Ημερολογιακό Αρχείο
< March 2024 >
Mon Tue Wed Thu Fri Sat Sun
        1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31

Το βραβευμένο έργο του Daniel  Colas «Tσάρλι Τσάπλιν», μετά την τεράστια επιτυχία που γνώρισε στο Παρίσι, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ, σε μετάφραση του Αντώνη Γαλέου και σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια.

Στο έργο ξεδιπλώνεται με αριστοτεχνικό τρόπο και καταιγιστικό κινηματογραφικό ρυθμό όλο το παρασκήνιο της μυθιστορηματικής ζωής του αγαπημένου σε όλη την υφήλιο αλητάκου «Σαρλώ», που στιγμάτισε την εξέλιξη του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν ξεκίνησε ένα πάμπτωχο ορφανό παιδί του δρόμου, για να εξελιχθεί σε ένα διάσημο και πάμπλουτο καλλιτέχνη παγκόσμιας αναγνώρισης. Η ζωή του ήταν γεμάτη αντιθέσεις, ανατροπές, έρωτες, με στοιχεία ενός τρελού παραμυθιού. 

Στην παράσταση που ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας και δράματος, ο ρόλος του πολυαγαπημένου Σαρλώ εναλλάσσεται με αυτόν του αληθινού προσώπου που τον υποδύθηκε, του Τσάπλιν. Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης μεταμορφώνεται τον ομώνυμο ρόλο, με τα δύο αυτά γοητευτικά, αλλά τόσο αντίθετα πρόσωπα.

Η Μαρίνα Ψάλτη ερμηνεύει τη μητέρα του, ενώ η Τζένη Θεωνά τις τρεις από τις νεαρές γυναίκες της ζωής του. Ο Χρήστος Σπανός κρατά το ρόλο του αδελφού του, Σίντνεϊ, που είχε σημαντική επιρροή στη ζωή και στην καριέρα του Τσάπλιν. Ο Σωκράτης Πατσίκας ερμηνεύει τον Μακ Σένετ, τον παραγωγό του Hollywood, που πρώτος ανακάλυψε το ταλέντο του νεαρού Τσάρλι. Τέλος, ο Γιώργος Κωνσταντίνου τιμά την παραγωγή με τη συμμετοχή του, παίζοντας το διάσημο για τις ίντριγκες και το πολιτικό παρασκήνιο, αρχηγό του FBI, Χούβερ. 

Η παράσταση μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής με τα σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη, τα κοστούμια Παναγιώτας Κοκκορού, χορογραφία της Άννας Αθανασιάδη, μουσική Παναγιώτη Αυγερινού και Σπύρου Λούκου και φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου. Στη σκηνή ζωντανεύουν κινηματογραφικές εικόνες και όχι μόνο με τις video προβολές του Κάρολου Πορφύρη.

Συγγραφέας: Daniel Colas 

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος  

Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας 

Χορογραφία - Κίνηση:  Άννα Αθανασιάδη  

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη

Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού

Μουσική: Παναγιώτης Αυγερινός και Σπύρος Λούκος 

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου 

Videodesignπροβολές - Artwork: Κάρολος Πορφύρης    

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριάννα Τουντασάκη  

Στο ρόλο του Τσάρλι Τσάπλιν ο Θανάσης Τσαλταμπάσης 

Πρωταγωνιστούν: 

Μαρίνα Ψάλτη, Τζένη Θεωνά, Χρήστος Σπανός, Σωκράτης Πατσίκας και ο Γιώργος Κωνσταντίνου

Παίζουν οι: Βασίλης Χαρίσσης, Ευφροσύνη Κουτσουβέρη, James Rodi, Φοίβος Παπακώστας, Μυρτώ Σχοινοπλοκάκη 

Θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ, Ιπποκράτους 9-11(Σταθμός Μετρό Πανεπιστήμιο)

τηλ.2103648303 (ώρες ταμείου: 10.00-22.00) 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κυριακή στις 21:15, Δευτέρα στις 20:00 και Τρίτη στις 21:00

Διάρκεια: 120’ 

Εισιτήρια: 16 ευρώ (κανονικό εισιτήριο) & 13 ευρώ (μειωμένο εισιτήριο) 

 

 

Το θέατρο Πορεία, πιστό στην λογική του ρεπερτορίου, έχει σχεδιάσει για τη χειμερινή περίοδο 2017–2018  ένα πλούσιο κι ενδιαφέρον πρόγραμμα, που ξεδιπλώνεται γύρω από τη νέα μας κεντρική παραγωγή, την Αγριόπαπια του Ερρίκου Ίψεν, ένα έργο για το ρόλο του ζωτικού ψεύδους στη ζωή των ανθρώπων αλλά και τη σχέση του ανθρώπου με την φύση.

Πρόκειται για ένα πολυσύνθετο project με δεκατέσσερις ηθοποιούς, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, που υπογράφει και την νέα μετάφραση στα ελληνικά (βασισμένη στην αυτολεξεί μετάφραση από το πρωτότυπο από την Ε. Κύργια). Η ματιά στην παράσταση, που θα περιλαμβάνει κινηματογραφημένα μέρη, θα είναι απόλυτα σύγχρονη, με τους υπολογιστές και το Photoshop να αντικαθιστούν το φωτογραφικό θάλαμο. Τρεις μεγάλες οθόνες θα λειτουργούν παραπληρωματικά της σκηνικής δράσης, μεταφέροντας μας τα τεκταινόμενα στα ενδότερα των σπιτιών και στο κοτέτσι όπου ζουν οι πάπιες και τα υπόλοιπα πτηνά, ενώ θα εστιάζουν σε κοντινά πλάνα ανθρώπων που φωτογραφήθηκαν και υπόκεινται στην ψηφιακή επεξεργασία του Photoshop.  Η θεατρική δράση θα συνυπάρχει με την κινηματογραφική, έτσι ώστε η πραγματικότητα να διαθλάται συνεχώς σε πολλαπλές εικόνες που θα συνθέτουν ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Το κοινό θα επιλέξει ποια «πραγματικότητα» θα αποφασίσει να πιστέψει. Μια πλειάδα ικανότατων συντελεστών της παλαιότερης και της νέας γενιάς θα πλαισιώσουν τη μεγάλη αυτή παραγωγή.

Ως δεύτερη  παραγωγή του θεάτρου Πορεία θα παρουσιαστεί, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, η αναπάντεχη διασκευή για το θέατρο του μυθιστορήματος Το Ευχαριστημένο της Μαρίνας Καραγάτση (Βραβείο «Διαβάζω», 2009), που υπογράφει η Ε. Κύργια. Το έργο μας μεταφέρει απευθείας στο σπίτι της οικογένειας του συγγραφέα Μ. Καραγάτση, όπου οι σκοτεινές στιγμές υπερέχουν των φωτεινών, αλλά η συμφιλίωση είναι απαραίτητη για όσους συνεχίζουν να υπάρχουν.

Περαιτέρω, το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει μία συμπαραγωγή με την Εταιρεία Λυκόφως, τον Κήπο του Ραπατσίνι, του σημαντικού Αμερικανού πεζογράφου Ναθάναελ Χώθορν, σε σκηνοθεσία και διασκευή της Όλιας Λαζαρίζου και εικαστική σύνθεση του Άγγελου Παπαδημητρίου, τη φιλοξενία των επιτυχημένων παραστάσεωνΜήδεια σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά,Ο Αδαής και ο Παράφρων του σπουδαίου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα, την περιοδεία της Μεγάλης Χίμαιρας του Μ. Καραγάτση σε Ελλάδα και εξωτερικό και την επανασύνθεση της Λήθης του Δημήτρη Δημητριάδη, της παράστασης που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, όταν πρωτοπαίχτηκε το 2012, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου.

 

Μήδεια: 

Από 5/9 έως 17/9

Παράταση παραστάσεων από 18/9 έως 31/10

18/9, 2/10, 14/10, 15/10, 16/10, 23/10, 24/10, 30/10, 31/10

Η Μεγάλη Χίμαιρα: Τελευταίες 18 παραστάσεις στην Αθήνα

Από 19/9 έως  8/10

Η Μεγάλη Χίμαιρα: Περιοδεία σε Ελλάδα και εξωτερικό:

Από 05/04/2018

Ο Κήπος του Ραπατσίνι:

Από 18/10/2017

Η Αγριόπαπια:

Από 22/11/2017

Λήθη: Για 14 μόνο παραστάσεις

Από 5/12/2017

Ο Αδαής και ο Παράφρων:

Από 16/01/2018 

Το Ευχαριστημένο:

Από 22/2/2018

http://www.facebook.com/poreiatheatre

http://twitter.com/poreiatheatre

ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΤΑΜΕΙΟΥ

210 8210991, 210 8210082

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

www.poreiatheatre.comwww.viva.gr, 11876, Αθηνόραμα.gr, Sevenspots, Reload, MediaMarkt, βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, mymarket, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Vivakiosk Σύνταγμα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ξεκινά το 32ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας που διοργανώνει από 4 έως 13 Μαρτίου 2016 η Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων του Νομού, με την υποστήριξη της Περιφέρειας Θεσσαλίας-Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας, του Δήμου Καρδίτσας και της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (Π.Ε.Δ.) Θεσσαλίας καθώς επίσης και με τη συμπαράσταση της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων και χορηγούς επικοινωνίας την ΕΡΤ3, τον 102fm και την ΕΡΤ ΛΑΡΙΣΑΣ.

  Το Φεστιβάλ, που στοχεύει στην ενθάρρυνση της ερασιτεχνικής δημιουργίας και στην καλλιέργεια θεατρικής παιδείας, έχει διαγωνιστικό χαρακτήρα. Οι διαγωνιζόμενοι θα κριθούν και θα αξιολογηθούν από σημαντικές προσωπικότητες από το χώρο του θεάτρου και της Τέχνης γενικότερα. 

  Επίσης, θα τιμηθούν για την προσφορά τους στο θέατρο και τις Τέχνες αξιόλογοι καλλιτέχνες, μέσα από ειδικά αφιερώματα, με ομιλίες, προβολή video και την απονομή τιμητικής πλακέτας.

  Πολλές και ενδιαφέρουσες, όμως, είναι και οι παράλληλες εκδηλώσεις που εμπλουτίζουν κάθε φορά το πρόγραμμα δίνοντας τη δυνατότητα σε μικρούς και μεγάλους να ζήσουν ακόμα καλύτερα τη μαγεία του θεάτρου (Εκθέσεις, εκπαιδευτικά σεμινάρια και άλλα).

  

   Η Κριτική Επιτροπή

 Πιο αναλυτικά, η Κριτική Επιτροπή του 32ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας θα στελεχώνεται από τους : 

Ø  Γιάννη Μόρτζο, ηθοποιό – σκηνοθέτη – καθηγητή υποκριτικής

Ø  Λίνα Ζαρκαδούλα, σκηνοθέτιδα

Ø  Βύρωνα Φιδετζή, μαέστρο – σολίστα – μελετητή της ελληνικής μουσικής 

Ø  Αντώνη Χαλκιά, σκηνογράφο

Ø  Μηνά Βιντιάδη, δημοσιογράφο - συγγραφέα

   Τα Τιμώμενα Πρόσωπα

  Επίσης, θα τιμηθούν για την προσφορά τους οι εξής : 

Ø  Δήμητρα Χατούπη, ηθοποιός

Ø  Γιάννης Μόρτζος, ηθοποιός – σκηνοθέτης – καθηγητής υποκριτικής

Ø  Μάνος Ελευθερίου, ποιητής – στιχουργός - πεζογράφος

Ø  Σωτήρης Χατζάκης, σκηνοθέτης

Ø  Διονύσης Τσακνής, συνθέτης – στιχουργός - ερμηνευτής

Τα βραβεία

1) Καλύτερης παράστασης

2) Σκηνοθεσίας

3)Επιλογής Kειμένου 

4)Πρωτότυπου Κειμένου

5)Α’ Γυναικείου Ρόλου

6)Α’ Ανδρικού Ρόλου

7)Β’ Γυναικείου Ρόλου

8)Β’ Ανδρικού Ρόλου

9)Ενδυματολογίας

10)Σκηνογραφίας

11)Μουσικής Σύνθεσης

12)Μουσικής Επιμέλειας

13) Χορογραφίας - Κίνησης

Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ

 

Παρασκευή 4 Μαρτίου - Ώρα 8.30μ.μ.

> Τελετή έναρξης – Χαιρετισμοί

> Μουσική παράσταση με τίτλο «Από τη Μήδεια στη Λυσιτράτη» από την Αλίκη Καγιαλόγλου (κείμενα και χορικά από την αττική κωμωδία και την αρχαία τραγωδία)

Σάββατο 5 Μαρτίου - Ώρα 8.30μμ.

> Διαγωνιστικό μέρος

Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα με το έργο «ΤΡΩΑΔΕΣ» του Ευριπίδη

> Τιμητικό Αφιέρωμα 

Στην ηθοποιό Δήμητρα Χατούπη

Ομιλητής : Μηνάς Βιντιάδης, δημοσιογράφος - συγγραφέας

Κυριακή 6 Μαρτίου - Ώρα 8.30μμ.

> Διαγωνιστικό μέρος

Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι Βρυξέλλων με το έργο «Η Κόμισσα της Φάμπρικας» των Ασημάκη Γιαλαμά - Κώστα Πρετεντέρη

Δευτέρα 7 Μαρτίου - Ώρα 8.30μμ.

> Διαγωνιστικό μέρος

Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Μυλοποτάμου Ν. Ρεθύμνης με το έργο «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου

Τρίτη 8 Μαρτίου - Ώρα 8.30μμ.

> Διαγωνιστικό μέρος

Θεατρικό Εργαστήρι του Οργανισμού Πολιτισμού, Άθλησης & Νεολαίας του Δήμου Ν. Ιωνίας με το έργο «Οι ηλίθιοι» του Νηλ Σάιμον

> Τιμητικό Αφιέρωμα 

Στον ηθοποιό, σκηνοθέτη, καθηγητή υποκριτικής Γιάννη Μόρτζο

Ομιλητής : Γρηγόρης Χαλιακόπουλος, συγγραφέας, δημοσιογράφος

Τετάρτη 9 Μαρτίου - Ώρα 8.30μμ.

> Διαγωνιστικό μέρος

Ερασιτεχνική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης με το έργο «PlayOn» του RickAbbot

> Τιμητικό Αφιέρωμα 

Στον ποιητή Μάνο Ελευθερίου

Ομιλητής : Τίτος Πατρίκιος, ποιητής, στιχουργός, πεζογράφος

Πέμπτη 10 Μαρτίου - Ώρα 8.30μμ.

> Διαγωνιστικό μέρος

Θεατρική Ομάδα «Θεατροδότες» της Ένωσης Ποντίων Επαρχίας Ελασσόνας με το έργο «Η Τρίτη Κόρη» της Κυριακής-Κορίνας Πάντου-Ζιάκου

  Παρασκευή 11 Μαρτίου - Ώρα 8.30μμ.

> Διαγωνιστικό μέρος

Θεατρικό Εργαστήρι Συλλόγου Πελοποννησίων Λαυρεωτικής «Ο Κολοκοτρώνης» με το έργο «Ο Αγαπητικός της βοσκοπούλας» του Δημητρίου Κορομηλά

> Τιμητικό Αφιέρωμα 

Στον σκηνοθέτη Σωτήρη Χατζάκη

Ομιλητής : Γιάννης Μετζικώφ, σκηνογράφος, ενδυματολόγος 

Σάββατο 12 Μαρτίου - Ώρα 8.30μμ.

> Διαγωνιστικό μέρος

Κεντρική Σκηνή του Πολιτιστικού Συλλόγου Περιγιαλίου (Δ. Κορινθίων) «ΑΠΟΛΛΩΝ» με το έργο «Ο ΦΟΝΙΑΣ» του Μήτσου Ευθυμιάδη

> Τιμητικό Αφιέρωμα 

Στον συνθέτη, στιχουργό, ερμηνευτή Διονύση Τσακνή

Ομιλητής : Κώστας Τσιάνος, σκηνοθέτης

Κυριακή 13 Μαρτίου - Ώρα 8.30μμ.

      > Απονομή βραβείων

> Τελετή Λήξης – Χαιρετισμοί

> Μουσικό πρόγραμμα με τίτλο «Η Μουσική σε ρόλο … πρωταγωνιστή» από την 15μελή Ορχήστρα Νέων Ακουσμάτων του Δημοτικού Ωδείου Περιστερίου

 
Κατάλληλο άνω των 15 ετών
 
στο Θέατρο Παραμυθίας (Παραμυθίας 27 και Μυκάλης, Κεραμεικός, τηλ.: 2103457904 6974646343)
 
 
 
Έναρξη Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016
 
 
Ο επαναστατικός και αντισυμβατικός χαρακτήρας της ηθοποιού Φράνσις, που αντιδρά οριακά σε ό,τι θεωρεί κατεστημένο,  θα την οδηγήσει με την επιμονή της μητέρας της σε ψυχιατρικό άσυλο όπου θα πέσει θύμα βιασμού και κακοποίησης με ακραία κατάληξη να υποστεί λοβοτομή.
 
Απόσπασμα βιβλίου
Πρώτα δημιουργούν τους ενόχους. Στη συνέχεια τους υποδεικνύουν. Αυτός! Αυτός! Αυτός! Τους οδηγούν στους εφευρέτες του κολάσιμου αμαρτήματος. Στους εγκέφαλους της σύλληψης του παραλόγου. Αυτοί είναι πάντα οι ίδιοι. Είναι εκείνοι οι τύποι που συνηθίζουν να μιλάμε με λόγια διφορούμενα. Ήξεις αφίξεις. Φοράνε την ίδια στολή, την ίδια μάσκα, που κρύβει τη φρίκη της υποτέλειας. Τα όπλα τους είναι ένα κόκαλο, που κρατάει ο καθένας από δαύτους στο χέρι του και επιδεικτικά σε προκαλεί να γονατίσεις και να το γλύψεις. Οι επινοητές της φίμωσης είναι κάτι μπαμπούλες με άχρωμα χαρακτηριστικά. Οι ψιθυριστές του φόβου είναι κάτι ντενεκεδένιες σειρήνες, που σέρνονται πίσω από ουρές τρωκτικών.
 
 
Συγγραφέας: Αλμπέρτα Τσοπανάκη
Σκηνοθεσία: Μαρίκα Θωμαδάκη
Μουσική επιμέλεια: Τάκις Μελίδης
Σκηνικά-Κοστούμια-Φωτιστικοί σχεδιασμοί: Τάκις Μελίδης
Εικαστική επιμέλεια/video art: Τάκις  Μελίδης
Κίνηση: Βίλμα Ανδριώτη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελίνα Σπυριδάκη
 
Παίζουν: Αλμπέρτα Τσοπανάκη, Μαρία Δούση, Πέτρος Μπένος, Θανάσης Πατριαρχέας, Κωνσταντίνος Κούσης, Εμμανουήλ Μαυρίδης
 
 
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Από 13 Φεβρουαρίου έως 17 Απριλίου 2016
 
ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Σάββατο: 21:30 
Κυριακή: 18:30 
 
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Γενική είσοδος: 10€
φοιτητικό-συνταξιούχων: 7€
Aνέργων: 5€
Ομαδικό-Σύλλογοι: 5€
 
ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ είναι υπερήφανος χορηγός επικοινωνίας της παράστασης
 
 
Η Χρυσάνθη Κορνηλίου, σκηνοθέτης της παράστασης της παράστασης "Αγνή του Θεού", μιλά de profundis για την παράσταση η οποία παρουσιάζεται στον πολιτιστικό χώρο "διέλευση".
 
ΤοΚ: Γιατί «Αγνή του Θεού» σήμερα; Τι σας τράβηξε στο έργο αυτό;
 
ΧΚ: Η Αγνή του Θεού είναι ένα έργο που θέτει αμείλικτα ερωτήματα. Ερωτήματα που αναγκάζουν να ψάξει κανείς βαθειά μέσα του και να μην επαναπαυθεί στα δεδομένα και όσα ο ίδιος θεωρεί «αυτονόητα». Ερωτήματα που δεν ικανοποιούνται με εύκολες απαντήσεις υπαγορευμένες μέσα από την τρέχουσα εκπαίδευση και την φτωχή πνευματικά εμπειρία. Όταν ο άνθρωπος στριμωχθεί με αυτόν τον τρόπο, έχει την μεγάλη ευκαιρία να δει τον βαθμό της άγνοιάς του και επομένως έχει και την ελπίδα να ξεφύγει από τα όρια και τους περιορισμούς του ήδη «γνωστού».
 
ΤοΚ: Κατά πόσο επηρεαστήκατε από την ταινία του Νόρμαν Τζούισον;
 
ΧΚ: Δεν επηρεάστηκα. Κινήθηκα σε άλλους άξονες που τους βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέροντες όπως αυτόν της μάχης μεταξύ πίστης και αμφιβολίας, ορθολογισμού και πνευματικότητας, καθώς και της βαθειάς ανάγκης του ανθρώπου να βρει στηρίγματα στην πίστη του. Ανάγκη που από την μία πλευρά μπορεί να τον οδηγεί στην έρευνα και στην αναζήτηση, αλλά που ενέχει από την άλλη και την επισφάλεια μίας έρευνας και ενός πειραματισμού με λάθος τρόπο και σε λάθος δρόμους. Αυτό συχνά τον αναγκάζει ή να παραιτηθεί απογοητευμένος ή να μάθει με πολύ μεγάλο κόστος και μετά από σκληρές απώλειες.
 
ΤοΚ: Πώς έγινε η επιλογή του καστ;
 
ΧΚ: Δεν έχω την πολυτέλεια να επιλέγω καστ.  Δεν έχω την απαραίτητη υλική στήριξη γι αυτό. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να με εμπιστευτούν και να τους εμπιστευθώ και τότε αρχίζω να εργάζομαι μαζί τους. Αν είμαι τυχερή ώστε να με εμπιστευθούν αρκετά, τότε ο τρόπος δουλειάς μου διευκολύνεται και αυτό θα φανεί στα αποτελέσματα.
 
ΤοΚ: Διαβάζοντας το θεατρικό και πριν αρχίσετε να δίνετε σάρκα και οστά στους ρόλους ποιες ήταν οι πρώτες σας σκέψεις για την Αγνή;
 
ΧΚ: Η Αγνή είναι ένας καταλύτης για την μετακίνηση των δύο γυναικών, της ηγουμένης της μονής και της δικαστικής ψυχιάτρου. Η πρώτη έχει επενδύσει πάνω στο θαύμα. Ένα θαύμα που έχει να κάνει με την κατάλυση της φυσικής νομοτέλειας. Η δεύτερη έχει επενδύσει πάνω στην δύναμη του μυαλού. 
Όταν οι σταθερές τους κλονίζονται καταρρέουν τα ψυχολογικά τους στηρίγματα. Να ένα κορυφαίο ερώτημα που αναδύεται λοιπόν πίσω και μέσα από τις γραμμές του έργου. Πάνω σε τι επενδύει κανείς ώστε να δει όσο γίνεται πιο καθαρά το νόημα της ζωής του; Σε ποια τράπεζα καταθέτει τον θησαυρό των ικανοτήτων του; Φαίνεται πως και οι δύο τράπεζες αυτές ήταν χρεωκοπημένες. Και αυτή η επώδυνη διαπίστωση μόνο μπορεί να γίνει το εφαλτήριο για μία άλλου είδους κινητοποίηση, για ενός άλλου είδους εσωτερικό συναγερμό. Τα ερωτήματα είναι ο ήχος αυτού του συναγερμού. 
Δύο πράγματα μένουν να κάνει κανείς: ή να δραστηριοποιηθεί πνευματικά, δηλαδή να αναγκαστεί να βρει το μηχανισμό της πνευματικής κινητοποίησης ή να κλείσει το κουμπί για να κοιμηθεί ήσυχος. 
Συνήθως τα ερωτήματα δεν ικανοποιούν τον συνήθη άνθρωπο. Ψάχνει κανείς να κρυφτεί γρήγορα πίσω από μία απάντηση για εφησυχασμό. Αυτές οι «απαντήσεις» είναι σαν χαπάκια ύπνου. Δεν αντέχεται η αγρυπνία. Αλλά ξέρετε… «ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…»
 
ΤοΚ: Οφείλω να ομολογήσω ότι παρακολουθώντας την εξαιρετική ερμηνεία της διδος Παπασπύρου μου ήρθε στο νου παρόμοια συμπεριφορά υπαρκτού ατόμου. Ανθρώπου που έχει ανάγκη από προστασία, τρυφερότητα και αγάπη. Εσείς ποιους τομείς της προσωπικότητάς της θέλατε να τονίσετε;
 
ΧΚ: Την Αγνότητα. Αυτό ακριβώς που υποδηλώνει το όνομά της και όχι τυχαία βέβαια. Αυτή την αγνότητα που της επιτίθεται βάρβαρα ο κόσμος με όλων των ειδών τα προσχήματα. Η Αγνή είναι η προσωποποίηση αυτής της αγνότητας που της επιτίθεται ανελέητα η «καλοταξινομημένη κοινωνία», όπως λέει στον επίλογο του έργου η ψυχίατρος, γεγονός που μπορεί πάλι να μεταθέσει την ευθύνη εύκολα και πρόθυμα στον Θεό που το επιτρέπει! Θέλησα λοιπόν να δώσω αυτή την αγνότητα και τις πληγές που της προκαλεί ανελέητα ο κόσμος. Το κάθε κοντόφθαλμο κοίταγμα, η κάθε κοντόφθαλμη πρόταση και πρόφαση, μέχρι που το τραγούδι της να πάψει πια να ηχεί στις καρδιές των ανθρώπων. Τα «δεν ξέρω» της Αγνής βλέπετε, δεν φαντάζουν σαν αξιόπιστη τράπεζα κατάθεσης των ελπίδων όπως το ύπουλο χαμόγελο του «ξέρω» και των στερεότυπων βεβαιοτήτων. Ο ωκεανός του Αγνώστου τρομάζει και τρέχει κανείς μακρυά για να τον αποφύγει. Και ας κραυγάζει η Αγνή: «εκείνο που σας ενδιαφέρει είναι μόνο η αρρώστια. Θέλετε να μου πάρετε το Θεό. Θα έπρεπε να ντρέπεστε».
 
ΤοΚ: Οι άλλοι δύο ρόλοι, της Ηγουμένης και της ψυχιάτρου έχουν ταυτιστεί με δύο ιερά τέρατα της 7ης Τέχνης. Με την Ανν Μπάνκροφτ και την Τζέιν Φόντα. Αυτό δε σας φόβισε καθόλου;
 
ΧΚ: Για ποιο λόγο; Ο κάθε καλλιτέχνης έχει – και έχει το δικαίωμα να έχει – τη δική του δυνατότητα να καταθέσει την πρότασή του. Έχω βαρεθεί να ακούω για ιερά τέρατα. Δεν πιστεύω σε ιερά τέρατα. Πιστεύω μόνο στη δύναμη της δημιουργίας και την ιδιαίτερη προσωπικότητα του κάθε καλλιτέχνη και ανθρώπου που θέλει να εκφράσει το δικό του περιεχόμενο με τον ιδιαίτερο και ανόμοιο τρόπο του. Στον κάθε καλλιτέχνη – ηθοποιό που θέλει να καταθέσει τη δική του εμπειρία από την ανάγνωση και την κατανόηση ενός έργου. 
Αυτή η σύγκριση μας απορροφά συνήθως όλη τη δημιουργική ενέργεια και είναι πολύ κακός σύμβουλος για το «αυθόρμητο» της καλλιτεχνικής δημιουργίας και τη γνησιότητα της πεοσπάθειας και του αποτελέσματος. Ο καλλιτέχνης οφείλει να βλέπει τον δικό του στόχο και αν θέλει να δει και κάτι άλλο σε προηγούμενες προσπάθειες, είναι καλό να αφεθεί στο να τις χαρεί απροκατάληπτα. Αλλά προς Θεού, γιατί να κάνει συγκρίσεις; Με ποιο κίνητρο; Η έμπνευση του κάθε καλλιτέχνη είναι μοναδική. Γιατί να ζηλεύει ένα ξένο ρούχο όταν μπορεί να φτιάξει το δικό του;
 
ΤοΚ: Κατά τη διάρκεια του έργου γινόμαστε κοινωνοί καταστάσεων οι οποίες αλλάζουν άρδην τους χαρακτήρες μέσω μιας κλιμάκωσης γεμάτης μαεστρία. Πόσο δύσκολο είναι για το σκηνοθέτη αλλά και για τον ηθοποιό να την ακολουθήσει δημιουργικά και χωρίς να προδώσει τον συγγραφέα;
 
ΧΚ: Η ψυχή του συγγραφέα είναι μέσα σε αυτήν τη γεμάτη μαεστρία κλιμάκωση. Δεν είναι κάτι ξέχωρο ή κάπου έξω απ’ αυτήν. Επομένως ακριβώς ακολουθώντας πιστά την δραματουργική δομή έχεις τις περισσότερες ελπίδες να δικαιώσεις αυτό που εδράζεται στην ψυχή του.  
Αυτή η δομή είναι θα έλεγα το σώμα του νοήματος, όπως το σώμα ενός ανθρώπου είναι ο καθρέφτης της ψυχής του. Δεν υπάρχει επομένως διάζευγμα. Αν δει κανείς διάζευγμα θα πρέπει να αναρωτηθεί για τον τρόπο ανάγνωσής του.
 
ΤοΚ: Ποια η γνώμη σας για τη σύγκρουση των δύο «εξουσιών» στο έργο έχοντας ως αφετηρία το ίδιο το έργο και το επέκεινά του στην πραγματική ζωή;
 
ΧΚ: Οι δύο αυτές εξουσίες, όπως και όλες οι εξουσίες, αλληλοσπαράσσονται, αλλά η σύγκρουση αυτή είναι σύγκρουση που αφορά τα όρια της δικαιοδοσίας τους και όχι σύγκρουση ουσίας. Στην πραγματικότητα η δομή τους έχει την ίδια ποιότητα. Είναι ιδεολογήματα, απόψεις που διεκδικούν την παντοδυναμία και την μοναδική πρόσβαση στην αλήθεια. Αλλά η πρόσβαση στην αλήθεια δεν είναι οικόπεδο για τέτοιου είδους κατακτητές. Δεν είναι καν οικόπεδο. Με τέτοιου είδους εξοπλισμό δεν μπορεί κανείς όχι μόνο να δει, αλλά ούτε καν να κοιτάξει! Είναι πολύ βαρύς. Η πύλη για το επέκεινα έχει φραγή.
Οι δύο αυτές γυναίκες – εξουσίες διεκδικούν την Αγνή – αγνότητα. Αλλά την έχουν ήδη προδώσει. Μετά την κατάρρευσή τους έχουν μόνο την ελπίδα να θυμούνται κάτι από το τραγούδι της και ίσως αυτή η μακρινή ανάμνηση – λέμε ίσως – να συντελέσει σαν το θαύμα μίας μεταστοιχείωσής τους. Ένα θαύμα εντεταγμένο μέσα στη νομοτέλεια της σοφίας της ζωής και όχι έξω από αυτή. Γιατί η ίδια η νομοτέλεια και η γνωστή και η άγνωστη, είναι το θαύμα που αιωρείται διαρκώς επάνω μας, αν και είναι αυτό που λιγότερο αντιλαμβάνεται και εκτιμά ο άνθρωπος, αυτό που λίγότερο γνωρίζει και που ακόμα λιγότερο θαυμάζει. Αλλά μέσα στη στενωπό των αναζητήσεών του παραμένει σαν άστρο που γνέφει συνέχεια για να διαμηνύσει κάτι, σαν άστρο που φωτίζει το δρόμο της γνήσιας αναζήτησης καθώς και την ελπίδα ότι ίσως αυτό το νόημα που ψάχνει κανείς να βρει μέσα από τους νοητικούς του δαιδάλους να είναι πιο κοντά από ό,τι φαντάζεται.
 
More Articles...