Ημερολογιακό Αρχείο
< May 2014 >
Mon Tue Wed Thu Fri Sat Sun
      1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 31  
της Ζέτας Καρασπήλιου
 
Μια πολύ σημαντική δίγλωσση έκδοση υπό τον τίτλο “Έλληνες Ζωγράφοι: στο φως του χθες στη σκιά του σήμερα” κυκλοφόρησε πρόσφατα απο το Ιδρυμα Μιχελή, με στόχο να προβάλει έργα αξιόλογων Ελλήνων ζωγράφων της περιόδου 1850-1950, οι οποίοι δεν έτυχαν ευρύτερης δημοσιότητας ή ίσως δεν την επεδίωξαν. Το πολύ σημαντικό έργο τους, διασκορπισμένο σε μικρές ή μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές και στα «άδυτα» της Εθνικής μας Πινακοθήκης είναι πλέον δυσπρόσιτο στο κοινό,  γι᾽ αυτό έχει νόημα η προβολή τους. Το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνονται εδώ πίνακες των κορυφαίων Ελλήνων ζωγράφων της περιόδου εκείνης, οφείλεται στο ότι το έργο τους είναι ήδη γνωστό και προβεβλημένο, καθώς έχει μελετηθεί και αξιολογηθεί ξανά και ξανά από κριτικούς της τέχνης .
 
Στο λεύκωμα παρουσιάζονται πάνω από 100 έργα 62 ζωγράφων, χωρισμένα σε τρεις κατηγορίες τοπίων: θαλασσογραφίες θαλασσογραφίες, σπίτια και οικισμούς, τοπιογραφίες. Δεν περιλαμβάνονται προσωπογραφίες και νεκρές φύσεις.
 
 Για την έκδοση μίλησαν σε πρόσφατη εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών: ο ζωγράφος και Ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης, που έχει προλογίσει και το βιβλίο, η γλύπτρια Ναταλία Μελά, ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη Άγγελος Δεληβορριάς, η ιστορικός της τέχνης Έφη Ανδρεάδη και οι συγγραφείς Μιχαήλ Δουλγερίδης και Αθηνά Ρηγάτου.
 
Ο ζωγράφος Παναγιώτης Τέτσης στον Πρόλογο του βιβλίου γράφει: 
 
[…]Υπάρχει σεβαστός αριθμός καλλιτεχνών που έχουν έργο άξιο ιδιαίτερης προσοχής, έργο γεμάτο αγάπη και πάθος, για το οποίο, στην εποχή τους, έχαιραν αναγνωρίσεως. Σήμερα, τόσο η έλλειψη, η στενότης χώρου στην Εθνική Στέγη, όσο και οι νεώτερες και νεώτατες κατευθύνσεις στην Τέχνη έχουν παραγκωνίσει αυτούς τους δημιουργούς, με αποτέλεσμα να' ναι στη σκιά, αγνοημένοι, ώσπου κάποια στιγμή, κάποιος νεώτερος ιστορικός Τέχνης να ανασύρει κάποιον παραγνωρισμένο και να τον φέρει στο φως. 
 
Και όμως, όλοι τούτοι οι καλλιτέχνες που εργάσθηκαν με αφοσίωση στην Τέχνη είναι εκείνοι που σχηματίζουν τη φυσιογνωμία της Τέχνης στη χώρα μας. Αυτοί οι λησμονημένοι, μαζί με τους εξέχοντες αστέρες. Δεν πρέπει να υποτιμάμε όσους έχουν κάνει και δώσει έργο που οικοδομεί το πνευματικό κεφάλαιό μας, φτάνει να έχουμε θέληση να τους βγάλουμε από την αφάνεια επιλέγοντας τα καλύτερα έργα τους. Όλοι μαζί οι καλλιτέχνες είναι ένα συμπαγές άθροισμα, σαν μια οροσειρά που φτάνει σε πυραμίδα με κάποιους Ολύμπους αλλά και με άλλες ψηλές κορυφές πλάι τους. […]».