Σκηνοθεσία: Mabrouk El Mechri, Σενάριο: Scott Wiper, John Petro, Μουσική: Lucas Vidal, Φωτογραφία: Remi Adefarasin, Πρωταγωνιστούν: Henry Cavill, Veronica Echequi, Bruce Willis, Διάρκεια: 93', Διανομή:

Ο Γουίλ Σο, νεαρός χρηματιστής της Γουόλ Στριτ, φθάνει από το Σαν Φρανσίσκο στην Ισπανία για να περάσει απρόθυμα μία εβδομάδα διακοπών με την οικογένειά του. Αφού τον παραλάβει ο πατέρας του από το αεροδρόμιο, περνά ένα βράδυ δειπνώντας με τους δικούςτου. Εκεί μαθαίνει ότι ο πατέρας του εργάζεται στην αντικατασκοπία. Αποφασίζουν τη επόμενη μέρα να πάνε για ψάρεμα. ΄Οντας απασχολημένος από τα επαγγελματικά του ζητήματα, εξ αμελείας του τραυματίζεται η κοπέλα του αδερφού του στο κεφάλι και ο ίδιος κολυμπά μέχρι την πόλη για προμηθευτεί με φάρμακο. Όταν επιστρέφει στο σκάφος και μετά από μια επίσκεψή του στην αστυνομία, θα συνειδητοποιήσει ότι απήγαγαν την οικογένειά του και η τύχη της θα κριθεί μέσα στις επόμενες είκοσι τέσσερις ώρες. Παράλληλα, όταν τελικά συναντά τον πατέρα του, μαθαίνει την πραγματική του ιδιότητα και καλείται να βρει λύση σε ένα αίνιγμα με ελάχιστους συμμάχους.

Ως σινεφίλ, θεωρούμε ότι για κάποιον που ενδιαφέρεται να προσεγγίσει την έβδομη τέχνη με μια ματιά αναλυτική και διεισδυτική, μια μέτρια ταινία μπορεί να φανεί εξίσου χρήσιμη με μία εξαιρετική. Και τούτο, καθώς η ανάλυση των ελλείψεων και των αδυναμιών μια μέτριας ταινίας σε ωθούν στο να συνειδητοποιείς ποιες είναι οι συνιστώσες και οι συνθήκες αυτές που είναι αναγκαίες προκειμένου να δώσουν μια αξιόλογη ταινία.

Ξεκινάμε από αυτήν που θεωρούμε ως την κύρια αδυναμία της ταινίας που είναι το σενάριο. Ο Τσέχωφ έγραφε πως «αν στην πρώτη σκηνή μιας παράστασης κρεμαστεί κάπου ένα πιστόλι, σε κάποια επόμενη σκηνή θα πρέπει να εκπυρσοκροτήσει». Λέγοντας αυτό, αναφέρεται στην οικονομία της αφήγησης, στην παραδοχή πως το σύνολο των στοιχείων που παρουσιάζονται στο  χτίσιμο της ιστορίας οφείλουν να έχουν σημαίνοντα ρόλο, ειδάλλως δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Στην εν λόγω ταινία, μαθαίνουμε στα πρώτα δέκα λεπτά πως η βαλίτσα του Γουίλ δεν επιβιβάστηκε στην πτήση και λίγο αργότερα, πως η εταιρεία για την οποία δουλεύει χρεοκόπησε. Στοιχεία τα οποία δεν εξυπηρετούν ουσιαστικά την ύστερη αφήγηση και παραβιάζουν την «ενότητα του μύθου», μια εκ των αρχών που εισήγαγε ο Αριστοτέλης στην Ποιητική, σύμφωνα με την οποία, «τα μέρη των πραγμάτων πρέπει να συγκροτούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε αν μετατεθεί ή αφαιρεθεί κάποιο μέρος, να καταστρέφεται και να μετατοπίζεται το όλον». Η άλλη αρχή αφορά στη λογική συνοχή του μύθου, η οποία προτάσσει ότι ο μύθος πρέπει να αποτελείται από συμβάντα «πιθανά και δυνατά κατά το εικός και το αναγκαίο». Ως εκ τούτου, δύσκολο να δεχθεί κανείς ότι την στιγμή που έτυχε να τραυματιστεί η κοπέλα και αποφάσισε να πάει στην πόλη ο Γουίλ, συνέπεσε να απαγάγουν την υπόλοιπη οικογένεια. Παραδείγματα σαν τα παραπάνω υπάρχουν πολλά μέσα στην ταινία αλλά δεν αναφέρονται σκοπίμως για να μην αποκαλυφθεί η έκβαση της ιστορίας.

Μετά τις παραπάνω ενδείξεις για την αδυναμία του μύθου, μπορούμε να καταπιαστούμε με τις κινηματογραφικές συνιστώσες της ταινίας, μην ξεχνούμε άλλωστε ότι κινηματογράφος δεν είναι μόνον σενάριο, αλλά και εικόνα και ρυθμός σε μία σχέση διαλεκτική. Εντούτοις, αν αποδεχθούμε ότι η σκηνοθεσία είναι μια μετουσίωση της θεματολογίας, των εννοιών και της δυναμικής του μύθου σε κινηματογραφική γλώσσα, πώς από έναν σαθρό μύθο μπορεί να προκύψει ένα αισθητικά άρτιο οπτικό αποτέλεσμα; Αναμενόμενα, η απουσία οικονομίας στην οπτική απόδοση είναι παραπάνω από έντονη. Από τα  πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να ακολουθείται από την κάμερα σε ένα πλάνο ψευδοϋποκειμενικό (η κάμερα καδράρει την πλάτη και τους ώμους του καθώς αυτός κινείται) δίχως αυτό να εξυπηρετεί κάποιον αφηγηματικό σκοπό. Άλλο παράδειγμα: Καθώς ο Γουίλ επιστρέφει από την πόλη στην θάλασσα, ένα πανοραμικό πλάνο σαρώνει όλο τον περίγυρο της ακτής με τον Γουίλ εκτός κάδρου προτού φτάσουμε σε γκρο πλάνο του που αναζητά με απορία το αγνοούμενο σκάφος. Δεν πρόκειται απλά για μία λεπτομέρεια. Θα προσέξετε ότι στις σπουδαίες ταινίες κάθε cut, κάθε σκηνοθετική επιλογή αναφορικά με τα κάδρα και την κινησιογραφία έχουν λόγο ύπαρξης και συμπορεύονται με το ύφος του εκάστοτε σκηνοθέτη και την εν γένει ατμόσφαιρα που προτάσσεται από το σενάριο της ταινίας.

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι σε ένα οικοδόμημα με ασταθείς βάσεις, κανένα επιμέρους στοιχείο δεν μπορεί να σταθεί με αξιώσεις. Πράγματι, οι ερμηνείες είναι τουλάχιστον άνευρες, σίγουρα μη πειστικές. Σχεδόν αστείο παράδειγμα αποτελεί η στιγμή που ο Γουίλ έρχεται σε επαφή με τους κακοποιούς και αντικρίζει την στοιβαγμένη και δεμένη σ’  ένα δωμάτιο οικογένειά του. Αυτή αντιδρά απότομα και έντονα μόνο κατά τη βίαιη είσοδο και έξοδο του Γουίλ από το δωμάτιο θυμίζοντας το κοινό των τηλεοπτικών εκπομπών που χειροκροτεί σύμφωνα με τις φωτεινές ενδείξεις. Λεπτομέρειες στα όσα αναφέρθηκαν αποτελούν οι τραβηγμένες σκηνές δράσεις καθώς και η εξωπραγματική εξέλιξη του χαρακτήρα του Γουίλ: ενός απαθούς νεαρού χρηματιστή απορροφημένου στο μικρόκοσμό του ο οποίος ξαφνικά μετατρέπεται σε σκληραγωγημένο μαχητή ειδικών αποστολών.

Κλείνοντας, μπορεί να εγείρει απορίες γιατί κάποιος να μπει στη διαδικασία να γράψει τόσα πολλά για μια ταινία που κατά πάσα πιθανότητα θα έχει ξεχαστεί μετά από λίγο καιρό. Η απάντηση έχει να κάνει με την πεποίθηση του γράφοντος ότι το κακό και αδιάφορο αποτελούν το αντιδιαμετρικό σημείο του εξαιρετικού στην ίδια ακτίνα. Επομένως, αναλύοντας το πρώτο μπορείς να φτάσεις σε συμπεράσματα και διαπιστώσεις που θα σου προσέφερε και μια ανάλυση του δευτέρου.

Π. Ταγκ.

Από Πέμπτη 30 Αυγούστου έως Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου στο Σινέ ΤΡΙΑΝΟΝ, Πατησίων & Κοδριγκτώνος 21, 104 34 Αθήνα

Ένα συγκεντρωτικό κινηματογραφικό αφιέρωμα στον ποιητή των εικόνων Σεργκέι Παρατζάνωφ, με 12 ταινίες και ντοκιμαντέρ, 4 ομιλίες με ανθρώπους που τον γνώρισαν από κοντά τους Δημήτρη Τριανταφυλλίδη, Φώτο Λαμπρινό, Δρ. Αβταντήλ Μικαμπερίτζε και τη κα. Νίνα Αλεκσίτζε, χορευτικά χάπενινγκ από το συγκρότημα Γεωργιανού Παραδοσιακού Χορού & Τραγουδιού "Ο Καύκασος".
Ποιος είναι ο Παρατζάνωφ; Μοναχικός ποιητής και κυνηγημένος ευαίσθητος πολίτης όλου του κόσμου, δημιουργός υπέρτατων εικόνων, όπου ο θεατής συναντά τη παράδοση και το μοντερνισμό σε άρρηκτη σχέση. Στο έργο του Παρατζάνωφ αποτυπώνεται η αναζήτηση της επικοινωνίας μετο Μέγα Δημιουργό και τις σκιές των προγόνων , η αναζήτηση μιας ανθρώπινης αγκαλιάς, το δάκρυ του αποχαιρετισμού, το πάντρεμα της ποίησης του Σάγιατ Νόβα και των φορμαλιστικών ποιητικών προτάσεων.
Ταπεινοί θεατές θα βρούμε ότι γυρεύαμε πάντα στον κινηματογράφο: την πρωτότυπη φόρμα που μπορούσε να εκφράσει ένα δυνατό, πανανθρώπινης σημασίας περιεχόμενο. Η τέχνη του Παρατζά¬νωφ είναι η τέχνη του ουσιαστικού, του πάντα και του πάντοτε, γι αυτό παραμένει αθάνατη και δυνατή, μέσα στον χρόνο, σκορπίζοντας πάντα δυνατές και πανανθρώπινες συγκινήσεις.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ;
Σεργκέι Παρατζάνωφ, ο σπουδαίος σοβιετικός σκηνοθέτης αρμενικής καταγωγής που γεν-νήθηκε και μεγάλωσε στην Τιφλίδα της Γεωργίας, σπούδασε σκηνοθεσία στη Μόσχα και εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ουκρανία.
«Σουρεαλισμός», «εξώθηση σε αυτοκτονία», «πληθώρα έργων τέχνης», «τάση προς την ομοφυλοφιλία», κάποια εξ αυτών θα μπορούσαν θεωρητικά να είναι πολύτιμα όπλα, στο οπλοστάσιο της μοντέρνας τέχνης. Στην περίπτωση του σκηνοθέτη Σεργκέι Παρατζάνωφ, ήταν αιτία δεκαπεντάχρονου εξαναγκαστικού παροπλισμού του και οκτώ χρόνων εγκλει-σμού του στις ρωσικές φυλακές.
Αλήθεια, πολλοί αναρωτιούνται τι ήταν αυτό που έφερε αυτό τον καλοσυνάτο άνθρωπο με την κάπως «αγριωπή» εμφάνιση σε μια κατάσταση διαρκούς αποκλεισμού και λογοκρι¬σίας των έργων του. Μια πρώτη απάντηση θα ήταν η εγκατάλειψη της γυναίκας και των παιδιών του για να ζήσει την «ανομολόγητη» γκέι ζωή που ο ίδιος πάντα επιθυμούσε.
Μα, ακόμη πιο «ενοχοποιητικά» γι’ αυτόν ήταν τα φιλμ του, τα πολλά φιλμ του που απτό-ητα παρουσίαζε την Αρμενική παραδοσιακή κουλτούρα (δηλαδή μη-ρωσική), μία Διονυ-σιακή οπτική των θεμάτων του, η απάθειά του στον ρεαλισμό που επικρατούσε και ένας αέρας ενθουσιώδους παιχνιδίσματος με το χρώμα και τον ήχο.
Ο Σεργκέι Παρατζάνωφ είχε αρμενική καταγωγή και γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου του 1924 στην Τιφλίδα, πρωτεύουσα της Γεωργίας. Οι αρχικές του φιλοδοξίες ήταν να γίνει τραγου-διστής και με αυτό τον σκοπό πήρε μαθήματα στο Ωδείο της Τιφλίδας από το 1942 έως το 1945.
Πολύ γρήγορα όμως το ενδιαφέρον του μετατοπίστηκε στον κινηματογράφο. Ενεγράφη στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο Κινηματογραφίας της Μόσχας με δασκάλους του, τους Lev Kuleshov και Alexander Dovzhenko, από το οποίο απεφοίτησε το 1951.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων δέκα χρόνων θα κάνει μια σειρά ταινιών με διάλογους στην Ουκρανική διάλεκτο βασισμένες στη παράδοση του κοινωνικού ρεαλισμού. Παρ’ όλα αυτά όμως είναι εμφανής η διάθεσή του να ξεφύγει απ’ τα στερεότυπα. Πράγματι, από το 1964, εγκαταλείπει αυτό το στυλ, και ακολουθεί την ανάγκη του για ένα πιο «δυναμικό» σινεμά, που να υπακούει στην κίνηση της κάμερας, στα έντονα χρώματα και αναζητά τις παραδοσιακές ρίζες της Αρμενικής κουλτούρας.
Κάτι τέτοιο φαίνεται αρχικά στην πρώτη ταινία αυτής της περιόδου του, το «Σκιές των ξεχασμένων προγόνων» (Shadows of Forgotten Ancestors). Αυτές του οι κινήσεις τον κά-νουν γνωστό στην διεθνή κινηματογραφική σκηνή, παράλληλα όμως, οι ρωσικές αρχές βλέπουν αυτή τη στροφή και σταματούν να του εγκρίνουν τις χρηματοδοτήσεις.
Αποκτά ένα προφίλ «αντι-ρώσου», ομοφυλόφιλου που οδηγεί στην πρώτη του σύλληψή του το 1968. Έξι χρόνια αργότερα θα συλληφθεί και θα καταδικαστεί βάσει το ρωσικού ποινικού κώδικα, του άρθρου 121, που ποινικοποιεί την ομοφυλοφιλία και η ποινή του θα είναι πέντε χρόνια καταναγκαστικά έργα.
Στην φυλακή, ο Παρατζάνωφ, παραμένει ανήσυχος. Δημιουργεί δεκάδες έργα. Κολάζ, από οτιδήποτε μπορούσε να συλλέξει. Νύχια, λουλούδια, κομμάτια γυαλιού. «Μπορώ να κάνω τέχνη μέσα απ’ τα σκουπίδια», έλεγε ο ίδιος.
Αφέθηκε ένα χρόνο νωρίτερα μετά από διεθνείς διαμαρτυρίες, ενώ όταν ξανα-ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο είδε τα πιο πολλά κινηματογραφικά πρότζεκτ του να απορρίπτον¬ται. Κατάφερε όμως να κάνει τρεις ταινίες πριν το θάνατό του, το 1990.

Σκιές των ξεχασμένων προγόνων
"Τeni zabutykh predkov" (1964)
Το πρώτο παλίμψηστο του μοναχικού σκηνοθέτη από εικόνες και μνήμες της ουκρανικής παράδοσης. Η αριστουργηματική αυτή ταινία του Παρατζάνωφ εμπνέεται από έναν κλασικό μύθο της Ουκρανίας, που όμως δεν γνωρίζει εθνικά όρια μια και βρίσκουμε στοιχεία από την ελληνική και σαιξπηρική τραγωδία ("Ρωμαίος και  Ιουλιέτα"). Κάπου στα Καρπάθια... ο πλούσιος πατέρας της Μαρίτσκας θα σκοτώσει το φτωχό πατέρα του Ιβάν: ήδη από την αρχή του φιλμ το πεπρωμένο των δυο ηρώων και μετέπειτα ερωτευμένων έχει. Η "βέβηλη" αγάπη τους δεν μπορεί παρά να έχει ένα μοναδικό τίμημα: το θάνατο. Η Μαρίτσκα θα πέσει σ' έναν γκρεμό προσπαθώντας να φτάσει το φωτεινό της άστρο. Θ' απομείνει ο Ιβάν να κουβαλά στους ώμους του το πέρας της τραγωδίας τους.
Ο Παρατζάνωφ τον ακολουθεί στην περιπλάνησή του που τον οδηγεί σ' ένα άλλο ταίρι. Μπορεί να μην τον σκότωσε η μοναξιά και η στέρηση, το έργο όμως της μοίρας ανέλαβε να εκπληρώσει η γυναίκα του Παλάγνα.
Ο Παρατζάνωφ ολοκληρώνει το μαγικό του ταξίδι, αφού πρώτα αγγίξει τα όρια μιας παγανιστικής πανδαισίας, όπου το φολκλόρ και λαογραφία χάνουν τα γραφικά χαρακτηριστικά τους κι η ταινία γίνεται μια τελετουργία, μια ευλαβική επίκληση στο μεγαλείο της πατρικής γης και αυτών που πέρασα από πάνω της, αφήνοντας τις σκιές τους σα μνήμες.
Ο λυρικός παροξυσμός που κυριεύει τη σκηνοθετική γραφή μας αποκαλύπτει ένα σύμπαν με διαστάσεις εξωπραγματικές. Ιδιαίτερα για το δυτικό θεατή η θέαση της ταινίας είναι ένα οπτικό σοκ. Ο σκηνοθέτης προκαλεί με την "ανορθοδοξία" του παραδόσεις και γλώσσες, διαμορφωμένες φιλμικές αισθητικές και γνωστά κλισέ, για να φτάσει σε μια οπτική αντίληψη του κόσμου, που οι καινοτομίες της ανοίγουν την πόρτα της ποίησης. Δίκαια λοιπόν ειπώθηκε ότι έχουμε να κάνουμε με την "απολυτότητα, την πρωταρχικότητα και την πλήρη κυριαρχία της καθαρής εικόνας πάνω στ' άλλα εκφραστικά μέσα", όπως δίκαια η ταινία βραβεύθηκε πάνω από 23 φορές σε διεθνή Φεστιβάλ, έστω κι αν ο σκηνοθέτης της δεν μπόρεσε να παραλάβει ούτε ένα.
(κείμενο : Μπάμπη Ακτσόγλου)

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
SAYAT NOVA (1968)
Πρωταγωνιστούν: Μέλκον Αλεξανιάν, Ονικ Μινασιάν, ΣόφικοΤσιαουρέλι
Η ζωή και το έργο του Αρμένιου ποιητή Αρουθίν Σαγιαντίν (1712-1975), γνωστού ως Σάγιατ Νόβα. Ο Παρατζάνωφ κάνει ένα καθαρά ποιητικό σινεμά κατ' ομοίωση των γραπτών του Σάγιατ Νόβα. Ακίνητη κάμερα, απουσία διαλόγων, εικόνες-ταμπλό νοηματικά αυτοδύνα-μες, χωρισμός της ταινίας σε 8 ενότητες που συνδέονται με υπότιτλους και ποιήματα, λυρικές εικόνες μια ανείπωτης εικαστικής αρμονίας.
«Αγαπώ πολύ αυτό το φιλμ», είπε κάποτε ο Παρατζάνωφ. «Είμαι περήφανος για το ότι δεν κέρδισε κανένα Χρυσό Λιοντάρι ή κανένα Αργυρό Παγόνι. Είμαι περήφανος γιατί κατόρθω-σα να το κάνω κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Δεν είχα τα απαραίτητα υλικά, δεν είχα φιλμ, δεν είχα στη διάθεσή μου εργαστήριο εμφάνισης των όσων γύριζα, δεν είχα αρκετά φώτα ή μηχανήματα, ούτε δυνατότητα για ειδικά εφέ. Δεν είχα απολύτως τίποτα. Κι όμως, κατόρθωσα να το γυρίσω και να μεταμορφώσω τις αδυναμίες του σε έναν σχεδόν αρχέγο-νο ρεαλισμό, σε ένα παραμύθι γεννημένο από την πραγματικότητα».
Aν νομίζετε πως ο κινηματογράφος είναι μόνο 'παραμυθάκια για ενήλικους', εδώ σας περιμένει ένα αληθινό σοκ. Η κινηματογραφική γλώσσα του Παρατζάνωφ θεωρήθηκε ό τι πιο νεωτεριστικό πάνω στο μέσο μετά από εκείνη του Γκρίφιθ ή του Αϊζενστάιν και η ταινία χαρακτηρίσθηκε ένα Διαμάντι που καίει. Aν νομίζετε πως ο κινηματογράφος είναι μόνο 'παραμυθάκια για ενήλικους', εδώ σας περιμένει ένα αληθινό σοκ.

Ο θρύλος του κάστρου του Σουράμ
Ambavi Suramis Tsikhitsa (1984)
Πρωταγωνιστούν: ΝΤΑΒΙΝΤ ΑΜΠΑΣΙΝΤΖΕ, ΣΟΦΙΚΟ ΤΣΙΑΟΥΡΕΛΙ
Ένα ζωγραφικό κινηματογραφικό ποίημα αφιερωμένο στη μνήμη των Γεωργιανών πολεμιστών όλων των εποχών μέσα από θρύλους και δοξασίες της περιοχής που συνθέτουν μια μαγική ατμόσφαιρα..!
Ένας Γεωργιανός θρύλος σχετικά με την αδυναμία ενός ηγεμόνα να χτίσει το κάστρο των ονείρων του. Κάθε φορά που το ξεκινούσαν, αυτό κατέρρεε. Μέχρι που μία μάντισσα του είπε πως για να στεριώσει το κάστρο πρέπει να χτίσουν μέσα του έναν έφηβο. Το γεφύρι της Άρτας προφανώς δεν είναι μοναδικός θρύλος. Η ταινία όμως είναι εντελώς ιδιαίτερη. Δεν υπάρχει πλάνο που να μην είναι ισάξιο ενός πίνακα ζωγραφικής. Ούτε ένα. «Δούλευα και υπέφερα κάτω από τη δεσποτική ματιά του Κρεμλίνου. Τα φιλμ εκείνης της εποχής -και όχι μόνο τα δικά μου- δεν είναι παρά ένα καρδιογράφημα τρόμου. Ένα καρδιογράφημα του φόβου τού να χάσεις την ταινία σου, του φόβου ότι θα πεινάσεις. Του φόβου ότι δεν θα δουλέψεις ποτέ ξανά».

ΑΣΙΜΠ ΚΕΡΙΜΠ
Ashugi Qaribi (1988)
Τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια της ζωής του ο Παρατζάνωφ θα τα περάσει μέσα κι έξω από τις φυλακές, με αλλεπάλληλες συλλήψεις, καταδίκες και απαγορεύσεις να εργαστεί στο σινεμά. Εκείνος, ωστόσο, συνήθιζε να λέει πως αυτά ήταν μερικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. «Η απομόνωση στις φυλακές της Σοβιετικής Ένωσης ήταν αφόρητη, όμως για μένα η αληθινή τραγωδία θα ήταν να διαλυθώ, να χάσω τη θέλησή μου για δουλειά. Θα μπορούσα εύκολα να γίνω κι εγώ εγκληματίας σε ένα τέτοιο περιβάλλον, αλλά η τέχνη μου με έσωσε. Ξεκίνησα να σχεδιάζω, να δημιουργώ, αλλά και να εξομολογώ τους συγκρατούμενούς μου. Η ιστορία κάθε συγκρατούμενου μου, οι τραγωδίες της ζωής του, τα εγκλήματα που διέπραξε, όλα όσα ψιθύριζαν στο αφτί μου ήταν σαν σενάρια, σαν νουβέλες. Ήταν τα δώρα τους σε μένα». Η ταλαιπωρία και η σκληρότητα της φυλακής δεν θα πτοήσουν το πνεύμα του.
Το όνομα του μυθικού Ασὶκ Καρὶπ σημαίνει «φτωχός ασίκης». Η παράδοση προέρχεται ἀπὸ ενα διήγημα του Αλέξανδρου Πούσκιν, του μεγάλου της ρωσικής λογοτεχνίας, δάσκαλου των παγκόσμια γνωστών ρώσων συγγραφέων Τουργκένιεφ, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι. Έζησε τις πρώτες τέσσερες δεκαετίες του 19ου αιώνα και πήγε στον Καύκασο στα 1820, όπου μελέτησε τις λαϊκὲς παραδόσεις και κατέγραψε το θρύλο του Ασὶκ Καρίπ. Το 1822 πήγε στην Κριμαία, όπου έμαθε για την Ελληνική Επανάσταση, κι έγραψε ποίημα υπέρ τις Ελλάδας.
Η ταινία παίρνει αφορμή τον μύθο του Ασίκ και περιγράφει την ιστορία ενός όμορφου λαϊκού οργανοπαίκτη και ποιητή (παίκτη λαούτο) που ο πατέρας της αγαπημένης του, δεν δέχεται κουβέντα για γάμο κι αυτός φεύγει μακριά για 1001 νύχτες αναζήτησης πλούτου, προκειμένου να ικανοποιήσει τον πατέρα της αγαπημένης του. Εμπνευσμένο από τη πλούσια λαογραφική παράδοση του Αζερμπαϊτζάν, μια ταινία γεμάτη με πλούσια καλολογικά στοιχεία, το Ashik Kerib είναι ένα ταιριαστό κύκνειο άσμα για τον περήφανο και ιδιαίτερο δημιουργό. Μετά από πολλά χρόνια, πολλοί κριτικοί απέδωσαν στην ταινία, μια αλληγορία (καλά κρυμμένη) για τη ταλαιπωρία του σκηνοθέτη στην εξορία και τις περιπέτειες του στα χέρια και τις διαθέσεις μια σκληρής κι ασύδοτης κυβερνητικής γραφειοκρατίας.


Σεργκέι Παρατζάνωφ, ο εξόριστος
σκηνοθεσία : Φώτος Λαμπρινός
Ο Σεργκέι Παρατζάνωφ, μιλά στον Φώτο Λαμπρινό για τη ζωή του, τις ταινίες του και τα τεκταινόμενα στην ΕΣΣΔ την εποχή του Γκορμπατσόφ και της Περεστρόικα, λίγους μήνες πριν πεθάνει και ενώ η κατάσταση της υγείας είναι πλέον μη αναστρέψιμη. Στην ταινία πε-ριλαμβάνονται σπάνια τεκμήρια από τη σφαγή των άμαχων Γεωργιανών από το σοβιετικό στρατό τον Απρίλιο του 1989 και ανέκδοτο υλικό από την ουκρανική φυλακή στην οποία εξέτισε την ποινή του.

Μαζί θα παιχτούν και τα ντοκιμαντέρ :
1. THE WORLD IN A WINDOW – directed by Daniel Bird
2. MEMORIES OF SAYAT NOVA – by Levon Grigoryan
3. TARKOFSKI – PARADJANOV - ISLANDS – directed by L. Grigoryan.
4. SONGS – A. ANTIPENKO (μικρού μήκους)
5. Sergei Paradjonov - ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ
6. ΠΙΡΟΣΜΑΝΙ
7. The Minstrel's Song (μικρού μήκους)
ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΧΑΠΕΝΙΝΓΚ.

Την ΠΕΜΠΤΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ στις 21.30 στα πλαίσια του ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ, μια μοναδική παρουσίαση.
Ποια η σχέση του καλλιτέχνη με την εξουσία;
Μπορεί ο ποιητής να παρακάμψει τους σκοπέλους της εξουσίας;
Μια ομιλία σταθμός του Σεργκέι Παρατζάνωφ το 1971. Μια ομιλία δίχως σημειώσεις. Μια ομιλία από τα βάθη της καρδιάς του. Η πίκρα ξεχειλίζει, μα βρίσκει το σθένος να μιλήσει απέναντι σε ένα εχθρικό κοινό.
Ο πράκτορας της ΚΑ.ΚΕ.ΜΠΕ είναι παρών και στενογραφεί τα λόγια του σκηνοθέτη – ποιητή. Το έγγραφο, στη συνέχεια, παραδίδεται στον περιβόητο Γιούρι Αντρόποφ, αρχηγό της μυστικής αστυνομίας.
Η ομιλία σώθηκε χάρη στην επιμέλεια του πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών.
Αποσπάσματα θα διαβάσει ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης που την αναζήτησε στα αρχεία και την μετέφρασε.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΠΕΜΠΤΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
-------------------------------
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΣΕΡΓΚΕΙ ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ (ντοκιμαντέρ 24 λεπτά)
20.00 ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
21.30 Ανάγνωση του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ
21.45 ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ & ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ / ΕΡΗΜΑ ΝΗΣΙΑ (ντοκιμαντέρ 39 λεπτά)
22/30 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
-------------------------------
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ (ντοκιμαντέρ 30 λεπτά)
20.00 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
Β’ ΕΝΟΤΗΤΑ
21.30 Εισήγηση του σκηνοθέτη ΦΩΤΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ
21.45 Ο ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ του ΦΩΤΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ (ντοκιμαντέρ 30 λεπτά)
22.30 ΑΣΙΚ ΚΕΡΙΜΠ
ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
------------------------------
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 «Παρατζάνωφ και η γεωργιανή κινηματογραφική παράδοση», ομιλία του Δρ. Αβταντήλ Μικαμπερίτζε, πρόεδρου του Πολιτιστικού Κέντρου "Καυκάσου".
20.00 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
9.45 ΠΙΡΟΣΜΑΝΙ (ντοκιμαντέρ 25 λεπτά)
22.30 ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΩΝΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
-----------------------------
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 Perfomance από το συγκρότημα Γεωργιανού Παραδοσιακού Χορού & Τραγουδιού "Ο Καύκασος".
20.00 ΑΣΙΚ ΚΕΡΙΜΠ
Β’ ΕΝΟΤΗΤΑ
21.45 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ (μικρού μήκους 8,5 λεπτά) + ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΙΣΤΡΕΛ (μικρού μήκους 5 λεπτά)
22.00 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
-----------------------------
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ (μικρού μήκους 8,5 λεπτά) + ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΙΣΤΡΕΛ (μικρού μήκους 5 λεπτά)
19.45 ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
21.45 ΠΙΡΟΣΜΑΝΙ (ντοκιμαντέρ 25 λεπτά)
22.15 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ

ΤΡΙΤΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
--------------------------
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ (ντοκιμαντέρ 76 λεπτά)
20.45 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
22.30 ΑΣΙΚ ΚΕΡΙΜΠ

ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
------------------------------
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ (ντοκιμαντέρ 24 λεπτά)
20.00 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
Β’ ΕΝΟΤΗΤΑ
21.45 ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ (ντοκιμαντέρ 30 λεπτά)
22.15 ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΡΟΝΩΝ

ΠΕΜΠΤΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
-----------------------------
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΑΣΙΚ ΚΕΡΙΜΠ
21.00 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ (ντοκιμαντέρ 76 λεπτά)
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
22.30 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ (μικρού μήκους 8,5 λεπτά) + ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΙΣΤΡΕΛ (μικρού μήκους 5 λεπτά)
22.45 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
--------------------------------
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ & ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ / ΕΡΗΜΑ ΝΗΣΙΑ (ντοκιμαντέρ 39 λεπτά)
20.15 ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
21.45 Ο ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ του ΦΩΤΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ (ντοκιμαντέρ 30 λεπτά)
22.15 ΑΣΙΚ ΚΕΡΙΜΠ
ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
-----------------------------
Α’ ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 «Προσωπικές αναμνήσεις για τον Σ. Παρατζάνωφ», ομιλία της Νίνα Αλεκσίτζε, επιστημονικού συνεργάτη του Γεωργιανού Ινστιτούτου Αθηνών
20.00 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
21.30 ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ & ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ / ΕΡΗΜΑ ΝΗΣΙΑ (ντοκιμαντέρ 39 λεπτά)
22.15 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ

ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
-----------------------------
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 Perfomance από το συγκρότημα Γεωργιανού Παραδοσιακού Χορού & Τραγουδιού "Ο Καύκασος"
20.00 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
21.45 ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ (ντοκιμαντέρ 30 λεπτά)
22.15ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ

Σκηνοθεσία: Stephan Eliott, Σενάριο: Dean Craig, Φωτογραφία: Stephen F. Windon, Μουσική: Guy Gross, Πρωταγωνιστούν: Laura Bent, Xavier Samuel, Kris Marshall, Διάρκεια: 97', Διανομή: AUDIO VISUAL ENTERPISES


Οι διακοπές του  Ντέιβιντ καταλήγουν με έναν πολύ αναπάντεχο τρόπο. Όταν κατά την επιστροφή του στην Αγγλία συναντά τους τρεις κολλητούς του, τον απρόβλεπτο Τομ,  τον αφελή Γκράχαμ και τον καταθλιπτικό ένεκα χωρισμού  Λουκ, τους ανακοινώνει πανευτυχής ότι παντρεύεται την Αυστραλή Μία, κεραυνοβόλο έρωτα τον διακοπών του και ο επικείμενος γάμος πρόκειται να πραγματοποιηθεί εντός της εβδομάδος στην  Αυστραλία. Δίχως να το πολυσκεφτούν, οι τέσσερις κολλητοί επιβιβάζονται για το υπερωκεάνιο ταξίδι και μόλις προσγειωθούν, η Μία θα υποδεχτεί το μέλλοντα συζυγό της, ενώ οι υπόλοιποι αποφασίζουν να κάνουν μια παράκαμψη για το σπίτι της Μία προκειμένου να προμηθευτούν το απαραίτητο «χόρτο» από  έναν άγνωστο ντίλερ που γνώρισαν μέσω διαδικτύου. Όταν τελικά καταφθάνουν
μετά κόπων και βασάνων στην έπαυλη της Μία, συνειδητοποιούν ότι ο πατέρας της είναι ένας Αυστραλός κροίσος με θρησκευτική λατρεία στο πολύ ιδιαίτερο κριάρι του. Ο γάμος της Μία και του Ντέιβιντ θα είναι τουλάχιστον ανατρεπτικός.

Οι συνθήκες και η θεματολογία της ταινίας μας είναι ήδη πολύ γνώριμες. Η ταινία μας παραπέμπει ευθέως στο «Hangover», με τη διαφορά ότι κατ’ ουσίαν αποτελεί τη βρετανική έκδοσή του. Ταινία σαφώς επικεντρωμένη στον χαλασμό και την καφρίλα, που όμως εν σχέσει με το «Hangover» εκμαιεύει το γέλιο του θεατή χάρη και στο ιδιότυπο αγγλικό χιούμορ. Ακόμη, ενδιαφέρον στην αφήγηση της ταινίας παρουσιάζει η σμίξη δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων και νοοτροπιών. Από το ευρωπαϊκό Λονδίνο περνάμε στην άγρια ομορφιά των Γαλάζιων Ορέων
της Αυστραλίας, από την ιδιορρυθμία των Βρετανών στον «αέρα» των Αυστραλών. Στα τεχνικά, να σημειώσουμε ακόμα τα έξυπνα ρακόρ που παρατηρούμε στην ταινία, εννοώντας την σύνδεση και τα περάσματα (transitions) από πλάνο σε πλάνο που συνδράμουν στο πιασάρικο
ύφος της ταινίας.

Συνοψίζοντας, δεν πρόκειται για κάποια πρωτότυπη ούτε ιδιαίτερη κωμωδία. Εντούτοις, στους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους θα χαρίσει

μια ευχάριστη μιάμιση ώρα με αρκετό γέλιο και αλλοπρόσαλλες καταστάσεις.

Π. Ταγκ.

Η NEW STAR σε συνεργασία με την Πρεσβεία Της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα διοργανώνει ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΟΥΒΑΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ στο κινηματοθέατρο ΤΡΙΑΝΟΝ από 26//07 έως 1/08 (Κοδριγκτώνος 21 ( Πατησίων 101 ) , Μετρό Βικτώρια ) , τηλ. : 2108215469, με αφορμή την επέτειο της 26 Ιουλίου που ήταν και η έναρξη της επανάστασης της Κούβας .

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ θα προβληθούν 33 ταινίες και ντοκιμαντέρ .

ΛΟΥΤΣΙΑ (Lucia)           

Σκηνοθεσία: Ουμπέρτο Σόλας
Έτος: 1968, Διάρκεια: 116΄
Σενάριο:  Ουμπέρτο Σόλας, Χούλιο Γκάρσια Εσπινόζα, Νέλσον Ροντρίγκεζ
Φωτογραφία: Χόρχε Χερέρα
Μουσική: Λέο Μπρούβερ, Χοσεΐτο Φερνάντεζ
Παίζουν: Ρακέλ Ραβουέλτα, Ελίντα Νουνέζ, Αντέλα Λέγκρα
Βραβεία: Χρυσό Μετάλλιο και βραβείο ΦΙΠΕΡΣΙ Φεστιβάλ Μόσχας 1969,
Βραβείο Χρυσή Υδρόγειος Φεστιβάλ Τόκιο 1970 κ.α.

Η Λουτσία, αριστούργημα του κουβανικού κινηματογράφου, είναι μίας σπονδυλωτή ταινία με τρεις αυτόνομες ιστορίες που έχουν ωστόσο έναν κοινό συνδετικό κρίκο: τοποθετούνται χρονικά σε 3 χαρακτηριστικές περιόδους του αγώνα για την απελευθέρωση της Κούβας, έχουν για ηρωίδα πάντα μια γυναίκα ονόματι Λουτσία, σε κάθε σκετς ο αφηγηματικός άξονας είναι κεντρωμένος γύρω από μια ερωτική ιστορία. Το πρώτο επεισόδιο μας μεταφέρει στα 1895,στην εποχή της Ισπανικής αποικιοκρατίας, όταν μία αριστοκρατική οικογένεια διχάζεται ανάμεσα σε αριστοκράτες και αντάρτες. Ο Ουμπέρτο Σόλας ανατρέχει σ’ένα μπαρόκ στυλ που θυμίζει Βισκόντι, τον κατεξοχήν σκηνοθέτη που κατέγραψε την παρακμή της αριστοκρατίας. Στο δεύτερο επεισόδιο, βρισκόμαστε στο 1932,περίοδο της δικτατορίας του Ματσάντο, όπου η αμερικανική νεοαποικιοκρατία έχει πάρει τη θέση των Ισπανών. Ωστόσο, αποδεικνύεται πως οι νέοι κυβερνώντες είναι το ίδιο διεφθαρμένοι με τους παλιούς. Στην τρίτη ιστορία ο Σόλας περιγράφει τα προβλήματα μιας όμορφης αγρότισσας στην Κούβα του Κάστρο, που ο ζηλιάρης άνδρας της δεν την αφήνει να πηγαίνει στο λαϊκό πανεπιστήμιο. Σε αντίθεση με άλλες σπονδυλωτές ταινίες, και τα τρία σκετς της Λουτσίας είναι ολοκληρωμένες ιστορίες που μιλούν η κάθε μια με τον τρόπο της για τους εκάστοτε κυρίαρχους εχθρούς της Κούβας και τους αγώνες του κουβανικού λαού για την απελευθέρωσή του.

ΜΝΗΜΕΣ ΥΠΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (Memorias Del Subdesarrolio)

Σκηνοθεσία: Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα
Έτος: 1968
Διάρκεια: 104’
Σενάριο: Τ. Γκ. Αλέα από το μυθιστόρημα Εντμούντο Ντεσνόες
Φωτογραφία: Ραμόν Φ. Σουάρεζ
Μουσική: Λέο Μπράουερ
Παίζουν: Σέρτζιο Κοριέρι, Νταίζυ Γκρανάντος, Εσλίντα Νούνιεζ, Μπεατρίς Ποντσόρα

Ο σκηνοθέτης Αλέα θίγει σε αυτήν την ταινία το θέμα των αστικών κατάλοιπων της παλιάς τάξης και των δυσκολιών προσαρμογής στη νέα κοινωνική πραγματικότητα. Η ιστορία του φιλμ τοποθετείται το 1961 δύο χρόνια μετά την επικράτηση του νέου καθεστώτος. Ο κεντρικός ήρωας είναι ένας καλλιεργημένος αστός που αρνήθηκε να ακολουθήσει τη γυναίκα του, τους γονείς του και τους φίλους του στην Αμερική κι έμεινε μόνος του στην Κούβα, παρατηρητής και σχολιαστής των μεταλλαγών που γίνεται στη χώρα του. Προτιμά να παραμείνει στην Αβάνα και μολονότι υποστηρίζει την επανάσταση, έστω κι αν δεν καταλαβαίνει πλήρως τους στόχους της, δεν αποφασίζει να πάρει μέρος στο χτίσιμο της νέας κοινωνίας. Ζει χωρίς να δουλεύει. Ήρωας εξαιρετικά αντιφατικός, που μένει απελπιστικά αδρανής όταν ξεσπά η κρίση στον Κόλπο των Χοίρων κι όλη η χώρα κινητοποιείται για να αντιμετωπίσει την αμερικανική εισβολή.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ ΑΛΒΑΡΕΖ (Santiago Alvarez)

Σκηνοθεσία: Σαντιάγκο Αλβάρεζ
Έτος: 1965-77
Διάρκεια: 120’
Ντοκιμαντέρ

Εφτά ντοκιμαντέρ του Κουβανού Σαντιάγκο Αλβάρεζ, που βραβεύτηκαν σε διεθνή Φεστιβάλ.


ΒIΒΑ ΚΟYΒΑ (Viva Cuba)

Σκηνοθεσία: Χουάν Κάρλος Κρεμάτα Μαλμπέρτι
Συνσκηνοθέτις: Iraida Malberti Cabrera
Σενάριο: Manolito Rodriguez Ramirez, Juan Carlos Cremata Malberti
Φωτογραφία:  Alejandro Perez Gomez
Μοντάζ: Angelica Salvador Alonso
Μουσική: Amaury Ramirez Malberti, Slim Pezin
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Guillermo Ramirez Malberti
Παραγωγός: Eric Brach, Nicolas Duval-Adassovsky
Συμπαραγωγοί: Inti Herrera Nunez, Juan Carlos Cremata Malberti
Διεύθυνση Παραγωγής Luis Oriando Fernandez Almeida
Παραγωγή: Casa Productora de la Television Cubana, Quad Productions, La Colmenita, El Ingenio
Παίζουν: Malu Tarrau Broche, Jorgito Milo Avila, uisa Maria Jimenez Rodriguez, Larisa Vega Alamar, Lieter Ledesma Alberto

Βραβείο Ecran Junior Φεστιβάλ Καννών

Η Μαλού και ο Ζονγκίτο, δυο μικρά παιδιά στην Αβάνα, έχουν δώσει όρκο πως θα μείνουν φίλοι για μια ολόκληρη ζωή. Τα σπίτια τους αντικριστά στον ίδιο δρόμο, οι φαμίλιες τους από δυο διαφορετικούς κόσμους. Σε αντίθεση με τη λαϊκή οικογένεια του Ζονγκίτο, η Μαλού ζει σε ένα πολυτελές περιβάλλον με τη μητέρα της και τον ξένο πατριό της, που θέλει να πάρει γυναίκα και κόρη μακριά από την Κούβα. Όταν η γιαγιά της πεθάνει, ο ξενιτεμός είναι πιο κοντά από ποτέ. Μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας της παντοτινής φιλίας τους, τα δυο παιδιά, θα ταξιδέψουν στην άλλη άκρη της Κούβας, για να βρουν τον πραγματικό πατέρα της Μαλού, μοναδική ελπίδα για την αγάπη τους.



ΜΠΟΥΕΝΑ ΒΙΣΤΑ ΣΟΣΙΑΛ ΚΛΑΜΠ (Buena vista social club)

Σκηνοθεσία: Βίμ Βέντερς
Διάρκεια: 105΄
Παίζουν: Κομπέι Σεγούντο, Ελιάδες Οχόα, Ράι Κούντερ, Χοακίν Φερρέρ, Ιμπραήμ Φερρέρ

Στο ντοκιμαντέρ αυτό ο Βιμ Βέντερς μας ταξιδεύει ως τα los barrios, της ισπανόφωνες συνοικίες της Κούβας, για να βρει και να ενώσει τους Super Abuelos! Δεν πρόκειται για κάποιο νεανικό συγκρότημα αλλά το ακριβώς αντίθετο.
Πρόκειται για καλλιτέχνες της λάτιν τζαζ, πολύ μεγάλους πια σε ηλικία και σίγουρα υπεύθυνους για το ότι κρατήθηκε ως τώρα ζωντανή η μουσική παράδοση των ρυθμών sones και των boleros της πατρίδας τους. Ανάμεσα σε αυτούς τους ξεχασμένους μουσικούς θρύλους είναι: ο 80χρονος πιανίστας Ρούμπεν Γκονζάλες, η Ομάρα Πορτουόντο (χαρακτηρίστηκε ως η «Έντιθ Πιάφ της Κούβας»), ο υπέροχος Μπαραμπαρίτο Τόρες και ο 70χρονος Ιμπραήμ Φερρέρ, που η μελωδική, αισθαντική φωνή του μεταφέρει στο αυτί του ακροατή όλη την ομορφιά και το χρώμα της Κούβας.



Ο ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ (Hemingway´s Cuba)

Σκηνοθεσία: Στέφεν Κρίσμαν
Σενάριο: Στέφεν Κρίσμαν, Τζ. Γκάρετ Γκλόβερ, Τεντ Νίλσον 
Διάρκεια: 42΄, Μοντάζ: Μπράιαν Ρίτσχερτ           
Φωτογραφία: Γκόρντι Γουότερμαν

Κούβα, ένα νησί όπου το πάθος και η πολιτική ενώθηκαν για να γεννήσουν μια μοναδική εθνότητα που αποτελείται από ξεχωριστούς ανθρώπους. Από τα χρόνια πριν την επανάσταση, δεκάδες ήταν οι επώνυμοι που επισκέφθηκαν και μαγεύτηκαν από το νησί, τους ανθρώπους, την μουσική του, τους ρυθμούς της Κούβας. Ο Έρνεστ Χέμινγουέι ήταν ένας από αυτούς, ακόμα στα μπαρ της Αβάνας μια θέση είναι κρατημένη για τον μεγάλο συγγραφέα. Μέσα από σπάνιο υλικό από κρατικά αρχεία, συνεντεύξεις από ανθρώπους που τον γνώρισαν, αναδύεται το πορτραίτο ενός γνήσιου εραστή της ζωής αλλά και της μοναδικής ατμόσφαιρας του σμαραγδένιου παραδείσου της Καραϊβικής.


ΚΟΥΜΠΑΝΙΣΙΜΟ (Cubanissimo)

Σκηνοθεσία: Φίλιπ Μπλοτ
Διάρκεια: 90΄

Cubanissimo. Μια συναρπαστική όσο και διασκεδαστική περιήγηση στην απίστευτη ποικιλία της Κουβανικής μουσικής κληρονομιάς. Από το Τσα - Τσα στο Μπολερό κι από τη Σάλσα στη Ρούμπα, όλες οι τάσεις της μουσικής που ξεσηκώνει για χορό και αναστατώνει τις αισθήσεις. Όλα τα μυθικά ονόματα της Κουβανικής μουσικής σκηνής. Ροζέντο Ρουίζ, Φαουστίνο Οράμας, Μπόλα Ντε Νιέβε, Ραφαέλ Μπακάλο, Μπεατρίζ Μαρκέζ, Λίνο Μπόρχες, Αλίνα Τόρες, Χοσέ Αντόνιο Μέντεζ, Ομάρα Πορτουόντο, Χοράσιο Ολιβέρα, Φρανσίσκο Οράμας, Ανχελίτο Ντίαζ, Έλενα Μπουρκέ, Πάντσο Άματ, Μπένι Μορέ. Αλλά και τα φημισμένα συγκροτήματα Αγκούρι - Γιο, Λας Σίκας Ντελ Σολ, Λος Τρες Ντε Λα Χαμπάν. Μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό και συνεντεύξεις, μια καθαρή ματιά στην αυθεντική κουλτούρα του παραδεισένιου νησιού και στην καθημερινότητα λαού και καλλιτεχνών.



H ΑΛΕΙΔΑ ΓΚΕΒΑΡΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ
Aleida Guevara Remembers Her Father
Σκηνοθεσία/Σενάριο: Κάρλος Αλμπέρτα Γκαρσία
Παραγωγή: Pedro Bosch
Β.σκηνοθέτη:  Yamile Lopez
Ήχος:  Orlando Fundichely
Μοντάζ: Sadiel Bulnes
Φωτογραφία: Juan Jose Diaz 
Μουσική: Edesio Alejandro, Ernesto Cisnero
Διάρκεια : 34΄
Η Aleida Guevara θυμάται με μεγάλη τρυφερότητα και διορατικότητα τον άνθρωπο που όλος ο κόσμος ξέρει ως Τσε. Ποιος ήταν ο πραγματικός Τσε; Η Aleida Guevara, η μεγαλύτερή του κόρη, που ήταν επτά χρονών όταν ο πατέρας της πέθανε, διαχωρίζει τον άνθρωπο από το μύθο. Αυτό το συγκινητικό ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει τον εξαιρετικό δεσμό ανάμεσα στους γονείς της και περιγράφει τη μεγάλη τρυφερότητα του Τσε. Η Aleida αφηγείται λεπτομερώς αρκετά περιστατικά από την παιδική της ηλικία και περιγράφει το πώς αποδέχτηκε την απόφαση του πατέρα της να πάει στη Βολιβία, καθώς και την απόφασή της να ακολουθήσει τα βήματά του σα γιατρός και ακτιβίστρια.
Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΦΑΛΑΓΓΑΣ 4 (Un Relato Sobre El Jefe De La C.4)

Σκηνοθεσία:  Σέρχιο Χιράλ
Διανομή:  NEW STAR
Παραγωγή:  Ronaldo Gomez, Humberto Hernandez
Σενάριο:  Sergio Giral
Μοντάζ: Roberto  Brava
Φωτογραφία:  Lula Garcia
Βασισμένο στο ποίημα “ CHE,COMANDANTE, AMIGO” του  Nikolas Guillen
Μουσική: Sergio Villar
Γλώσσα: Ισπανικά
Διάρκεια : 37΄
Ο Τσε Γκεβάρα συμμετείχε στο επιτελείο της πρώτης ομάδας ανταρτών που αποβιβάστηκε στην Κούβα με το θρυλικό πλοίο Γκράνμα. Στις μάχες που ακολούθησαν αναδείχθηκαν όχι μόνο η γενναιότητα και η αυταπάρνηση, αλλά και οι σπάνιες ηγετικές του ικανότητες. O Φιδέλ όρισε τον Τσε ως αρχηγό μιας από τις φάλαγγες του επαναστατικού στρατού, της Φάλαγγας 4. Σύντομα ο Τσε και οι σύντροφοί του θα έμπαιναν θριαμβευτές στην Αβάνα. Η πορεία του Τσε και των συντρόφων του καταγράφεται μέσα από τις σπάνιες, συγκλονιστικές εικόνες του ντοκιμαντέρ του Σέρχιο Χιράλ.


ΦΙΔΕΛ: ΌΤΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟΝ ΤΣΕ   (Fidel Racconta Il ‘Che’)

Σκηνοθεσία: Gianni  Mina
Διανομή: NEW STAR
Μοντάζ: Antonio Fusco
Φωτογραφία: Roberto Girometti
Γλώσσα: Ισπανικά
Μεταγλώττιση: Ιταλικά
Διάρκεια: 57΄, Έτος:1987

Ο Φιδέλ μιλά για την προσωπική του σχέση με τον Τσε. Οι αποκαλύψεις του σε συνδυασμό με το σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό απ’ ευθείας από τα αρχεία της Κούβας αποκτούν εξαιρετικό ιστορικό-πολιτικό ενδιαφέρον, αφού για πρώτη φορά ο Κομαντάντε αναφέρεται σε άγνωστες πτυχές της συντροφικής, αφοσιωμένης φιλίας του με τον μεγάλο επαναστάτη. Μια φιλία που άρχισε στο Μεξικό τη δεκαετία του ’50 κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της επανάστασης. Ο Φιδέλ  αναπολεί το θάρρος, την εντιμότητα, αλλά και την αυταπάρνηση του συντρόφου του, ταγμένου στο όνειρο της απελευθέρωσης της Λατινικής Αμερικής. Συγχρόνως, καταθέτει τη δική του ανάλυση για τους παράγοντες που εμπόδισαν την υλοποίηση του σχεδίου του Τσε και τελικά οδήγησαν στη δολοφονία του στις 8 Οκτωβρίου 1967.



ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΦΤΑΣΕ ΚΑΝΕΙΣ
Che Guevara, donde nunca jamás se lo imaginan

Σκηνοθεσία: Μανουέλ Πέρεζ Παρέρες
Διεύ/ση παραγωγής: Mayra  Segura
Παραγωγή: Juan  Luis  Galiardo, Camilo Vives, Alberto Segura
Μοντάζ: Pedro Suarez
Σενάριο: Manuel Perez
Μουσική: Edesio Alejandro, Ernesto Cisnero
Φωτογραφικά αρχεία από: Περιοδικό BOHEMIA, Εφημερίδα GRANMA
Γλώσσα: Αγγλικά και Ισπανικά
Διάρκεια:55΄

Η έντονη και παθιασμένη ζωή του Aργεντίνου-Kουβανού επαναστάτη, που στα 39 του χρόνια, το 1967, δολοφονήθηκε στη Βολιβία, στην τελευταία του προσπάθεια να διευρύνει τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη. Το ντοκιμαντέρ αποτελεί μια σύνθεση ανέκδοτων εικόνων, που μας φέρνουν σε επαφή με αυτό το σύμβολο της θυσίας, του σθένους και της τρυφερότητας

Trivia
Το ντοκιμαντέρ του Manuel Pérez Paredes, ο τίτλος του οποίου προέρχεται από έναν στίχο του ποιητή Eliseo Diego, αποτελεί μια πολύ σημαντική συνεισφορά στη φιλμογραφία σχετικά με τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Για τον σκηνοθέτη, το ντοκιμαντέρ πλησιάζει την επαναστατική ζωή του Τσε και επιβεβαιώνει το μεγαλείο του: «Είναι για μένα ο πιο ειλικρινής φόρος τιμής για αυτό το παγκόσμιο σύμβολο. Νιώθω ότι έχω ένα μεγάλο ηθικό χρέος απέναντί του, που μόλις τώρα πιστεύω ότι μπόρεσα να ξεπληρώσω, αν και στάθηκε αδύνατο να αναλύσουμε διεξοδικά μια τόσο δημιουργική προσωπικότητα, μόλις σε 52 λεπτά».



ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΒΟΥΝΟ (Montana de Luz)

Σκηνοθεσία: Γκιγιέρμο Θεντένο, Αλεχάντρο Χιλ, Αλεχάντρο Ραμίρεθ, Ραφαέλ Σολίς
Κείμενα: Γκιγιέρμο Θεντένο
Διάρκεια: 53΄
Μουσική: Χοσέ Γαλίνο
Μοντάζ: Ρικάρντο Μιράντα

Με βαθύ καλλιτεχνικό αισθητήριο και ειλικρίνεια, το ντοκιμαντέρ «Το Φωτεινο Βουνο» σκιαγραφεί το πορτραίτο μιας ιδιαίτερης κοινότητας όπου τίποτα δεν είναι απόλυτα βέβαιο εκτός από την ελπίδα. Πρόκειται για ένα μέρος όπου κάθε παιδί που γεννιέται σημάνει την έναρξη νέων και περισσότερων παιδικών ονείρων.  Το ντοκιμαντέρ προβάλλει την συνεργασία των Κουβανών Γιατρών με τους ανθρώπους του Τρίτου κόσμου και τονίζει το μήνυμα της αλληλεγγύης και του ουμανισμού με φόντο το ορφανοτροφείο «Montana de Luz».



Ο   ΕΡΩΤΑΣ,   Η  ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Η   ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
(El Amor, La Politica, La  Rebeldia)

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Teresita Gomez
Παραγωγή: Mundo Latino Cronodata, Ernesto Muñoz
Μοντάζ: Victor Gomez
Μουσική: Mauro Sabbione
Bασισμένο στο βιβλίο της   Liliana Bucellini
Γλώσσα: Ισπανικά
COPYRIGHT: 1995
Διάρκεια: 46΄

Βασισμένο στο βιβλίο «Τσε: Ο έρωτας, η πολιτική, η επανάσταση», το ντοκιμαντέρ αφηγείται τη ζωή και τη δράση του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα από τη γέννησή του μέχρι τη δολοφονία του στη Βολιβία. Περιλαμβάνει πολλά ανέκδοτα στιγμιότυπα από τα αρχεία της Δημοκρατίας της Κούβας και καινούρια πλάνα από την Κούβα του σήμερα.



ΤΣΕ, ΚΟΜΑΝΤΑΝΤΕ, ΦΙΛΕ (Che Comandante Amigo)

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Μπερνάμπε Χερνάντεζ, Χοσέ Παδρόν, Χόρχε Χαϊντού,Πεπίν Ροντρίγκες, Ρολάντο Μπάουτε, Ορλάντο ντε λα Χουέρ, Ρένε Αβίλα, Αλμπέρτο Βαλτές, Αουζέμπιο Ορτίζ
Παραγωγή: ICAIC
Διεύθυνση παραγωγής: Orlando de la Huerta
Φωτογραφία: Jorge Haydú
Μοντάζ: Rolando Baute
Μουσική: Pablo Milanés
Γλώσσα: Ισπανικά
Διάρκεια: 16΄
Έτος: 1977

Το ποίημα του Νικολά Γκιγιέν «Τσε, κομαντάντε, φίλε» χρησιμεύει ως η βάση, για να καταδείξει τη σχέση του Τσε Γκεβάρα με την κουβανική πραγματικότητα εκείνων των χρόνων. Το ντοκιμαν περιέχει βιογραφικά στοιχεία του μεγάλου επαναστάτη και σκιαγραφεί χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του.



ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (El Regreso)

Σκηνοθεσία: Όττο Μιγκέλ Γκουσμάν Γκιερέρο
Παραγωγή: Enrique Prendes
Μοντάζ: Jose e. Alexandre
Σενάριο:  Otto Miguel Guzman, Esteban Perea
Ήχος: Patricia Muñoa
Γλώσσα: Ισπανικά
Διάρκεια: 40΄

Ένας νεαρός γιατρός από την Αργεντινή μεταμορφώνεται σε διοικητή (κομαντάντε) αντάρτη που πολεμάει στην Κούβα ενάντια σε ένα τύραννο. Μετά την επιτυχία της επανάστασης, τα ιδανικά του για την ελευθερία και την δικαιοσύνη τον οδηγούν στη δημιουργία μιας ομάδας ανταρτών για την απελευθέρωση της Βολιβίας, όπου και πεθαίνει. Μια τυχαία φωτογραφία θα απαθανατίσει την εικόνα του σε ολόκληρο τον κόσμο.



ΚΟΥΜΠΑΝ ΣΤΟΡΥ (Cuban story)

Σκηνοθεσία - Σενάριο - Παραγωγή: Βιτόρ Παλέν
Παίζουν:  Errol Flynn, Florence Aadland, Beverly Aadland, Fulgencio Batista, Fidel Castro


Αυτή η πραγματικά επαναστατική ταινία είναι σίγουρα η μοναδική στην ιστορία όπου συνυπάρχουν ο Έρολ Φλίν και ο Φιδέλ Κάστρο! Στη δεκαετία του ’50, ο Έρολ Φλίν και ο παραγωγός Βίκτορ Πάλεν ήταν ιδιωκτήτες μιας κινηματογραφικής αίθουσας στην Αβάνα. Έτυχε να είναι εκεί όταν η επανάσταση του Κάστρο ξέσπασε γύρω τους, οπότε πήραν τους δρόμους με τις κάμερές τους για να κινηματογραφήσουν την ιστορία όπως συνέβη, στο σημείο που συνέβη. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό το μοναδικής σημασίας και ρεαλιστικότητας ντοκιμαντέρ για την άνοδο του Κάστρο.



ΜΟΥZΙΚΑ ΚΟΥΜΠΑΝΑ (Musica Cubana)

Σκηνοθεσία: Γκέρμαν Κραλ,
Παίζουν: Pio Leyva, Barbaro Marin, Mario ΑMayitoΑ Rivera, Telmary Diaz, Osdalgia Lesmes
Διάρκεια: 90΄

Ο ταξιτζής Barbaro συνοδεύει τον 87χρονο Κουβανό θρύλο της μουσικής Pio Leyva. Ο πρωτεργάτης του φημισμένου ΑBuena Vista Social ClubΑ ψάχνει τα φρέσκα ταλέντα της Κουβανέζικης μουσικής. Η ιδιότυπη μπάντα που θα σχηματιστεί περιλαμβάνει νέους και χαρισματικούς ανθρώπους από διαφορετικά μουσικά είδη, που θα ενωθούν κάτω από την καθοδήγηση του Leyva. Η ταινία καταγράφει τις ακροάσεις των μουσικών και τις πρόβες που ακολουθούν, περιλαμβάνοντας μερικά από τα πλέον κλασικά τραγούδια της Κουβανέζικης μουσικής. Η πορεία του συγκροτήματος φτάνει μέχρι το Τόκιο με την πρώτη τους μεγάλη συναυλία στην οποία αποκαλύπτουν το -εύγλωττο- όνομα που επέλεξαν για το συγκρότημα: «The Sons of Cuba».



ΕΜΠAΡΓΚΟ (Bloqueo, la guerra contra Cuba) 

Σκηνοθεσία: Ντανιέλ Ντεσαλόμς
Διάρκεια: 84΄

Η ιστορία είναι γνωστή: Το εμπάργκο της Κούβας ισχύει εδώ και 50 χρόνια. Ακόμη κι αν η δικαστική απόφαση ήταν του Τζ. Φ. Κέννεντι, τον Φεβρουάριο του 1962, τα μέτρα τέθηκαν σε ισχύ ακριβώς μετά από τον θρίαμβο της Κουβανικής Επανάστασης, πριν ακόμη ο Φιδέλ Κάστρο ξεκαθαρήσει τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της. Το ντοκιμαντέρ θέτει ερωτήματα που θα μπορούσε να θέσει ο καθένας πάνω σε αυτά τα μέτρα, και τα οποία ώθησαν τη γη του Χοσέ Μαρτί στην απώλεια τουλάχιστον 82 δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Είναι μια μελέτη που χτίστηκε γύρω από τις μαρτυρίες πέντε υψηλά ιστάμενων Κυβερνητικών αξιοματούχων της Κούβας, σύμφωνα με τους οποίους το νησί ζει ένα μαρτύριο από τότε.



VAMPIROS EN HABANA
Βρικόλακες στην Αβάνα

Κούβα/Ισπανία – 1985 –  Animation– 71΄- Έγχρωμο

Σκηνοθεσία: Juan Padron
Σενάριο: Ernest Padron, Juan Padron
Παραγωγή: ICAIC/ ΤV Espanola/Durmiok Produciones                                                                                                     
Μουσική: Manuel Duchesne Cuzan
Φωτογραφία: Adalberto Hernandez
Με τους (φωνές): Manuela Marin, Margarita Aguero, Frank Gonzales, Irela Brabo κ.α

Το σκηνικό στήνεται στην Αβάνα του 1933. Ένας Κουβανός επιστήμονας ανακαλύπτει το φίλτρο που επιτρέπει στους βρικόλακες να ζουν και στο φως της ημέρας. Όταν τα νέα εξαπλώνονται σε όλο τον κόσμο και οι βρικόλακες στήνουν ένα συνέδριο, που όμως αποτελείται από βρικόλακες- γκάνγκστερ, για  να βάλουν στο χέρι τη νέα αυτή τη νέα φόρμουλα. Αυτό καταλήγει σε μια σκληρή μάχη μεταξύ Αμερικανών και Ανατολικοευρωπαίων βρικολάκων. Στη μέση βρίσκεται  νεαρός γιος του επιστήμονα (και τρομπετίστα), που δεν έχει ιδέα για το τι πραγματικά είναι, μιας και η φόρμουλα του επιτρέπει να κάνει όλα αυτά που οι υπόλοιποι δεν μπορούν. Ένα τρελό κυνηγητό ξεκινά με «κακούς», αστυνομία, βρικόλακες και άλλα τέρατα, τον ήρωα μας και το κορίτσι του. Ποιος όμως θα καταφέρει να πάρει το «Vampisol»;



SUITE HABANA

Βραβείο Signis San Sebastian 2003, Βραβείο Σκηνοθεσίας, Μουσικής, Ήχου, Fipresci  Havana Film Festival 2003, Υποψήφιο Καλυτερο Ντοκιμαντέρ Goya Awards 2004
Κούβα - 2003- Ντοκιμαντέρ - 84’ -  Έγχρωμο

Σκηνοθεσία: Fernando Pérez
Σενάριο: Fernando Pérez
Παραγωγή: ICAIC
Μουσική: Edesio Alejandro, Fernando Pérez
Φωτογραφία: Raúl Perez Ureta

Μέσα στην πολυπλοκότητα προσώπων και τοποθεσιών, διασταυρώνονται οι ιστορίες ανώνυμων ανθρώπων σε ένα ταξίδι στη μέρα και τη νύχτα. Σε ένα τοπίο εναλλασσόμενο και εξαιρετικά ιδιόμορφο,  μέσα στην καρδιά και το ρυθμό της πόλης, συναντάμε χαρακτήρες που ο καθένας αντιπροσωπεύει το φάσμα  των κοινωνικών ομάδων  που υπάρχουν σήμερα  στην Αβάνα.


Οι εικόνες με τη συνοδεία μόνο μουσικής και ήχων, μας κάνουν θεατές στις ζωές δέκα απλών Κουβανών, στην καθημερινότητα τους. Δεν υπάρχουν επαγγελματίες ηθοποιοί. Μία νεαρή μπαλαρίνα, μία γηραιά κυρία που πουλάει φιστίκια, ένα παιδί με σύνδρομο Down στο χώρο του, ένας γιατρός που αποχαιρετά τον αδερφό του και ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός, είναι μερικοί από τους χαρακτήρες, που μας βάζουν για λίγο στις ζωές τους.



PAGINAS DEL DIARIO DE MAURICIO

Σελίδες από το ημερολόγιο του Μαουρίτσιο
Υποψήφιο Grand Prix des Amériques Montreal World Film Festival 2006
Κούβα/Ισπανία/Μεξικο – 2006 – Δράμα - 135΄- Έγχρωμο

Σκηνοθεσία: Manuel Pérez Paredes
Σενάριο: Manuel Pérez Paredes
Παραγωγή: ICAIC (Cuba), Fenic PC (Spain) & Churubusco Azteca (Mexico)
Μουσική: Miguel Núñez, Pablo Milanés
Φωτογραφία: Raúl Rodríguez
Με τους: Rolando Brito / Blanca Rosa Blanco / Larisa Vega / Enrique Molina

Αβάνα. Σεπτέμβριος 2000. Οι Ολυμπιακοί αγώνες στο Σύδνεϋ.  Ένας άντρας ετοιμάζεται να γιορτάσει τα εξηκοστά του γενέθλια, συντετριμμένος από τον ξαφνικό θάνατο της γυναίκας του.  Περάσματα στα τελευταία δώδεκα χρόνια της ζωής
του μαζί με flashbacks από πρόσφατα σημαντικά γεγονότα που οδηγούν σε αυτή
την ημέρα. Προσωπικές στιγμές σε συνδυασμό με κοινωνικά γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα στην Κούβα. Μιας δεκαετίας που πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές στιγμάτισαν την ηθική και τις βάσεις μιας γενιάς, που είναι
η πρώτη που θα μπει στη νέα χιλιετία μετά την Επανάσταση.



NOSOTROS, LA MUSICA
Έμεις, η Μουσική.

Κούβα- 1964 – Ντοκιμαντέρ- 66΄ -  Α/Μ
Σκηνοθεσία: Rogelio París

Τα πιο δημοφιλή τραγούδια, οι πιο γνωστοί χοροί και η πιο όμορφη μουσική της Κούβας, δένουν σ’ ένα πανηγύρι ήχων, εικόνων και σινεμά.



LOS DIOSES ROTOS
Έκπτωτοι Θεοί

Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού/Art Direction,
Cine Ceará - National Cinema Festival 2009
Κούβα/ΗΠΑ - 2008- Δράμα – 90΄ -  Έγχρωμο

Σκηνοθεσία: Ernesto Daranas
Σενάριο: Ernesto Daranas
Παραγωγή: ICAIC – Altavista
Μουσική: Juan Antonio Leyva, Magda Rosa Galbán
Φωτογραφία: Rigoberto Senarega
Με τους: Silvia Águila, Carlos Ever Fonseca, Héctor Noas, Annia Bu Maure, Isabel Santos, Eman Xor Oña

Η Λάουρα είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου. Ερευνά τη ζωή του θρυλικού Αλμπέρτο Γιαρίνι, βασιλιά των μαστροπών της Κούβας, στις αρχές του 20ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, γνωρίζει το Ροσέντο, σκληρό νταβατζή, που ισχυρίζεται πως έχει ένα κόσμημα που άνηκε στο Γιαρίνι. Η Λάουρα, παθιασμένη να αποδείξει την αυθεντικότητα του αντικειμένου, μπαίνει στον υπόκοσμο της Αβάνας. Εκεί γνωρίζει τον Αλμπέρτο -ένα μαθητευόμενο ζιγκολό που της θυμίζει τον Γιαρίνι- και την Σάντρα, που μόλις αποφυλακίστηκε και είναι το μήλο της έριδος μεταξύ των δύο αντρών. Το δράμα αρχίζει να παίρνει μορφή, μέσα από τη βία του κόσμου των μαστροπών και η Λάουρα βρίσκεται, άθελα της, στο μάτι του κυκλώνα.
Μία μοντέρνα εκδοχή της ιστορίας του Αλμπέρτο Γιαρίνι, διάσημου Κουβανού μαστροπού και πολίτικης προσωπικότητας, στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Γιαρίνι δολοφονήθηκε από τους Γάλλους αντιπάλους του, για τον έλεγχο των επιχειρήσεων της πορνείας στην Αβάνα.



LAS DOCE SILLAS
Οι δώδεκα καρέκλες

Κούβα – 1962 – Κομεντί – 97΄- Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Tomás Gutiérrez Alea
Σενάριο: Tomás Gutiérrez Alea / Ugo Ulive
Παραγωγή: ICAIC                                                                                                       
Μουσική: Juan Blanco
Φωτογραφία: Ramón F. Suárez
Με τους: Enrique Santiesteban / Reynaldo Miravalles / René Sánchez / Max Beltrán / María Pardo

Η χώρα περνάει στα χέρια σοσιαλιστών επαναστατών. Μια πλούσια γυναίκα δεν αντέχει να δώσει όλο τον πλούτο και τα υπάρχοντα της στη νέα κυβέρνηση. Κρύβει, λοιπόν, όλα τα πολύτιμα κοσμήματα της, σε δώδεκα καρέκλες, από μία τραπεζαρία. Μέτα το θάνατο της, ο γαμπρός της (Ιππόλυτος) , ανακαλύπτει τι είχε κάνει η πεθερά του. Οι καρέκλες όμως έχουν «εθνικοποιηθεί» και ανήκουν σε δώδεκα διαφορετικούς ανθρώπους. Μαζί με έναν παπά και τον πρώην υπηρέτη του, ο Ιππόλυτος αρχίζει μια τρελή κούρσα για να βρει τις καρέκλες και να πάρει ότι νομίζει, πως δικαιωματικά του ανήκει.



LA MUERTE DE UN BUROCRATA
Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη

Special Price of Jury, Karlovy Vary Film Festival 1966
Κούβα – 1966 – Κομεντί – 89΄- Α/Μ
Σκηνοθεσία: Tomás Gutiérrez Alea
Σενάριο: Alfredo Del Cueto / Tomás Gutiérrez Alea
Παραγωγή: ICAIC                                                                                                        
Μουσική: Leo Brouwer
Φωτογραφία: Ramón F. Suárez
Με τους: Salvador Wood / Manuel Estanillo / Silvia Planas / Gaspar de Santelices /
Pedro P. Astorga

Ένας Κουβανός εργάτης πεθαίνει σε εργατικό ατύχημα και θάβεται μαζί με το εργατικό βιβλιάριο του. Σύντομα η χήρα του ανακαλύπτει ότι μόνο με αυτή τo βιβλιάριο μπορεί να διεκδικήσει τη σύνταξη που της αναλογεί. Το νεκροταφείο, όμως, δεν επιτρέπει τις εκταφές. Έτσι λοιπόν, ο ανιψιός ξεκινάει μία ξεκαρδιστική μάχη εναντίων των αρχών, για να ξεθάψει και να ξαναθάψει το θείο του, έτσι ώστε να μπορέσει να πάρει το πολύτιμο αυτό έγγραφο. Στο τέλος όμως και αυτό θα αποδειχθεί αναποτελεσματικό απέναντι στο κακό της γραφειοκρατίας, βρισκόμενος έτσι στην ίδια τραγική θέση με τον ήρωα της «Δίκης» του Κάφκα.

«Ο ήρωας του Alea είναι ένας μπερδεμένος, άτυχος ανθρωπάκος, ένα κράμα Κήτον, Λόυντ, Τσάπλιν, Λώρελ και Χάρντυ, που αναποδογυρίζει στο θυελλώδες πέρασμα του τα πάντα και διακωμωδεί με τις πράξεις του ολόκληρο το σύστημα που στηρίζει αυτόν το γραφειοκρατικό μηχανισμό. Ωστόσο το γέλιο μόνο του δε χρησιμεύει σαν ξόρκι απέναντι στο κακό της γραφειοκρατίας. Ίσα ίσα μάλιστα στο τέλος ο ήρωας νικιέται από αυτό και βρίσκεται στην ίδια τραγική και παράλογη θέση με τον κ. Κ. της «Δίκης». Ο Αλέα ξεφεύγει έτσι από την παγίδα του διδακτισμού ή της εύκολης θριαμβολογίας, κάνοντας μια εξαιρετικά πρωτότυπη και προσωπική ταινία που αποτελεί και ένα είδος σύνοψης ολόκληρης της κινηματογραφικής κωμωδίας.»
Cineek Magazine



« Οι 12 καρέκλες, μία από τις δεκάδες διασκευές του ρωσικού μυθιστορήματος του Ilya Ilf , είναι μία ταινία  ιδεολογική που δίνει έμφαση στην άπληστη φύση ενός αριστοκράτη αντιήρωα, με σκοπό το εύκολο χρήμα. Σε αυτή τη βερσιόν, όμως, οι καρέκλες δεν έχουν πουληθεί σε δημοπρασία αλλά έχουν κατασχεθεί από το κράτος με σκοπό την ανακατανομή του πλούτου.»
David Kehn, New York Times  2007



LA BENDICION CUBANA
Η κουβανική ευλογία

Μια παραγωγή του Μούντο Λατίνο, που αναφέρεται στη δημιουργία ενός εργαστηρίου παραγωγής εμβολίων στο Ινστιτούτο Φίνλεϋ (αναγνωρισμένο κέντρο της κουβανικής βιοτεχνολογίας), για να παράγει εκατομμύρια δόσεων εμβολίων κατά της μηνιγγίτιδας με προορισμό την Αφρική.

Kangamba

Βραβείο  Golden Precolumbian Circle  Καλύτερου Σεναρίου στον Raúl Macías
Bogota Film Festival 1992
Koύβα/Ανγκόλα- 1992- Δράμα- 92’- ‘Εγχρωμο

Σκηνοθεσία: Rogelio Paris -Júlio César Rodríguez
Σενάριο: Raúl Macías
Μουσική: Edesio Alejandro
Με τους: Samuel Claxton, Nancy González, Enrique Molina, Omar Moynelo

Ο Μαγίτο, ένας μηχανικός οχυρών, αφού εκπλήρωσε την αποστολή του στην Αγκόλα και ετοιμαζόταν να επιστρέψει για την Κούβα, αναγκάζεται να φύγει για τη μακρινή Κανγκάμπα, μετά από απαίτηση του φίλου του και αντισυνταγματάρχη Λορένσο.

Το 1983 και επί εννιά μέρες άγημα 90 διεθνιστών Κουβανών μαχητών και στρατιωτών του Ένοπλου Λαϊκού Στρατού για την Απελευθέρωση της Αγκόλα πήρε μέρος σε μια από τις πιο κρίσιμες μάχες του 20ου αιώνα: τη μάχη της Κανγκάμπα.

Ο Κουβανός σκηνοθέτης Ροχέλιο Παρίς, έμπειρος στο είδος του πολεμικού κινηματογράφου και σκηνοθέτης των ταινιών «Εμείς είμαστε η μουσική», «Θέση 1», «Κομβόι» και «Η μάχη του Χίγκουε», χρειάστηκε 14 ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρώσει την ταινία και μάλιστα ζήτησε τη συνεργασία ενός άλλου έμπειρου σκηνοθέτη για τη συγγραφή του σεναρίου, του Χόρχε Φουέντες.
Η ταινία γυρίστηκε σε συνεργασία με τις Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κούβας (FAR), ενώ για τις σκηνές πολέμου ο σκηνοθέτης συμβουλεύτηκε μια ομάδα ειδικών, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτών που επέζησαν από τη μάχη της Κανγκάμπα καθοδηγούμενοι από τον στρατηγό της φάλαγγας, Ενρίκε Ασεβέδο. Τα καταπληκτικά εφέ και  ο ρεαλισμός της ταινίας, που πολλοί παρομοιάζουν με το Αποκάλυψη τώρα, την έχουν οδηγήσει στην πρώτη θέση της λίστας με τις καλύτερες κουβανικές αντιπολεμικές ταινίες.



Guantanamera

Υποψήφιο για το Χρυσό Λέοντα, Φεστιβάλ Βενετίας 1995, Βραβείο κριτικής     
επιτροπής στο Ft. Lauderdale International Film Festival 1996
Κούβα-Ισπανία-Γερμανία -1995-Κωμωδία-105’-Εγχρωμο

Σκηνοθεσία: Tomás Gutiérrez Alea -Juan Carlos Tabío
Σενάριο: Eliseo Alberto -Tomás Gutiérrez Alea
Μουσική: José Nieto
Φωτογραφία: Hans Burman
Με τους: Carlos Cruz, Mirta Ibarra,Jorge Perugorría, Raúl Eguren

Σάτιρα για τη ζωή στην Κούβα. Συζητήσεις για το Θεό και το τέλος του κόσμου μεταξύ των μελών μιας κηδείας και μιας ομάδας φορτηγατζήδων που ακολουθούν την ίδια διαδρομή,οι οποίες καταλήγουν ότι ομοιότητες και διαφορές είναι θέμα οπτικής.



FRESA Y CHOCOLATE
ΦΡΑΟΥΛΑ ΚΑΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινία; 1995, Βραβείο κριτική επιτροπής- Βερολίνο 1994,
Βραβείο Κοινού, Σκηνοθεσίας, 1ου Αντρικού, 2ου Αντρικού, Fipresci- Φεστιβάλ Αβάνας 1993

Κούβα/Μεξικό/Ισπανία – 1993 - Δράμα – 110΄- Έγχρωμο

Σκηνοθεσία: Tomás Gutiérrez Alea / Juan Carlos Tabío
Σενάριο: Senel Paz / Tomás Gutiérrez Alea
Παραγωγή: ICAIC (Cuba), Tabasco Films S.A.(Mexico), Telemadrid (Spain) & IMCINE (Mexico)
Μουσική: José Ma. Vitier
Φωτογραφία: Mario García Joya



Με τους: Jorge Perugorría / Mirtha Ibarra / Vladimir Cruz
Νταβίντ: Φοιτητής Πολιτικών Επιστημών, στο Πανεπιστήμιο της Αβάνα.
Ντιέγκο:  Ομοφυλόφιλος καλλιτέχνης, με σκοπό ζωής την προβολή και τη διάδοση της Κουβανικής κουλτούρας.

Δύο άνθρωποι σε αναζήτηση. Ψάχνουν το μέρος που θα υπάρξουν ως είναι.  Ο ένας ανακαλύπτει τις πολυπλοκότητες των διαπροσωπικών σχέσεων, ενώ ο άλλος παλεύει για αποδοχή και αναγνώριση. Οι προκαταλήψεις, η ανάγκη για επικοινωνία και οι δύσκολες καταστάσεις, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η αλληλεγγύη είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του άνθρωπου.

«Η ταινία μου θύμισε το Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα και βέβαια το Πυγμαλίων, στον τρόπο που οι νέοι, πεινασμένοι για γνώση, απομυζούν από τους μεγαλύτερους, που είναι ερωτευμένοι μαζί τους. Ο Gutierrez Alea μας δείχνει πως μπορεί να ρισκάρει ένας άνθρωπος, τόσο με τη σεξουαλικότητα του, όσο και με τις πολιτικές του πεποιθήσεις.»
Roger Ebert- Chicago Sun-Times 1995



CLANDESTINOS

Κούβα – 1987 – Δράμα– 103΄- Έγχρωμο

Σκηνοθεσία: Fernando Pérez
Σενάριο: Jesús Díaz
Παραγωγή: ICAIC                                                                                                        
Μουσική: Edesio Alejandro
Φωτογραφία: Adriano Moreno
Με τους: Luis Alberto García / Isabel Santos / Susana Pérez / Jorge Luis Sánchez

Ενώ βρίσκεται στη φυλακή, ο Ερνέστο Αρντενίζ, δέχεται μια απρόσμενη επίσκεψη από μια άγνωστη νεαρή γυναίκα, που το κινεί τις υποψίες με τη συμπεριφορά της.      Ο καλύτερος του φίλος και αγωνιστής, που βρίσκεται μαζί του το εξηγεί, ότι η επισκέπτης του ήταν  η  Νερέιντα, μια άπειρη γυναίκα που προσπαθεί να  βοηθήσει. Μετά την αποφυλάκιση του, ανασυγκροτεί την ομάδα του και τους ακολουθεί κι εκείνη. Η γλυκύτητα και η ειλικρίνεια της, τον κερδίζουν, ξεπερνάει την αρχική του δυσπιστία και αρχίζουν μια ρομαντική σχέση. Μια δυνατή ιστορία, όπου δράση και  ένταση συμπληρώνουν την αγάπη.



EL BENNY (Μπένι )

Κούβα/Αγγλία/Ισπανία – 2006 – Δράμα/ Μουσικό/Βιογραφία – 132΄- Έγχρωμο

Σκηνοθεσία:  Jorge Luis Sánchez
Σενάριο: Abrahán Rodríguez , Jorge Luis Sánchez
Παραγωγή: ICAIC (Cuba)/Coral Capital Entertainment Ltd (U.K.)/Igeldo Komunikazioa (Spain)
Μουσική: Juan Manuel Ceruto                                                                                                                                  
Φωτογραφία: Juan Manuel Ceruto
Με τους: Renny Arozarena, Enrique Molina, Carlos Ever Fonseca, Mario Guerra, Limara Meneses, Isabel Santos, Salvador Wood, Laura de la Uz.

Βασισμένο στη ζωή του Benny Moré, ενός από τους κορυφαίους τραγουδιστές της Κούβας. Χωρισμένο σε τέσσερα κεφάλαια, των 30 λεπτών, οι ταινία δείχνει τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του. Το φιλμ, με χρονολογική σειρά, μας πάει στην παιδική του ηλικία στην Santa Isabel de las Lajas, την παραμονή και την επιτυχημένη καριέρα του στο Μεξικό, την αφοσίωση του στις μουσικές ρίζες της Κούβας, στο ταξίδι του στη Βενεζουέλα και, τέλος, στον τραγικό θάνατο του. Περιλαμβάνονται μαρτυρίες και σχολιασμοί μερικών από τους πιο γνωστούς και αξιόλογους Ισπανούς μουσικούς, όπως οι Μπέμπο και Τσούτσο Βαλντές, Ιμπραήμ Φερέρ, από τις βεντέτες της εποχής Γιολάντα Μοντές και Αμάλια Αγκιλάρ, όπως και από συγγενείς και φίλους.

«Το Benny, είναι μία από τις πιο επιτυχημένες ταινίες των τελευταίων δεκαπέντε ετών, στην Κούβα. Η ταινία είναι η προσωπική ματιά του σκηνοθέτη, που ήταν συγγενής του, όσον αφόρα την προσωπικότητα, και την ιστορία, ενός μύθου της μουσικής του της εικοσαετίας ’40, ’60. Μια σπουδαία φωνή, που δεν είχε καμία μουσική κατάρτιση. Τραγουδούσε, έγραφε και ηγείτο της μπάντας του, οδηγούμενος μόνο από το ένστικτο του. Ήταν η τρέλα που κατέκλυζε την Κούβα, αυτές τις δεκαετίες.»
Linda Galvez, Cubanow.net 2006



ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ ΑΓΑΠΗ
AMOR VERTICAL

Κομεντί | 1999 | Έγχρ. | Διάρκεια: 100'
Σκηνοθεσία : Αρτούρο Σότο Ντία
Με τους  Χόρχε Περουγκορία, Σίλβια Άγιλ

Ένας νοσοκόμος που παριστάνει το γιατρό και μια φοιτήτρια της αρχιτεκτονικής αναζητούν μάταια σπίτι για να στεγάσουν τον παράνομο έρωτά τους σε μια Αβάνα όπου η ζωή είναι ένα όνειρο παρά τη γραφειοκρατία και το στεγαστικό πρόβλημα



EL BRIGADISTA
THE TEACHER ( 1978 )

Σκηνοθεσία: Octavio Cortázar
Σενάριο : Octavio Cortázar
Με τους :  René de la Cruz, Javier González