Ημερολογιακό Αρχείο
< March 2024 >
Mon Tue Wed Thu Fri Sat Sun
        1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31

 

Συγγραφέας: Πέτρος Μάρκαρης / Έκδοση: Γαβριηλίδη / Σειρά: Ελληνική πεζογραφία    Σελίδες: 432  / Διαστάσεις: 14.5χ21.5 / Τιμή: 23,43 ευρώ

 

Στα χνάρια του αστυνόμου Μπέκα αλλά στη σύγχρονη εποχή, τα «Ληξιπρόθεσμα Δάνεια» αρχίζουν με ένα χαρούμενο γεγονός. Ο αστυνόμος Χαρίτος –επιτυχημένο δημιούργημα του Μάρκαρη- παντρεύει την κόρη του. Η χαρά του κρατάει όμως, λίγο. Γιατί στις επόμενες μέρες εμφανίζεται ένας δολοφόνος, που σκοτώνει τραπεζικούς και ανθρώπους του χρήματος.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η Αθήνα γεμίζει με αφίσες που προτρέπουν όσους χρωστάνε στις τράπεζες να μην πληρώνουν τις δόσεις των δανείων και τις πιστωτικές κάρτες τους. Επειδή ο άγνωστος δολοφόνος σκοτώνει και ξένους σε μια εποχή που το γόητρο της χώρας βρίσκεται στο ναδίρ, ο Χαρίτος και η Ελληνική Αστυνομία τρέχουν και δε φτάνουν.

Τα «Ληξιπρόθεσμα Δάνεια» (που διαβάζεται απνευστί) είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, της Τριλογίας της Κρίσεως. Και τα τρία μυθιστορήματα έχουν ως θέμα την κρίση που βασανίζει σήμερα τους Έλληνες.

 

Ποιος είναι ο Πέτρος Μάρκαρης

 

Ο Πέτρος Μάρκαρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1937. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1965 με το θεατρικό έργο «Η ιστορία του Αλή Ρέτζο».

Δραματουργός, μεταφραστής, μελετητής του έργου του Μπέρτολτ Μπρεχτ και σεναριογράφος του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Εκτός από τέσσερα θεατρικά έργα, έχει γράψει δύο αστυνομικά μυθιστορήματα, το «Νυχτερινό δελτίο» (1995) και το «Άμυνα ζώνης» (1998).

Στα μυθιστορήματά του, κεντρικός ήρωας είναι ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, ένας συντηρητικός ως προς τις ιδέες και τις συνήθειες πενηντάρης, που έχει ως χόμπι την ανάγνωση λεξικών. Πρόκειται για έναν συνεπή επαγγελματία διώκτη του εγκλήματος που πρωταγωνιστεί σε νουάρ ιστορίες. Παντρεμένος με μιαν ήσυχη, απλοϊκή γυναίκα, πατέρας μιας ανήσυχης ερωτικά φοιτήτριας, δεν έχει καμιά σχέση ή ομοιότητα με τον Ηρακλή Πουαρό της Αγκάθα Κρίστι ούτε βέβαια με τον Φίλιπ Μάρλοου του Ρέημοντ Τσάντλερ. Θυμίζει όμως αμυδρά τον αστυνόμο Μαιγκρέ του Ζορζ Σιμενόν και είναι κατά κάποιον τρόπο ο διάδοχος του εμβληματικού αστυνόμου Μπέκα, όπως προανάφερα, ήρωα του Γιάννη Μαρή, του εισηγητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του ‘50, ενός σημαντικού συγγραφέα, άγνωστου στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό.

Στα μυθιστορήματα του Μάρκαρη είναι έντονοι οι απόηχοι από την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς κάποιοι ήρωες του, είχαν πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με πρόσωπα των κρατικών μηχανισμών εκείνων των καθεστώτων.

Ο Μάρκαρης, όπως και οι άλλοι σύγχρονοι Έλληνες ομότεχνοί του, μέσω της αστυνομικής πλοκής θίγει καίρια ζητήματα της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Τα μυθιστορήματά του αποτελούν μια γοητευτική τοπογραφία της Αθήνας, της υπερτροφικής μεγαλούπολης, όπου συμβιώνουν λίγο πολύ αρμονικά γηγενείς, οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες από γειτονικές χώρες.

 

                                                                                                                                          Α. Πολ.

 

 

Συγγραφέας: Δημήτρης Μπουραντάς / Εκδόσεις Πατάκη / ISBN: 9789601639468 / Σελίδες: 472 / Τιμή: 19,00 ευρώ

 

Δεύτερο βιβλίο του καθηγητή Δημήτρη Μπουραντά και σ’ αυτό όπως και στο πρώτο του, που τον έκανε ευρέως γνωστό, το «Όλα σου τα ‘μαθα μα ξέχασα μια λέξη» (εκδ. Πατάκη), παρουσιάζονται γνώσεις από τις κοινωνικές επιστήμες που ο συγγραφέας θεωρεί χρήσιμες για το θέατρο της ζωής μας, με δοκιμιακό, αλλά απλό και εκλαϊκευμένο λόγο, προσωπικές ιστορίες, μεταφορές, παραβολές και παραδείγματα.

Καθημερινά στη ζωή μας –αναφέρει- βρισκόμαστε «επί σκηνής χωρίς πρόβα» και παίζουμε, λίγο ή πολύ σημαντικές, αλλά κάθε φορά μοναδικές και διαφορετικές, πράξεις, κάνοντας τις δικές μας επιλογές σχετικά με το σενάριο και τους ρόλους μας. Κι εμείς, δυστυχώς, δεν έχουμε την «πολυτέλεια» των προκαθορισμένων ρόλων και της πρόβας που έχουν οι ηθοποιοί.

Συνεπώς, η μόνη προετοιμασία που μπορούμε να έχουμε είναι να εφοδιαστούμε με έννοιες, αρχές, μεθόδους, ικανότητες και αξίες ώστε να κάνουμε σωστές επιλογές για να παίξουμε όσο γίνεται καλύτερα για μας και γι’ αυτούς που αγαπάμε επί σκηνής χωρίς πρόβα.

Άλλωστε, η ανάπτυξη ενός τέτοιου υποβάθρου συμβάλλει στο μαθησιακό μας ταξίδι, στην ολοκλήρωση και την ωριμότητά μας, που αποτελούν προϋποθέσεις για να καθορίσουμε εμείς το πεπρωμένο μας, να μην αφεθούμε στο μοιραίο, να πραγματώσουμε τις δυνατότητές μας και να ζήσουμε όσο γίνεται τη ζωή που εμείς θέλουμε σ’ έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητες, περιορισμούς και επιβολές.

Οι δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα ως κοινωνία προσδιορίζουν άμεσα την προσωπική μας ζωή και απαιτούν από τον καθένα μας, με τρόπο επιτακτικό πλέον, να οξύνουμε την πολιτική νοημοσύνη μας, ώστε να κάνουμε σωστές πολιτικές επιλογές για μας και για το μέλλον των παιδιών μας.

Είθε το πλαίσιο των πολιτικών ιδεών που περιλαμβάνονται στο βιβλίο να συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση.

 

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

 

Ο Δημήτρης Μπουραντάς είναι καθηγητής του Μάνατζμεντ, Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Διοίκησης Επιχειρήσεων για στελέχη (Executive MBA)  και Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος (MSc) Διοίκησης Ανθρωπίνων Πόρων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Έχει διευθύνει μεγάλο αριθμό ερευνητικών προγραμμάτων για το Μάνατζμεντ στην Ελλάδα και έχει συγγράψει 5 βιβλία. Εργασίες του έχουν δημοσιευθεί στα πλέον έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά.

Επίσης έχει επιβλέψει διδακτορικές διατριβές, στις οποίες έχουν απονεμηθεί το πρώτο και το δεύτερο Ευρωπαϊκό βραβείο.

 

                                                                                                                                          Α. Πολ.

 

 

 

Συγγραφέας: Στέλα Λέτσιου / Έκδοση: ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ / Κατηγορία: Μαρτυρία

Προλογικό σημείωμα: Πέμη Ζούνη / Επίμετρα: δρ Φίλιππος Α. Κουνιάκης

και δρ Μιχάλης Χουρδάκης

 

Η Στέλα Λέτσιου περιγράφει μόνη της το βιβλίο-μαρτυρία της και λέει: «Με λένε Στέλα (με ένα λάμδα), μικρή με φώναζαν Σταλίτσα, κι αυτή είναι η ιστορία μου. Είμαι 27 ετών και τα τελευταία 13 χρόνια της ζωής μου πάσχω από νευρική ανορεξία. Παλεύω εδώ και τρία χρόνια να νικήσω την ασθένεια κι ακόμη δεν έχω κερδίσει. Αποφάσισα να αφηγηθώ την ιστορία μου, ελπίζοντας ότι θα καταφέρω να δω τον εαυτό μου όπως είναι, ότι αυτήν τη φορά ο καθρέφτης θα μου πει την αλήθεια. Στέκομαι μπροστά σας αδύνατη, αδύναμη, γυμνή, ελπίζοντας να βοηθήσω άλλα κορίτσια που παλεύουν με τον ίδιο δαίμονα, που αναζητούν το δικό τους καθαρτήριο πάνω από λεκάνες τουαλέτας, που κοιτάζουν το αποσκελετωμένο κορμάκι τους και θέλουν να πριονίσουν τα «λίπη» που «ξεχειλίζουν», ακόμη και γι’ αυτές που νομίζουν ότι μπορούν ακίνδυνα να κάνουν εξαντλητικές δίαιτες… Γράφω για τον Δημήτρη μου, που είναι διαρκώς δίπλα μου, μέσα μου, ένα. Η ιστορία μου είναι σίγουρα μια ιστορία αγάπης, η πιο δυνατή που εγώ τουλάχιστον γνωρίζω, είναι μια ιστορία προς το θάνατο που παλεύει να γίνει μια ιστορία για τη ζωή. Είναι μια ιστορία εφιαλτική. Δεν ξέρω μεγαλύτερο εφιάλτη από το να οδηγείς συνειδητά τον εαυτό σου στο θάνατο. Η νευρική ανορεξία καταργεί ακόμα και το πιο πρωτόγονο ένστικτο, αυτό της επιβίωσης. Αναστρέφει τον ορθολογισμό, στρεβλώνει την πραγματικότητα. Ο καθρέφτης αντεστραμμένος».

 

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

 

Η Στέλα Λέτσιου είναι πτυχιούχος του Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Φλώρινα) και κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων, αφενός στην πολιτική επιστήμη από το Institut d’Études Politiques de Strasbourg (Université Robert Schuman) και αφετέρου στην κοινωνική και ιστορική ανθρωπολογία από το Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Μυτιλήνη). Είναι υποψήφια διδάκτωρ οικονομικών και πολιτικών σπουδών στη σύγχρονη ανατολική και νοτιοανατολική Ευρώπη του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (Θεσσαλονίκη). Μιλά άπταιστα εννέα ξένες γλώσσες (αγγλική, γαλλική, ιταλική, ρωσική, ρουμανική, βουλγαρική, γερμανική, ισπανική και γεωργιανή). Ζει στη Θεσσαλονίκη και λατρεύει τα ταξίδια.

Όταν αποφάσισε να δημοσιοποιήσει τις εμπειρίες της έγραψε στον εκδότη των εκδόσεων ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ: «Αγαπητέ κύριε Μουρατίδη. Ξεκίνησα κάπως ανορθόδοξα. Δε βρίσκω εύκολα λέξεις να περιγράψω αυτό που ζω, κι ας έχω γράψει χιλιάδες σελίδες κατά τη διάρκεια των σπουδών μου. Μόλις πληροφορήθηκα την εκδοτική σας προσπάθεια, αναζήτησα αμέσως το «Τετράγωνο» στο Διαδίκτυο και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από τις επιλογές και την αισθητική των εκδόσεων. Έγραψα αυτό το βιβλίο για να διαβαστεί. Ήθελα να πουλήσει δίχως να ξεπουληθεί… Γι’ αυτό επέλεξα εσάς.

Συνήθως δουλεύω πολύ τα κείμενά μου, όμως αυτό το έγραψα με μία ανάσα, δίχως να μπορέσω να επιστρέψω ούτε σε μια λέξη που άφησα πίσω μου. Το τέλειωσα και ανάσανα. Δυσκολεύομαι λοιπόν να το κρίνω ως «καλό» ή «κακό». Μπορώ μονάχα να πω ότι το να το γράψω ήταν τόσο οδυνηρό, όσο και να το ζήσω.

Στέλα Λέτσιου, Θεσσαλονίκη, Ιούνης 2010»

 

                                                                                                                                          Α. Πολ.

 

Συγγραφέας: Νατάσα Κάμπους / Εκδόσεις: Παπαδόπουλος

Μετάφραση: Ανδριάννα Σακκά / Σχήμα: 14.5.x20.5 / Βιβλιοδεσία: Μαλακό εξώφυλλο / Αρ. σελίδων: 384 / ISBN: 978-960-484-200-1

Θυμόσαστε την περίπτωση της Νατάσα Κάμπους, του κοριτσιού από την Αυστρία που έπεσε θύμα απαγωγής και έμεινε φυλακισμένη του απαγωγέα της για 3096 μέρες;

Σ’ αυτή την περίπτωση αναφέρεται αυτό το αυτοβιογραφικό βιβλίο. Είναι η ιστορία, ενός μικρού κοριτσιού που πέρασε οκτώ χρόνια της ζωής της, ως την ηλικία των 18, φυλακισμένη σ’ ένα φρικιαστικό υπόγειο, υπό την απόλυτη εξουσία του παράφρονα, ψυχαναγκαστικού απαγωγέα της.

Κατά τη διάρκεια αυτή, υπέστη ξυλοδαρμούς, ταπεινώσεις, εξευτελισμούς. Ο απαγωγέας της την παρακολουθούσε συνεχώς, της στερούσε την τροφή και κάθε μεγάλη ή μικρή προσωπική ελευθερία.

Μέσα σ’ αυτό το εφιαλτικό περιβάλλον, που δύσκολα κανείς μπορεί να πιστέψει, το κοριτσάκι αυτό μεγάλωσε και πέρασε τα πιο κρίσιμα χρόνια για τη διαμόρφωση ενός ανθρώπου.

Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τη δύναμη να επιβιώσει, να δραπετεύσει και να αναδυθεί συγκροτημένη και δυνατή από τα τρίσβαθα του ατελείωτου σκοτεινού εφιάλτη.

Η ιστορία της, που συγκινεί εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, αποτελεί έναν ύμνο στην αντοχή, την προσαρμοστικότητα και την απίστευτη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής.

Περιγράφοντας τον απαγωγέα της η Κάμπους γράφει: «Στα 35 του είχε μαλακά χαρακτηριστικά και καθαρά καστανά μαλλιά. Όταν τον παρακολουθούσε κανείς για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μπορούσε να αντιληφθεί τα ίχνη της τρέλας που κρυβόταν κάτω από την συντηρητική εξωτερική του εμφάνιση».

Παράλληλα, περιγράφει τον ψυχολογικό πόλεμο που της ασκούσε: «Σε όλες τις επισκέψεις του μου μιλούσε για ανθρώπους που υποθετικά «παρήγγειλαν» την απαγωγή μου και θα έρχονταν να με βγάλουν φωτογραφίες ή να κάνουν άλλα πράγματα. Ζούσα με τον φόβο ότι οποιαδήποτε στιγμή θα εισέβαλε στο μπουντρούμι μου μία ορδή κακών ανθρώπων για να μου επιτεθούν».

Μερικοί ψυχολόγοι περιέγραψαν αυτήν τη σχέση ως «σύνδρομο της Στοκχόλμης», μία ψυχολογική κατάσταση κατά την οποία το θύμα της απαγωγής προσδιορίζει ταυτότητα στον απαγωγέα του και συνδέεται μαζί του.

Η Κάμπους διηγείται πώς ο απαγωγέας την διέταξε να τον αποκαλεί «μαέστρο» ή «Κύριέ μου» και να γονατίζει μπροστά του. Επίσης, την είχε αναγκάσει να ξυρίσει τα μαλλιά της και να δουλεύει ημίγυμνη σαν σκλάβα, οδηγώντας την μ’ αυτόν τον τρόπο σε επανειλημμένες απόπειρες αυτοκτονίας.

Η Κάμπους απέδρασε τον Αύγουστο του 2006, σε ηλικία 18 ετών, και τώρα ζει στην Βιέννη. Ο 44χρονος Πρίκλοπιλ, ο απαγωγέας της, μηχανικός στο επάγγελμα, αυτοκτόνησε λίγο μετά την απόδρασή της.

Α. Πολ.