin Short, Διάρκεια: 87', Διανομή:
Ο νεαρός Βίκτορ είναι εξαιρετικά ταλαντούχος στην φυσική και έχει μια πολύ στενή σχέση με τον σκύλο του Σπάρκι. Όταν κατά τη διάρκεια ενός ματς μπέισμπολ ο Σπάρκι συγκρούεται με αμάξι και σκοτώνεται, ο Βίκτορ θα επιστρατεύσει την ιδιοφυή του σκέψη στην φυσική για να επαναφέρει στην ζωή τον αγαπημένο του σκύλο. Καθώς τα καταφέρνει, προσπαθεί να κρατήσει μυστικό το συγκλονιστικό του κατόρθωμα, μάταια όμως. Οι συμμαθητές του που συμμετέχουν στον ίδιο διαγωνισμό φυσικής θα προσπαθήσουν να επαναλάβουν το πείραμα του Βίκτορ με ολέθριες συνέπειες όμως για την τοπική κοινωνία.
Η επιστροφή του Tim Burton μετά το μέτριο Dark Shadows θα ενθουσιάσει μικρούς και μεγάλους θαυμαστές του που τον λάτρεψαν για το μοναδικό ύφος που εισήγαγε στον αμερικάνικο κινηματογράφο με ταινίες όπως «Ο Ψαλιδοχέρης», «Sleepy Hollow» ή «Big Fish». Πράγματι, σε αυτήν την ταινία ο Burton καταφέρνει να κάνει αυτό που ξέρει καλά. Με τρόπο ώριμο και αριστοτεχνικό, να αναλύει και να εκθέτει τους χαρακτήρες του με έναν παιδικό αυθορμητισμό, με μια πηγαία περιέργεια για την ανθρώπινη συμπεριφορά και συναισθήματα. Λίγοι σκηνοθέτες έχουν καταφέρει να συνδυάσουν το μεταφυσικό και παραμυθένιο με μια αληθινή ματιά στις ανθρώπινες καταστάσεις. Έτσι, έχουμε τους «λογικούς» γονείς, τον «εσωστρεφή» Βίκτορ, τον «συμφεροντολόγο» γείτονα και τους «ζηλόφθονες» συμμαθητές. Πρόκειται για ένα σύμπαν, που παρότι φαντασιακό, είναι αυθύπαρκτο. Αντιμετωπίζεται από τον θεατή ως μία ρεαλιστική συνθήκη. Εκεί έγκειται, λοιπόν, κατά την γνώμη μου η μαγεία του κινηματογράφου του Tim Burton.
Ως οπτικό αποτέλεσμα, το Frankenweenie είναι εξαιρετικό. Εντυπωσιακά γραφικά, ωραίες, ευρυγώνιες λήψεις και ασπρόμαυρη φωτογραφία που σε εισάγει ανεπαίσθητα στο ρετρό ύφος της ταινίας. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, βέβαια, καθώς η ταινία εδράζεται εν πολλοίς στις αναφορές τις σε παλιές ταινίες τρόμου. Αν έχουμε να καταγράψουμε κάτι στα αρνητικά της ταινίας, αυτό είναι μια υπερβολή στη δράση στο δεύτερο μισό της ταινίας, που αντιβαίνει ομολογουμένως στην «αισθαντική» ανάπτυξη της ταινίας. Σε γενικές γραμμές, όμως, η καινούρια ταινία του Tim Burton συγκαταλέγεται στις «καλές» του, ο οποίος δείχνει να είναι αστείρευτος φαντασίας και δημιουργικότητας.
Π. Ταγκ.
25ο Πανόραμα: Επτά πρεμιέρες στο τμήμα «Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΙΚΟΝΑ ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ»
Στο πλαίσιο του αφιερώματος «Η διεθνής εικόνα σε πρώτη προβολή», θα προβληθούν οι ταινίες «Άννα Καρένινα» του Joe Wright (με την οποία ανοίγει το φετινό φεστιβάλ), «The Paperboy» του Lee Daniels, «Η χαρά και η θλίψη του σώματος» του Ανδρέα Πάντζη, «Unseen» του Ali Özgentürk, «11 συναντήσεις με τον πατέρα μου» του Νίκου Κορνήλιου, «Χαιρετίσματα στην Ευρώπη» του Νίκου Αλευρά και η «Και ο Θεός έπλασε τους Έλληνες», μια σπονδυλωτή ταινία πέντε αυτόνομων μερών από τους Βασίλη Βαφέα, Δημήτρη Μακρή, Θανάση Σκρουμπέλο και Γιώργο Καρυπίδη.
Άννα Καρένινα/ Anna Karenina
Μεγάλη Βρετανία, 2012, εγχ. Σκηνοθεσία: Joe Wright. Σενάριο: Tom Stoppard, Leo Tolstoi (novel). Φωτογραφία: Seamus McGarvey. Μοντάζ: Melanie Oliver. Μουσική: Dario Marianelli. Ηθοποιοί: Keira Knightley, Aaron Taylor-Johnson, Kelly Macdonald, Jude Law. Παραγωγή: Tim Bevan, Paul Webster. Διάρκεια: 130΄.
Η ιστορία της Άννα Καρένινα, μίας νέας αριστοκράτισσας που ασφυκτιά σε ένα βαρετό γάμο και ερωτεύεται έναν νεαρό αξιωματικό, φέρνοντας θύελλα στον κοινωνικό της κύκλο. Η διασκευή του Τζο Ράιτ (Εξιλέωση, Περηφάνια και Προκατάληψη) στο αριστούργημα του Λέων Τολστόι διαφέρει ριζικά από τις προηγούμενες, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας (εκτός από κάποια εξωτερικά γυρίσματα) έχουν γίνει σε ένα μόνο στούντιο, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου η εναλλαγή των σκηνών γίνεται σε πραγματικό χρόνο με τους ηθοποιούς να αλλάζουν κοστούμια μπροστά στην κάμερα, τα σκηνικά για τις διαδοχές των χώρων να στήνονται και να ξεστήνονται με το ίδιο τρόπο.
Επίσημη Έναρξη του φεστιβάλ την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου στις 8.30 μ.μ. στον κινηματογράφο «Άστυ»
The Paperboy
ΗΠΑ, 2012, έγχρωμο Σκηνοθεσία: Lee Daniels. Σενάριο: Lee Daniels, Peter Dexter (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του). Φωτογραφία: Roberto Schaefer. Μοντάζ: Joe Klotz. Μουσική: Mario Grigorov. Ηθοποιοί: Matthew McConaughey, Nicole Kidman, John Cusack, Zac Efron. Παραγωγή: Lee Daniels, Cassian Elwes, Hilary Shor. Διάρκεια: 107΄
Ένας δημοσιογράφος των Miami Times (Μάθιου Μακόναχι) επιστρέφει στη γενέτειρά του, μία μικρή κωμόπολη της Φλόριντα, προκειμένου να ερευνήσει την υπόθεση ενός καταδικασμένου σε θάνατο (Τζον Κιούζακ). Ο δημοσιογράφος επιστρατεύει στην έρευνα και τον αδελφό του (Ζακ΄Εφρον) για να διαλευκάνουν την υπόθεση, παρότι, κατά τα προφανή, ο κατάδικος είναι όντως ένοχος. Στη διάρκεια της έρευνας, συναντούν την Σάρλοτ (Νικόλ Κίντμαν), μία ελκυστική γυναίκα, η οποία παρότι δεν γνώριζε τον κατάδικο, διατηρεί μαζί του αλληλογραφία και είναι ήδη αρραβωνιασμένοι. Η Σάρλοτ αναπτύσσει μία ιδιαίτερη σχέση με τον Τζακ, τον αδελφό του δημοσιογράφου, καθώς τον πολιορκεί σεξουαλικά σε κάθε ευκαιρία. Όσο η έρευνα συνεχίζεται, τα στοιχεία περιπλέκονται, οι τόνοι ανεβαίνουν και τα μυστικά -καθώς και οι εμμονές- των χαρακτήρων, έρχονται στην επιφάνεια. Το «The Paperboy» είναι ένα «ιδρωμένο» θρίλερ με πολύ στυλ και χιούμορ, που υπόσχεται να συναρπάσει και τους πιο απαιτητικούς θεατές, ενώ σίγουρα πρόκειται για μία από τις ταινίες που θα συζητηθούν περισσότερο αυτόν τον χειμώνα.
Τελετή Λήξης του φεστιβάλ την Κυριακή 25 Νοεμβρίου στις 8.00 μ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Η Χαρά και η θλίψη του σώματος/Joy and sorrow of the body
Μετά από πέντε χρόνια, ο Ευαγόρας βγαίνει από την φυλακή. Φέρελπις νέος, κατέληξε στη φυλακή θέλοντας να καλύψει έναν φίλο του. Ελεύθερος πλέον, ξεκινά ένα ταξίδι αναζητώντας τον φίλο του. Σε μια πορεία που καταλήγει στη Βουλγαρία, ο Ευαγόρας θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με διλήμματα από το παρελθόν αλλά και ερωτήματα για την ζωή που τώρα πια θέλει να ακολουθήσει.
Πέμπτη 16 Νοεμβρίου στις 8.30 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Τρίτη 20 Νοεμβρίου στις 7.30 μ.μ. στην αίθουσα 2 της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Η Εύα, ένα νέο κορίτσι που σπουδάζει κλασικό τραγούδι, αποφασίζει να συναντήσει για πρώτη φορά τον πατέρα της, Θωμά, ο οποίος αγνοεί την ύπαρξή της. Εκείνος είναι φύλακας σ’ ένα parking φορτηγών, ζει σ’ ένα κοντέινερ και είναι παραιτημένος από κάθε προσδοκία. Η συνάντησή τους αποτελεί παράλληλα σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων και η σχέση που δημιουργούν θα είναι μια ιδιότυπη, «δική τους» σχέση, έξω από τις συνηθισμένες κατηγοριοποιήσεις.
Παρασκευή 23 Νοεμβρίου στις 10.15 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Unseen/ Görünmeyen
Τουρκία, 2011, εγχ. Σκηνοθεσία:: Ali Özgentürk Σενάριο: Ali Özgentürk Φωτογραφία: Marton Miklauzic Μοντάζ: Μουσική: Muzikotek. Ηθοποιοί: Udo Kier, Muhammet Uzuner, Gurgen Oz. Παραγωγή: ASYA FILM
Ο Ρετζέπ και η αρραβωνιαστικιά του Ebru, ταξιδεύουν στο χωριό όπου γεννήθηκε ο Ρετζέπ. Όταν οι δύο νέοι αποφασίζουν να ταξιδέψουν, απλά νομίζουν ότι θα κάνουν μια σύντομη επίσκεψη στην οικογένεια του Ρετζέπ για να τους πουν ότι πρόκειται να παντρευτούν. Η αγάπη τους όμως θα τεθεί σε κίνδυνο από τις «αόρατες» ερωτήσεις και τις περίεργες συμπτώσεις που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο χωριό.
Υστερα από δύο χρόνια καθημερινών γυρισμάτων, εκατό ώρες κινηματογραφικού υλικού, ένα χρόνο μοντάζ, γεννήθηκε το Χαιρετίσματα στην Ευρώπη. Η, κατά τον δημιουργό της, πιο ωμή, βίαιη, ευαίσθητη, ανατρεπτική ταινία όλων των εποχών σχετικά με τον έρωτα και την επανάσταση. Μια ευχάριστη μουσικοχορευτική τραγωδία με κωμική υπόθεση, για τη γερμανική οικογένεια που βρίσκεται συνεχώς σε μοναξιά και κατάθλιψη καθώς έχει χάσει για πάντα την ελληνική ερωτική σκέψη!
Σάββατο 24 Νοεμβρίου στις 6.15 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Και ο Θεός έπλασε τους … Έλληνες
Ελλάδα, 2012, μ&α. Διάρκεια: 65΄.
Τέσσερις Έλληνες σκηνοθέτες ένωσαν τις δυνάμεις τους στη σπονδυλωτή αυτή ταινία η οποία αποτελείται από πέντε αυτόνομα μέρη που όλα τα ενώνει μια κοινή προβληματική. Με τη συνεργασία αυτή το κουαρτέτο των -ίδιας γενιάς- δημιουργών αφενός υπερασπίζει, στη συγκεκριμένη κοινωνική συγκυρία, το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και αφετέρου υπογραμμίζει την ανάγκη για συνεργασία και συνύπαρξη έξω από στείρους ανταγωνισμούς και σκοπιμότητες.
2012 (Στο Μόλο, στην αυλή, στο παγκάκι) / 2012 (At the dock, at the yard, at the bench)
Ένα δοκίμιο σχετικά με τη ζωή, το θάνατο και τις δύσκολες ανθρώπινες σχέσεις.
Πατέρα πήγαινε στο σπίτι να ξεκουραστείς... / Papa vai a casa a riposarti...
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μακρής. Σενάριο: Δημήτρης Μακρής. Φωτογραφία: Θανάσης Διαμαντόπουλος. Μοντάζ: Μαργαρίτα Μηλιώρη. Μουσική: Λευτέρης Τσάτσης. Ηθοποιοί: Σπύρος Θεοδόσης, Αλέξανδρος Μαρτζούκος, Λευτέρης Τσάτσης. Παραγωγή: PRO-voli, D. M. Films Productions.
Eνώ συνεχίζεται η ολοκλήρωση του κινηματογραφικού έργου «Περί Έρωτος Λόγοι – Συμπόσιο του Πλάτωνα», τα πλέον αναπάντεχα συμβάντα λαμβάνουν χώρα στην ομιχλώδη πολιτική σκηνή του τόπου.
Ένας άνθρωπος που πιέζεται ασφυκτικά από τον πνιγηρό κοινωνικό του περίγυρο τιμωρεί τον γιο και την κόρη του, άδικα και ανελέητα.
Κυριακή 18 Νοεμβρίου στις 8 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Γενική Είσοδος: 5 ευρώ Διαρκείας 10 προβολών: 30 ευρώ Περισσότερες πληροφορίες στο 215-5400888
25ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου: ΟΙ 10 ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
Όπως κάθε χρόνο, στο Διαγωνιστικό Τμήμα του φεστιβάλ, πρόσφατες ευρωπαϊκές παραγωγές -που δεν έχουν αγοραστεί από Έλληνα διανομέα- θα διαγωνιστούν για το βραβείο του Πανοράματος. Ανάμεσα στις 10 ταινίες του φετινού αφιερώματος, το «La noche d’ enfrente» του Raoul Ruiz, το επιβλητικό κύκνειο άσμα του μεγάλου σκηνοθέτη, το «Death of a Μan in the Balkans» του Miroslav Momcilovic, μία μαύρη κωμωδία για τη βαλκανική ιδιοσυγκρασία, και το «Either Way» του Hafsteinn Gunnar Sigurðsson, μια βραβευμένη κωμωδία στην αχανή φύση της Ισλανδίας των 80s (για την οποία ήδη ετοιμάζεται το αμερικανικό remake). Παράλληλα θα συμμετάσχει και μία ελληνική ταινία, η «10η Μέρα» του Βασίλη Μαζωμένου, σχετικά με τη ζωή ενός Αφγανού μετανάστη στην Ελλάδα της κρίσης.
Φέτος η κριτική επιτροπή αποτελείται από τους σκηνοθέτες Μενέλαο Καραμαγγιώλη και Νίκο Τριανταφυλλίδη, τους ηθοποιούς Τάκη Σπυριδάκη και Δήμητρα Χατούπη και τη διευθύντρια φωτογραφίας Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κινηματογράφου (FIPRESCI) θα απονείμουν τρία μέλη της: Από την Βρετανία, η Carmen Gray (κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα The Guardian και το περιοδικό Sight & Sound), από την Τουρκία η Esin Küçüktepepınar (κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Sabah) και από την Ελλάδα, ο Νέστορας Πουλάκος (κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα «Δρόμος» και το κινηματογραφικό portal, sevenart.gr). Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια το Πανόραμα έχει θεσπίσει και το βραβείο κοινού που απονέμει 5μελής επιτροπή αναγνωστών του περιοδικού Αθηνόραμα.
ΟΙ 10 ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ
Death of a man in the Balkans Ο θάνατος ενός άντρα στα Βαλκάνια Σερβία, 2012, εγχ. Σκηνοθεσία: Miroslav Momcilovic. Σενάριο: Miroslav Momcilovic. Φωτογραφία: Miladin Colakovic. Μοντάζ: Ivan Vladimirov. Μουσική: Aleksandar Kovacevic, Predrag Sarovic. Ηθοποιοί: Emir Hadzihafizbegovic, Radoslav Milenkovic, Natasa Ninkovic, Ljubomir Bandovic. Παραγωγή: Miroslav Momcilovic. Διάρκεια: 80΄.
Στην πρώτη σκηνή αυτής της κατάμαυρης κωμωδίας, ένας άντρας αυτοκτονεί, μέσα στο διαμέρισμα του, πυροβολώντας το εαυτό του στο κεφάλι. Κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης ταινίας, οι γείτονες μαζεύονται στο διαμέρισμα, συζητάνε για την σεξουαλικότητα του αυτόχειρα, για το κατά πόσο η αυτοκτονία του θα επηρεάσει τα ενοίκια στη πολυκατοικία, κ.α. Σε ένα σταθερό μονοπλάνο, σε αληθινό χρόνο, η ταινία αναλύει τη βαλκανική ιδιοσυγκρασία, με εκκεντρικό χιούμορ και κοφτερές ατάκες.
Πέμπτη 22 Νοεμβρίου στις 10.15 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Παρασκευή 23 Νοεμβρίου στις 6.15 μ.μ. στην αίθουσα 2 της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
La noche d’ enferente Η νύχτα απέναντι Χιλή, Γαλλία, 2012, εγχ. Σκηνοθεσία: Raoul Rouiz. Σενάριο: Raoul Rouiz. Φωτογραφία: Inti Briones. Μοντάζ: Raoul Rouiz, Christian Aspee, Valeria Sarmiento. Μουσική: Jorge Arriagada. Ηθοποιοί: Nuri Bilge Ceylan, Ebru Ceylan, Nazan Kirilmis, Mehmet Eryilmaz. Παραγωγή: Nuri Bilge Ceylan,. Διάρκεια: 110΄.
Ένας άντρας που πρόκειται να βγει στη σύνταξη, ζει αναμνήσεις, αληθινές και φανταστικές από την προηγούμενή του ζωή. Ο Ρουίζ σκηνοθέτησε μία ταινία – συλλογισμό πάνω στον επικείμενο θάνατο του και μέσα από τις γνωστές θεματικές του πάνω στον χρόνο, την τέχνη και τον θάνατο, συνέθεσε ένα κομψό αλλά επιβλητικό κύκνειο άσμα.
Πέμπτη 22 Νοεμβρίου στις 8.00 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Παρασκευή 23 Νοεμβρίου στις 8.00 μ.μ. στην αίθουσα 2 της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
J'enrage de son absence Μ’ εξοργίζει η απουσία του Γαλλία, 2012, εγχ. Σκηνοθεσία: Sandrine Bonnaire. Σενάριο: Sandrine Bonnaire, Leenda Mamosa, Jerome Tonnerre. Φωτογραφία: Philippe Guilbert. Μοντάζ: Svetlana Vaynblat. Μουσική: André Dziezuk. Ηθοποιοί: William Hurt, Alexandra Lamy, Augustin Legrand, Jalil Mehenni. Παραγωγή: Dominique Besnehard, Michel Feller, Jesus Gonzalez. Διάρκεια: 98΄.
Σημαδεμένος από τον χαμό του παιδιού του σε αυτοκινητικό δυστύχημα, ο Ζακ έχει χάσει κάθε νόημα για τη ζωή. Η σχέση του δεν επιβίωσε της τραγωδίας και ο ίδιος έφυγε, ταξιδεύοντας μακριά από το μέρος όπου η ευτυχία του και της συζύγου του, διαλύθηκε. Τώρα ο Ζακ είναι πίσω στη Γαλλία για την κηδεία του πατέρα του. Στο μεταξύ, η γυναίκα του έχει φτιάξει μια καινούργια ζωή και έχει ένα παιδί.
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου στις 10.15 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Σάββατο 24 Νοεμβρίου στις 8 μ.μ. στην αίθουσα 2 της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Either way Ούτως ή άλλως Ισλανδία, 2012, εγχ. Σκηνοθεσία: Hafsteinn Gunnar Sigurðsson. Σενάριο: Sveinn Olafur Gunnarsson. Φωτογραφία: Árni Filippusson. Μοντάζ: Kristján Loðmfjörð. Ηθοποιοί: Hilmar Guðjónsson, Sveinn Ólafur Gunnarsson, Þorsteinn Bachmann, Valgerður Rúnarsdóttir. Παραγωγή: Hreinn Beck, Árni Filippusson, Sindri Páll Kjartansson, Tobias Munthe. Διάρκεια: 98΄. Δύο εργάτες της ασφάλτου στην ατελείωτη φύση της Ισλανδίας της δεκαετίας του 80, βρίσκονται σε υπαρξιακό σταυροδρόμι, σε αυτή την μικρή αλλά γοητευτική κωμωδία. Βαθιά ανθρώπινη και ειλικρινής, αυτή η χαμηλού προϋπολογισμού έκπληξη από την Ισλανδία, έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις (κερδίζοντας και βραβεία) σε διάφορα φεστιβάλ και ήδη γυρίζεται το αμερικάνικο ριμέικ.
Σάββατο 17 Νοεμβρίου στις 8.15 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Τετάρτη 21 Νοεμβρίου στις 7 μ.μ. στην αίθουσα 2 της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Me Too Κι εγώ Ρωσία, 2012, εγχ. Σκηνοθεσία: Aleksey Balabanov. Σενάριο: Aleksey Balabanov. Φωτογραφία: Aleksandr Simonov. Μοντάζ: Tatyana Kuzmichyova. Μουσική: Leonid Fyodorov. Ηθοποιοί: Oleg Garkusha, Yuri Matveyev, Aleksandr Mosin, Alisa Shitikova. Παραγωγή: Sergei Selyanov. Διάρκεια: 83΄.
Ένας κλέφτης και ένας μουσικός αποφασίζουν να ξεκινήσουν σε μια περιπέτεια, σε ένα ταξίδι από το οποίο κανείς δεν επιστρέφει. Φεύγουν με ένα SUV για να βρούνε ένα φίλο του κλέφτη και τον πατέρα του. Η τελευταία ταινία του Μπαλαμπάνοφ συνεχίζει στα χνάρια του «Στάλκερ». Είναι μια υπαρξιακή ταινία δρόμου για την αναζήτηση της ευτυχίας στην οποία όλοι θέλουν να συμμετέχουν, αλλά λίγοι καταφέρνουν.
Κυριακή 18 Νοεμβρίου στις 10.00 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Τετάρτη 21 Νοεμβρίου στις 5.30 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Polski film Τσεχία, Πολωνία, 2012, εγχ. Σκηνοθεσία: Marek Najbrt. Σενάριο: Marek Najbrt, Benjamin Tucek, Robert Geisler. Φωτογραφία: Miloslav Holman. Μοντάζ: Pavel Hrdlicka. Ηθοποιοί: Marek Daniel, Pavel Liska, Tomás Matonoha, Josef Polásek. Παραγωγή: Milan Kuchynka, Grzegorz Madej. Διάρκεια: 113΄.
Τέσσερις Τσέχοι κωμικοί αποφασίζουν να δουλέψουν μαζί σε μια ταινία στην οποία θα υποδύονται τους εαυτούς τους. Βρίσκουν χρηματοδότηση από την Πολωνία με την προϋπόθεση πως σ’ αυτήν θα συμπεριλάβουν μία Πολωνή ηθοποιό ως συμπρωταγωνίστρια. Αλλά μαζί με τα γυρίσματα, ξεκινούν και τα προβλήματα.
Παρασκευή 23 Νοεμβρίου στις 8.00 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Crawl Γαλλία, 2012, εγχ. Σκηνοθεσία: Hervè Lasgouttes. Σενάριο: Hervè Lasgouttes, Loïc Delafoulhouse. Φωτογραφία: Emmanuelle Le Fur. Μοντάζ: Laurence Bawedin. Μουσική: Raphaël Ibanez. Ηθοποιοί: Swann Arlaud, Gilles Cohen, Jean-Marie Frin, Anne Marivin. Παραγωγή Antonin Dedet, Stéphanie Douet. Διάρκεια: 95΄.
Στην καρδιά της οικονομικής κρίσης, σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό, δύο νέοι άνθρωποι ερωτεύονται. Ο νεαρός Μάρτιν που ζει με δουλειές του ποδαριού και μικροκλοπές και η Γκουέν, μια αφοσιωμένη κολυμβήτρια που προπονείται κάθε μέρα στην ανοιχτή θάλασσα. Οι ζωές τους αλλάζουν όταν η Γκουέν μένει έγκυος και ο Μάρτιν κατηγορείται για φόνο.
Τετάρτη 21 Νοεμβρίου στις 10.00 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Η ζωή ενός Αφγανού μετανάστη που ζει στην Ελλάδα της κρίσης πουλώντας σίδερα. Ανάμεσα στη βία της καθημερινότητας και τις αναμνήσεις από το παρελθόν, βρίσκεται ο αγώνας για την επιβίωση, σε μία χώρα που ενώ είναι διαθέσιμη, έχει πάψει να είναι φιλόξενη.
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου στις 8.15 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Δευτέρα 19 Νοεμβρίου στις 8.15 μ.μ. στην αίθουσα 2 της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
The Woman Who Brushed Off Her Tears Η γυναίκα που σκούπιζε τα δάκρυά της Τουρκία, 2012, εγχ. Σκηνοθεσία: Teona Strugar Mitevska. Σενάριο: Teona Strugar Mitevska. Φωτογραφία: Mátyás Erdély. Μοντάζ: Nicolas Gaster. Ηθοποιοί: Victoria Abril, Labina Mitevska, Jean-Marie Galey, Arben Bajraktaraj. Παραγωγή: Sébastien Delloye, Diana Elbaum, Danijel Hocevar, Marcel Lenz, Labina Mitevska. Διάρκεια: 103΄.
Μία ταινία για δύο δυνατές γυναίκες. Η Έλενα ζει στο Παρίσι και η Ασζούν, που είναι νεότερη, ζει στα βουνά της FYROM . Ο γιός της Έλενα αυτοκτονεί στην πρώτη, σοκαριστική, σκηνή της ταινίας. Αφού η Ασζούν μπαίνει σε μία κλινική, η τοπική αστυνομία της λέει ότι θα της πάρουν τον γιό αν δεν τον στείλει σχολείο, κάτι που η ίδια αδυνατεί να κάνει.
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου στις 6.15 μ.μ. στην αίθουσα 2 της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Παρασκευή 23 Νοεμβρίου στις 6.00 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Lal Gece Νύχτα Σιωπής ΠΓΔΜ/FYROM, Βέλγιο/Belium, 2012, εγχ./col. Σκηνοθεσία: Reis Çelik. Σενάριο: Reis Çelik. Φωτογραφία: Gökhan Tiryaki. Μοντάζ: Reis Çelik. Ηθοποιοί: Ilyas Salman, Dilan Aksüt, Sabri Tutal, Mayseker Yucel. Παραγωγή: Anil Celik. Διάρκεια: 92΄. Μία νεαρή κοπέλα, σε ένα απομονωμένο χωριό της Ανατολίας, προσφέρεται ως νύφη σε έναν μεγαλύτερο άντρα. Την πρώτη νύχτα του γάμου, η κοπέλα προσπαθεί να αποφύγει με διάφορα τεχνάσματα την αναπότρεπτη κατάληξη της βραδιάς. Παρότι το καταφέρνει για πολλή ώρα, κάποια στιγμή το σκοτεινό παρελθόν του συζύγου της έρχεται στην επιφάνεια.
Τρίτη 20 Νοεμβρίου στις 10.00 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Πέμπτη 22 Νοεμβρίου στις 8.00 μ.μ. στην αίθουσα 2 της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Εκτός συναγωνισμού θα προβληθούν στο πλαίσιο του αφιερώματος «Η διεθνής εικόνα σε πρώτη προβολή», οι ταινίες «Άννα Καρένινα» του Joe Wright (με την οποία ανοίγει το φετινό φεστιβάλ), «The Paperboy» του Lee Daniels, «Η χαρά και η θλίψη του σώματος» του Ανδρέα Πάντζη, «11 συναντήσεις με τον πατέρα μου» του Νίκου Κορνήλιου, «Χαιρετίσματα στην Ευρώπη» του Νίκου Αλευρά και η «Και ο Θεός έπλασε τους Έλληνες», μια σπονδυλωτή ταινία πέντε αυτόνομων μερών από τους Βασίλη Βαφέα, Δημήτρη Μακρή, Θανάση Σκρουμπέλο και Γιώργο Καρυπίδη.
Στην ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ και τον κινηματογράφο ΤΙΤΑΝΙΑ Cinemax.
Γενική Είσοδος: 5 ευρώ Διαρκείας 10 προβολών: 30 ευρώ Περισσότερες πληροφορίες στο 215-5400888
Καθώς η φετινή διοργάνωση του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πραγματοποιεί αφιέρωμα στο έργο των δυο κινηματογραφιστών, το οποίο εντάσσεται στη νέα ενότητα του Φεστιβάλ με τίτλο «Νυχτερινές Εικόνες», οι δύο σκηνοθέτες παραχώρησαν συνέντευξη Τύπου την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012. παρουσία του Διευθυντή του Φεστιβάλ κ. Δημήτρη Εϊπίδη. Ο κ. Εϊπίδης προλόγισε τη συνέντευξη Τύπου λέγοντας: «Χαίρομαι ιδιαίτερα που έχουμε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ δύο σκηνοθέτες οι οποίοι δεν είχαν συμμετάσχει μέχρι σήμερα στα προγράμματά μας. Είναι εδώ με την ευκαιρία ενός ανοίγματος που προσπαθούμε να κάνουμε προς τον νέο, εναλλακτικό κινηματογράφο που επαναστατεί χωρίς ψεγάδια και κρυφές στιγμές. Προσωπικά, πιστεύω πολύ στην ύπαρξη της εναλλακτικής άποψης των πραγμάτων και έχω γαλουχηθεί με τον ανεξάρτητο κινηματογράφο και το αμερικάνικο underground σινεμά. Αυτές ήταν οι πρώτες μου κινηματογραφικές εμπειρίες, οι πρώτες μου δυνατές συγκινήσεις, ταινίες όπου κατέρρεαν οι φραγμοί, τα όρια, οι δυσκολίες και μια νέα άποψη του κόσμου εμφανιζόταν μέσα από νέα, επαναστατημένα ταλέντα».
Παρουσιάζοντας στους παρευρισκόμενους τους δυο κινηματογραφιστές, ο κ. Εϊπίδης σημείωσε: «Έχουμε αυτά τα ταλέντα και στον τόπο μας, έχουμε τον κ. Κώστα Ζάπα. Νέος φίλος του φεστιβάλ, στις ταινίες του οποίου πιστεύω πάρα πολύ και περιμένω κάθε φορά με μεγάλο ενδιαφέρον την επόμενη δουλειά του. Έχουμε επίσης από το Ισραήλ, το Βερολίνο θα έλεγα καλύτερα, όπου ζει, τον Λίορ Σαμρίζ. Είναι ένας σκηνοθέτης που εκτιμώ πάρα πολύ και έχω δείξει τη δουλειά του στο φεστιβάλ του Ρέϊκιαβικ. Πιστεύω πάρα πολύ σε όσα έχει κάνει και σε αυτά που πρόκειται να κάνει». Τέλος, ο ίδιος επισήμανε: «Είναι μια νέα αρχή που κάνουμε με αυτό το νέο τμήμα στο φεστιβάλ, η οποία θα επεκταθεί και θα εμπλουτιστεί τα επόμενα χρόνια. Ελπίζω ότι οι καλλιτέχνες που είναι σήμερα μαζί μας θα επιστρέφουν κάθε φορά με τη νέα τους δουλειά. Ελπίζω να τους κάνω να αγαπήσουν το Φεστιβάλ και τη Θεσσαλονίκη και να μείνουν φίλοι μας».
Παίρνοντας πρώτος το λόγο, ο Κώστας Ζάπας δήλωσε: «Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τον κ. Εϊπίδη. Νομίζω ότι έκανε ένα πολύ τολμηρό βήμα όσον αφορά στην περίπτωσή μου. Το σινεμά μου ενισχύθηκε πάρα πολύ από το εξωτερικό, αντίθετα δεν ενισχύθηκε καθόλου στην Ελλάδα και θεωρώ ότι αυτό είναι ένα πρώτο, αλλά σίγουρα πολύ τολμηρό βήμα». Με τη σειρά του, ο Λιόρ Σαμρίζ υπογράμμισε: «Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου έγινε αυτή η πρόσκληση από το Φεστιβάλ και βρίσκομαι εδώ μαζί σας».
Μιλώντας για τον όρο «underground» αναφορικά με τον κινηματογράφο, ο Κώστας Ζάπας εξήγησε: «Οι τίτλοι ‘’underground’’ και ‘’πρωτοποριακό’’ είναι παρεξηγημένοι. Αυτό που είναι πραγματικά πρωτοποριακό στην εποχή κατά την οποία συμβαίνει, αύριο μεθαύριο γίνεται κάτι κλασικό. Έχουμε δει πολύ μεγάλους σκηνοθέτες οι οποίοι στην αρχή της καριέρας τους έκαναν ταινίες που δεν μπόρεσαν να βρεθούν κοντά σε ένα ευρύτερο κοινό ή δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ, αργότερα όμως όταν μπόρεσαν να κατανοηθούν και από ένα ευρύτερο κοινό, καταλάβαμε ότι αυτός είναι ο πιο κλασικός κινηματογράφος, ένας κινηματογράφος αναφοράς». Μιλώντας για το ίδιο θέμα, ο Λιόρ Σαμρίζ σημείωσε: «Υπάρχουν δύο διαστάσεις του όρου underground: η μία είναι σε σχέση με την παράδοση του σινεμά, όπως ο Άντι Γουόρχολ και ο Τζόνας Μέκας -παράδοση στην οποία κάνω αναφορά και εγώ στις ταινίες μου-, ενώ η άλλη είναι με την απλή έννοια του όρου, ως μη συμμόρφωση στα συνηθισμένα μέσα παραγωγής ταινιών. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά που θέλω. Έχω τα θέματά μου, έχω πράγματα κατά νου για τα οποία θέλω να μιλήσω κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τα κάνω με τον τρόπο μου, τον οποίο οι άλλοι βλέπουν ως underground και δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Δεν ψάχνω όμως αυτούς τους ορισμούς, είναι έξωθεν κρίσεις. Σκέφτομαι και θέλω να διαλέγω τα θέματά μου χωρίς συμβιβασμούς και εκπτώσεις. Η πορεία που ακολουθεί ο δημιουργός φαίνεται στην οθόνη».
Σε σχέση με την παραδοσιακή κινηματογραφική εκπαίδευση, ο κ. Ζάπας υπογράμμισε: «Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει κινηματογραφική εκπαίδευση. Πιστεύω ότι η δουλειά ενός δημιουργού, ενός καλλιτέχνη, είναι να παίρνει το αόρατο και να το κάνει ορατό, δηλαδή να μετατρέπει την καθημερινότητα σε κάτι επικό. Πώς διδάσκεται αυτό; Αυτή τη δουλειά δεν την επιλέγουμε, μας επιλέγει. Εγώ έγινα κινηματογραφιστής από ανάγκη». Από την πλευρά του, ο κ. Σαμρίζ εξήγησε: «Δεν έχω κινηματογραφική παιδεία, αλλά έχω καλλιτεχνική παιδεία και σήμερα βλέπω την δουλειά μου σαν κάτι που βρίσκεται στη μέση των δυο αυτών πεδίων. Έχω εννοιολογικές πτυχές τις οποίες θέλω να εκφράσω στην οθόνη και ορισμένες παραδοσιακές φιλμικές γλώσσες που θέλω να επεξεργαστώ. Ωστόσο, νομίζω ότι ο συνδυασμός αυτός είναι πολύ καλός για μένα, γιατί δε θέλω να μιμηθώ την τέχνη του 20ου αιώνα». Ως προς την ισορροπία μεταξύ αφήγησης και πειραματισμού, ο Λιόρ Σαμρίζ τόνισε: «Αυτό που πρόσφατα έμαθα είναι ότι δε θέλω να επιδιώκω την ισορροπία. Θέλω αυτά τα στοιχεία να είναι συνυφασμένα. Δεν προσπαθώ να εμπλουτίσω την ιστορία μου με κάτι που είναι πειραματικό, αναζητώ κάτι που είναι ανάμεσα στα δύο και ίσως τα συνδυάζει. Σαν τη σχέση μεταξύ φύσης και Θεού».
Μιλώντας για την ταινία που ετοιμάζει με τίτλο Frankenstein: A Death Odyssey, η οποία πρόκειται για μια κινηματογραφική μεταφορά του μύθου του Φρανκεστάιν, ο Κώστας Ζάπας δήλωσε: «Καταρχήν, θέλω να ξεκινήσω μιλώντας για τη Μέρι Σέλεϊ, μια σπουδαία συγγραφέα η οποία μαζί με τον σύζυγό της, τον μεγάλο ποιητή Πέρσι Σέλεϊ και τον στενό τους φίλο Λόρδο Βύρωνα, ανήκουν στους ρομαντικούς, καταραμένους ποιητές. Έγραψα μια μεταφορά του μύθου του Φρανκεστάιν στη σύγχρονη εποχή, κάτι που προσπαθούσε πολλά χρόνια να το κάνει και το Χόλιγουντ, δηλαδή να μπορέσει να ανανεώσει το μύθο φέρνοντάς τον στη σύγχρονη εποχή. Το σενάριο γράφτηκε πριν από λιγότερο από ένα χρόνο και βρήκε μεγάλη ανταπόκριση. Στο Τορόντο επιλέχθηκε ανάμεσα στα δώδεκα καλύτερα ευρωπαϊκά σενάρια και με το σενάριο ουσιαστικά άρχισε να προσεγγίζει σπουδαίους συνεργάτες όπως ο Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι που θα γράψει την πρωτότυπη μουσική, ο Στίβεν Μπέρκοφ που θα υποδυθεί έναν από τους χαρακτηριστικότερους ρόλους, αλλά και ο Παναγιώτης Ράππας διεθνής έλληνας animator και ειδικός στα ειδικά εφέ και επί δεκαετίας συνεργάτης του Σπίλμπεργκ. Σύντομα θα ανακοινωθούν και περισσότερα ονόματα. Είναι ένα πάρα πολύ φιλόδοξο σχέδιο και ελπίζω να πάει καλά».
Αναφερόμενος στην πιο πρόσφατη ταινία μικρού μήκους του με τίτλο Beyond Love and Companionship την οποία ολοκλήρωσε μερικές μέρες πριν από το φεστιβάλ και κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη, ο Λιόρ Σαμρίζ σχολίασε: «Όταν έλαβα την πρόσκληση από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ειδοποιήθηκα ότι επρόκειτο να προβάλλει μια σειρά ταινιών μου, βρισκόμουν στο μέσο της δημιουργίας μιας ταινίας μικρού μήκους. Όταν το είπα στο Φεστιβάλ, μου είπαν να τη φέρω επίσης στο αφιέρωμα, πράγμα που συνετέλεσε στο να ολοκληρωθεί τόσο γρήγορα. Πολλές φορές μου αρέσει να κάνω δουλειές για συγκεκριμένους ανθρώπους. Εάν γνωρίσω κάποιον ηθοποιό ή κάποιον καλλιτέχνη που με ενδιαφέρει να δουλέψω μαζί του, μου αρέσει να γράφω για εκείνον. Άλλες φορές, πάλι, ακολουθώ την αντίστροφη διαδρομή, δηλαδή ξεκινώ από την ιστορία και αναζητώ τους κατάλληλους ανθρώπους. Με ενδιαφέρει όμως αυτό το μείγμα ζωής και Τέχνης, δηλαδή να μπορώ να γράψω κάτι για κάποιον συγκεκριμένο. Για παράδειγμα, η ταινία μου Το μαγικό γραφείο γυρίστηκε με την ηθοποιό Carola Regnier στο σπίτι της, χωρίς να το έχω δει καν πριν. Μου αρέσει να ανοίγω “τρύπες” στον ιστό της πραγματικότητας και να χώνω μέσα τις ταινίες μου, ελπίζοντας πως είναι εφικτό να αποκατασταθεί ο ιστός και να φαίνεται πραγματικό».
Ο ισραηλινός κινηματογραφιστής έχει γεννηθεί στο Ισραήλ, αλλά ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Μιλώντας για αυτή την επιλογή του, ο Λιόρ Σαμρίζ διευκρίνισε: «Ελπίζω ότι θα κάνω ταινίες και στο Ισραήλ επίσης. Είναι όμως δύσκολο να κάνεις Τέχνη εκεί. Στη Γερμανία είναι πιο εύκολο να κάνεις ανεξάρτητη πειραματική δουλειά. Ήταν ενδιαφέρον για μένα να μετακομίσω στο Βερολίνο και να βρίσκομαι δε διάλογο με ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου». Και συνέχισε: «Είναι πολύ σημαντικό για μένα να δουλεύω εκεί όπου μένω. Κατακρίνω τον εξωτισμό κάποιων σκηνοθετών, την πρακτική του εισάγω-εξάγω, του να πηγαίνεις κάπου εξωτικά, να βγάζεις αλήθεια και να την πουλάς στην αγορά. Το έχω δει να συμβαίνει πολύ στο Ισραήλ από την άλλη πλευρά. Έρχονται τα κονδύλια από τις πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες, ψάχνουν ιστορίες αλλά το αποτέλεσμα είναι τεχνητό».
Από την πλευρά του, ο κ. Ζάπας εξήγησε την επιλογή της Αθήνας ως τόπο κινηματογραφικής δημιουργίας: «Δεν παίρνω μέρος στην προσωπική μυθολογία κανενός, ούτε καν του εαυτού μου, οπότε δεν θα κινηματογραφούσα μια πόλη για τη μυθολογία της. Επιμένω να κινηματογραφώ στην Ελλάδα παρά όλες αυτές τις δυσκολίες γιατί πιστεύω ότι οι δυσκολίες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Όπως λέει ο ποιητής ‘’η πόλη ακολουθεί’’. Δε νομίζω ότι αυτά που κουβαλά κάθε άνθρωπος θα αλλάξουν με το βλέμμα ή ότι θα αλλάξει αν βρεθεί σε άλλη πόλη. Η επερχόμενη ταινία μου ήταν ένα πολύ μεγάλο στοίχημα επειδή για το σενάριο έδειξαν τεράστιο ενδιαφέρον και τα στούντιο του Χόλιγουντ, όμως πίστεψα ότι στις δύσκολες εποχές μπορούν να βγουν μεγάλα πράγματα από την Ελλάδα και ότι έχουμε πάρα πολύ καιρό να εξάγουμε κάτι. Γι’ αυτό και επιμένω παρ’ όλες τις δυσκολίες, νομίζω ότι θα κάνει καλό».
Κάνοντας την τοποθέτησή του αναφορικά με το κλίμα που επικρατεί ως προς την Ελλάδα στα φεστιβάλ του εξωτερικού, ο κ. Ζάπας υπογράμμισε: «Είναι πάρα πολύ δυσάρεστα τα πράγματα, σίγουρα δεν μπορώ να τα ωραιοποιήσω. Είμαστε στιγματισμένοι στο εξωτερικό αυτή τη στιγμή. Υπάρχει αρνητική διάθεση. Το να πάρεις τηλέφωνο στο εξωτερικό και να ζητήσεις λεφτά για μια ταινία λέγοντας ότι είσαι Έλληνας, είναι χειρότερο από το να τους πεις ότι είσαι ο... αντίχριστος. Έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα, αλλά νομίζω ότι και σαν άνθρωποι και σαν λαός δεν υποχωρούμε».
Ο Λιόρ Σαμρίζ κατέθεσε τη δική του εμπειρία επάνω στο θέμα των φεστιβάλ και της χώρας καταγωγής ενός σκηνοθέτη: «Στο Ισραήλ υπάρχει μια αντίστοιχη κατάσταση. Με βάση τη μικρή μου εμπειρία, θα ήθελα να πω ότι είναι πολύ δελεαστικό για έναν κινηματογραφιστή να δώσει στο κοινό αυτό που θέλει να πιστεύει για ένα μέρος. Όμως για μένα είναι σημαντικό ο κινηματογραφιστής να προσπαθήσει στο βαθμό του δυνατού να βλέπει από μια ευρύτερη σκοπιά και να συγκεντρωθεί σε αυτό που πιστεύει ιδεολογικά και καλλιτεχνικά, παρά σε αυτό που περιμένουν οι άλλοι. Ελπίζω ότι αυτό είναι κάτι παροδικό. Για παράδειγμα, θα είναι πιο εύκολο για μένα να κάνω μια ταινία για τον πόλεμο και να την πουλήσω. Στο Ισραήλ πολλοί άνθρωποί πάνε στο στρατό, συμμετέχουν στις θηριωδίες, κάνουν μια ταινία για αυτό και την πουλούν. Όμως εγώ δεν πολέμησα και ούτε θέλω να κάνω μια ταινία για τον πόλεμο. Αν πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι περισσότερο στη ζωή από αυτό που περιμένουν οι άλλοι πρέπει να μην υποχωρήσεις. Αυτοί που αποφασίζουν να σε κάνουν δημοφιλή για ένα τέτοιου είδους λόγο, δεν είναι με το μέρος σου».