Σκηνοθεσία:Daniel Espinoza , Σενάριο: David Guggenheim, Μουσική: Ramin Djawadi, Φωτογραφία: Oliver Wood, Πρωταγωνιστούν: Denzel Washington, Ryan Reynolds, David Patrick, Φωτογραφία: , Διάρκεια: 115’, Διανομή: UIP

Ο πράκτορας της CIA Τόμπιν Φροστ παραδίδεται στις διπλωματικές αρχές των ΗΠΑ που εδρεύουν στο Κέηπ Τάουν της Ν. Αφρικής. Πρόκειται για πράκτορα ο οποίος για πολλά χρόνια λειτουργούσε αυτόνομα και εκτός συστήματος και φυσικά ήταν κόκκινο πανί και πολύτιμο θήραμα για τους πρώην προϊστάμενούς του. Αρχικά οδηγείται σε ένα κρησφύγετο για το οποίο υπεύθυνος είναι ο αρχάριος πράκτορας Ματ Γουέστον για να τον ανακρίνουν. Όπερ και γίνεται. Αρχίζουν να τον ανακρίνουν προκαλώντας εικονικό πνιγμό από νερό. Τότε ακούγεται και η κορυφαία ατάκα της ταινίας δια στόματος Ματ Γουέστον: Μα είναι νόμιμο αυτό;  (sic) Ξαφνικά στο υποτιθέμενα κρυφό κρησφύγετο εισβάλλει μια ομάδα ενόπλων με σκοπό να απαγάγει κι αυτή με τη σειρά της τον Φροστ. Ο Γουέστον καταφέρνει να ξεφύγει παίρνοντας μαζί του τον κρατούμενο και τότε αρχίζει ένα κυνηγητό με  διπλούς πράκτορες, μισθοφόρους και πολλή αγωνία.

Πρόκειται για μια ταινία η οποία απευθύνεται στους λάτρεις του είδους. Κυνηγητά με αυτοκίνητα, πιστολίδι, αγωνία και σίγουρα προβλέψιμο τέλος, αλλά το τέλος δεν είναι συνήθως προβλέψιμο; Αναμφίβολα όμως πρόκειται για μια πολύ καλογυρισμένη και καλοστημένη περιπέτεια που δε θα απογοητεύσει τους φίλους των ταινιών της κατηγορίας αυτής. Θεαματικά πλάνα, πολύ σφιχτό μοντάζ (παράγοντας σημαντικότατος για τις περιπέτειες) συνεχής δράση και ανατροπές είναι η συνταγή για μια βόλτα στον κινηματογράφο για κάποιον που θέλει να ξεφύγει από την καθημερινότητα. Εδώ ο σκηνοθέτης αναμφίβολα πέτυχε απόλυτα τον σκοπό του.

Π. Μακ.

Σκηνοθεσία: Νίκος Παναγιωτόπουλος, Σενάριο: Νίκος Παναγιωτόπουλος, Μουσική: επιλογές έργων του Αλεξάντρ Σκριάμπιν, Φωτογραφία: Γιώργος Φρέντζος, Πρωταγωνιστούν: Μαρκέλα Γιάννάτου, Γιάννης Στάνκογλου, Νικήτας Τσακίρογλου, Δημήτρης Πιατάς, Μπέτυ Βαλάση, Διάρκεια: 88’. Διανομή: Alatas Films

Η ζωή της Μαργαρίτας, μιας αεροσυνοδού, είναι πολύ βαρετή. Μοιράζει την καθημερινότητά της μεταξύ της δουλειάς της, του σπιτιού της, όπου συγκατοικεί με τον πατέρα της και άσκοπων σχέσεων χωρίς μέλλον. Όλα μοιάζουν χωρίς σκοπό. Λίγο πριν το θάνατο του πατέρα της ξεκινά μια σχέση κι ένα ταξίδι διακοπών που θα αποβούν μοιραία.

Πρόκειται για την πρώτη ψηφιακή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Αλλοίμονο όμως, πού είναι ο Παναγιωτόπουλος των «Τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας»; Η ταινία προφανώς είναι χαμηλού προϋπολογισμού. Πραγματικά όμως δεν ξέρω αν εξαιτίας αυτού  το εν λόγω εγχείρημα
ήταν πολύ κατώτερο του ονόματος ενός Παναγιωτόπουλου. Είχε στη διάθεσή του πολύ σημαντικά ονόματα του ελληνικού θεάτρου τα οποία τα άφησε ανεκμετάλλευτα. Είχε στη διάθεσή του έναν Διονύση Φωτόπουλο. Ονόματα που πολλοί σκηνοθέτες θα ζήλευαν. Ακόμη και ο Στάνκογλου είναι από τα ανερχόμενα πρόσωπα της 7ης Τέχνης.  Προφανώς σκοπός του σκηνοθέτη ήταν μια σκοτεινή ταινία της οποίας οι πρωταγωνιστές δεν έχουν «όνομα», δεν έχουν σκοπό και πρακτικά η ύπαρξή τους δεν έχει αιτία. Μήπως σας θυμίζει αυτό κάπως nouvelle vague; Ίσως. Πάντως εδώ πιο πολύ η ταινία θύμιζε δοκιμιακό φιλμ νέου σκηνοθέτη. Ακόμη και οι ερμηνείες λες και πήγαιναν με τον αυτόματο. Παρακολουθώντας την ταινία της οποίας κύριο χαρακτηριστικό ήταν η αφήγηση της πρωταγωνίστριας και μου ήρθε στο νου ένας δίσκος που άκουσα πριν λίγες μέρες με ραδιοφωνικές ηχογραφήσεις της Λαμπέτη. Άθελά μου έκανα τη σύγκριση και πραγματικά λυπήθηκα. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είναι πολύ σημαντικός σκηνοθέτης ώστε να αναλώνεται σε πρόχειρες ταινίες και σίγουρα προσδοκούμε, σύντομα μάλιστα, την επόμενή του ταινία.

Π. Μακ.

Τραγούδια και ορχηστρικά κομμάτια βασισμένα σε ποιήματα της Μαρίας Πολυδούρη, γεφυρώνουν το χθες με το σήμερα και υμνούν τους "αιώνιους" ανθρώπινους προβληματισμούς, που εκφράζει το εργό της μεγάλης ποιήτριας.

Τραγουδούν οι: Αλέξανδρος Χατζής, Ελευθερία Ορδουλίδου, Ντένια Κουρούση, Βάσια Ζήλου και η χορωδία "Μαρσύας".

Απαγγέλει η Βάσια Ζήλου
Σύνθεση, ενορχήστρωση, διεύθυνση: Γιώργος Αρκομάνης

«H Μαρία Πολυδούρη είναι μια εξέχουσα ποιήτρια της μεσοπολεμικής ερωτικής ποίησης που άφησε την σφραγίδα της στα ελληνικά γράμματα μέσα από το έργο της και την διακριτική της παρουσία. Η χαρά μας ήταν ιδιαίτερη όταν ο μουσικός και συνθέτης Γιώργος Αρκομάνης μας
παρουσίασε έναν ολοκληρωμένο κύκλο τραγουδιών βασισμένο στην ποίηση της Μαρίας Πολυδούρη με τις πολύ καλές ερμηνείες των Αλέξανδρο Χατζή, Βάσια Ζήλου, Ντένια Κουρούση και Ελευθερία Ορδουλίδου».
Μωυσής Ασέρ – Νικήτας Βοστάνης

Μαρία Πολυδούρη (1902-1930)
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα, κόρη του Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής, το γένος Μαρκάτου. Το 1916 δημοσίευσε το πεζοτράγουδο "Ο πόνος της μάνας", στο περιοδικό “Οικογενειακός Αστήρ”. Τον ίδιο χρόνο συγκέντρωσε ποιήματα στη συλλογή “Μαργαρίτες”, την οποία τελικά δεν εξέδωσε. Σε ηλικία 18 χρονών έχασε και τους δύο γονείς της, με σαράντα μέρες διαφορά.
Το 1922 μετατέθηκε στη νομαρχία Αττικής, απ'τη νομαρχία Μεσσηνίας, όπου είχε διοριστεί 4 χρόνια νωρίτερα. Στο μεταξύ είχε ήδη γραφτεί στη Νομική Σχολή, όπου και γνωρίστηκε με τον Κώστα Καρυωτάκη, τον οποίο ερωτεύτηκε παράφορα. Την ίδια περίοδο δημοσίευσε στίχους σε
διάφορα περιοδικά.
Το 1924 εγκατέλειψε τις σπουδές της και γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη σχολή “Κουναλάκη”. Το 1926 πήρε μέρος σε παράσταση του έργου του Νικοντέμι "Το Κουρέλι" και πήγε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή ραπτικής “Pigier”. Στο Παρίσι προσβλήθηκε από φυματίωση και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο “Charite”. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1928 και μπήκε στο σανατόριο “Σωτηρία” και αργότερα στην κλινική “Χρηστομάνου”, όπου πέθανε σε ηλικία 28 χρονών.Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της πρόλαβε να εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Οι τρίλλιες που σβήνουν" (1928) και "Ηχώ στο χάος" (1929). Η Μαρία Πολυδούρη ανήκει στη λογοτεχνική γενιά του '20, που καλλιέργησε το αίσθημα του ανικανοποίητου και της παρακμής. Ο έρωτας και ο θάνατος, είναι οι δύο άξονες, γύρω από τους
οποίους περιστρέφεται η ποίησή της.

Γιώργος Αρκομάνης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Σε ηλικία 10 ετών, ξεκίνησε μαθήματα κλασικής κιθάρας με τον Jack Rogers και συγχρόνως ασχολήθηκε με την ηλεκτρική και την ακουστική κιθάρα. Στη συνέχεια μελέτησε, θεωρητικά και πρακτικά, την “λαϊκή” και “έντεχνη” ελληνική μουσική, με τη βοήθεια σημαντικών καλλιτεχνών του είδους (Χρήστου Κωνσταντίνου, Νίκου Τατασόπουλου, Ηλία Λεπενιώτη, Κώστα Βαμβούκου κ.π.α.) και από το 1998 άρχισε την επαγγελματική του πορεία, ως σολίστ μπουζουκιού. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα πιάνου και θεωρίας με τον Τάσο Ξηράκη, έπειτα αρμονία, μορφολογία, μουσική ανάλυση και τραγούδι με τον Γρηγόρη Σουρμαϊδη και τζαζ αρμονία και ενορχήστρωση με τον Νίκο Κοταρά.
Σπούδασε “ειδικό αρμονίας” με τον Φίλιππο Χίου (ωδείο Ορφέας), “ειδικό αντίστιξης”  και “φούγκα” με τον Νίκο Καριώτη (Εθνικό ωδείο) και διεύθυνση ορχήστρας με τον Ραφαήλ Πυλαρινό (London college of music). Συμμετείχε σε σεμινάρια (διεύθυνσης, σύνθεσης, ενορχήστρωσης, αισθητικής, ανάλυσης έργων, μορφολογίας, οργανογνωσίας, σημειογραφίας, ιστορίας, μουσικοκινητικής, μουσικοθεραπείας, φιλοσοφίας, ψυχολογίας κλπ) κορυφαίων καλλιτεχνών (Θεόδωρου Αντωνίου, Γιώργου Μηνά, Σπύρου Κλάψη, Χρήστου Παρασκευόπουλου κ.π.α.).
Ως δάσκαλος μουσικής έχει εργαστεί και έχει αναλάβει την παρουσίαση σεμιναρίων ποικίλης θεματολογίας (Η μουσική στη τέχνη της μαγείας, Οι δρόμοι της ελληνικής λαϊκής μουσικής, Οργανογνωσία κλπ) σε ωδεία, εργαστήρια και χώρους τέχνης & πολιτισμού (Ωδείο Ορφέας, Α.Τ. Ελλάδας κ.α.). Εργασίες και έρευνες του έχουν δημοσιευτεί (ΤΑ ΝΕΑ, Βήμαgazino κ.α.).
Στο ενεργητικό του έχει πληθώρα εμφανίσεων και συμμετοχών (ως συνθέτης, μαέστρος, σολίστ, ενορχηστρωτής και καλλιτεχνικός διευθυντής) σε θέατρα (Λυρική σκηνή, Γυάλινο μουσικό, Δαϊς κλπ), νυχτερινά κέντρα (CineΚεραμεικός, Τολ, Old times κλπ), συναυλιακούς χώρους (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών & Θεσσαλονίκης, Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη κλπ), ξενοδοχεία (Divani Caravel, Metropolitan, Intercontinental), στούντιο ηχογραφήσεων (Sierra, Studio 5, Play recording studio κλπ), τηλεοπτικά (AΝΤ1, Alpha, ΕΡΤ κλπ) και ραδιοφωνικά κανάλια (Όασις, Επικοινωνία, ΕΡΑ κλπ). Έχει συνθέσει έργα και τραγούδια για σόλο, μικρά και μεγάλα μουσικά σύνολα, με τη συχνή συνύπαρξη μουσικών οργάνων, δομών και ειδών διαφορετικής κατεύθυνσης και αισθητικής, που σκιαγραφούν το προσωπικό “ύφος” του συνθέτη. Μερικά χαρακτηριστικά έργα του: Νύχτα βροχερή (2003), Γιατί μ’αγάπησες (2003-’06), Ψυχές της νύχτας (2004), Μικρό ρέκβιεμ (2009), Ηχώ του διαστήματος (2009), Γυμνοί αυτοσχεδιασμοί (2010), Ψεύτικες αλήθειες (2008-’11) κ.π.α. Το 2011 κυκλοφόρησε η 1η δισκογραφική του δουλειά με τίτλο «Γιατί μ’αγάπησες» (Καθρέφτης), με τραγούδια και ορχηστρικά κομμάτια βασισμένα σε ποιήματα της Μαρίας Πολυδούρη.

Συγγραφέας: Jo Nesbo / Έκδοση: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ /  Μετάφραση από τα αγγλικά: Γωγώ Αρβανίτη / Σειρά: Αστυνομικό / ISBN: 978-960-501-513-8 / Τιμή: 18,80 € / Σελ.: 552

Η σουηδική αστυνομική λογοτεχνία έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας, αλλά το συγκεκριμένο μυθιστόρημα έχει επιπλέον κερδίσει και τον Έπαινο της Φιλανδικής Ακαδημίας Αστυνομικών Συγγραφέων.

Το σκηνικό: Όσλο. Ένα ασφυκτικά ζεστό καλοκαίρι.
Ο γρίφος: Πέντε οι ακμές του αστεριού, πέντε τα δάχτυλα του χεριού και κάθε πέντε μέρες ένα νέο θύμα. Η πρώτη δολοφονημένη γυναίκα είχε ένα δάχτυλο λιγότερο και κάτω από το βλέφαρό της ένα κόκκινο διαμάντι στο σχήμα αστεριού. Ένα δαχτυλίδι με το ίδιο αστεροειδές κόκκινο

διαμάντι στολίζει το κομμένο δάχτυλο της δεύτερης γυναίκας. Και οι φόνοι συνεχίζονται…
Ο επιθεωρητής: Θολωμένος από το ποτό, υπό δυσμένεια στην υπηρεσία του, ο Χάρι Χόλε θα κληθεί να λύσει τον γρίφο μαζί με τον συνάδελφό του και προσωπικό του εχθρό Τομ Βόλερ για τον οποίο υποψιάζεται ότι είναι μπλεγμένος σε βρόμικες ιστορίες.
Στην αναζήτηση της αλήθειας, ο Χόλε θα βρεθεί κυνηγημένος και θα αναγκαστεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις για το επαγγελματικό του μέλλον.

Πως σχολιάστηκε το βιβλίο

«Έντονος ρυθμός, ένας εξοργιστικός όσο και αξιαγάπητος ήρωας, αναπάντεχες ανατροπές της πλοκής, συναρπαστικό φινάλε. Συστήνεται ανεπιφύλακτα» (The Guardian)
«Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε τον Χάρι Χόλε καθώς προσπαθεί να βρει διέξοδο μέσα από αναπάντεχα εμπόδια και ανατροπές, σε μια πλοκή που φεύγει σαν σφαίρα». (New York Times )
«Μην αρχίσετε αυτό το βιβλίο εάν έχετε σοβαρή δουλειά ή ανειλημμένες υποχρεώσεις. Δεν θα μπορείτε να το αφήσετε από τα χέρια σας μέχρι την τελευταία του σελίδα». (NRK - Νορβηγία)
«Είμαι ο μεγαλύτερος εν ζωή συγγραφέας αστυνομικού στον κόσμο. Ο Jo Nesbo είναι ο αμέσως επόμενος, μετά από εμένα, και με καταδιώκει ανελέητα σαν λυσσασμένο πιτ μπουλ, αποφασισμένος να μου πάρει τα σκήπτρα» (ο μετριόφρων Τζέιμς Ελρόι)

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Ο Jo Nesbο γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1960 στο Όσλο και μεγάλωσε στο Μόλντε της Νορβηγίας. Σπούδασε οικονομικά και εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Το 1997, σε ηλικία 37 χρονών, κυκλοφόρησε το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα με τίτλο The Bat Man, το οποίο ήταν και το πρώτο της σειράς με πρωταγωνιστή τον ντετέκτιβ Χάρι Χόλε. Διάσημος σήμερα όσο και ο cult ντετέκτιβ του, βλέπει τις πωλήσεις των βιβλίων του να ξεπερνούν τα 8.500.000 αντίτυπα παγκοσμίως και να εκδίδονται σε περισσότερες από 40 χώρες.
Είναι ο πιο επιτυχημένος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων στη Νορβηγία και κάτοχος ενός εντυπωσιακού ρεκόρ στη Μ. Βρετανία: τα βιβλία του έχουν ξεπεράσει σε πωλήσεις μέσα στο 2011 τα 717.000 αντίτυπα, που σημαίνει ότι βιβλίο του πουλιέται ανά 27 δευτερόλεπτα (εάν τα βιβλιοπωλεία παρέμεναν ανοιχτά 24 ώρες το 24ωρο). Το ρεκόρ αυτό τον κατατάσσει στη δεύτερη θέση της λίστας των πιο ευπώλητων συγγραφέων στη Μ. Βρετανία νικώντας τον Stieg Larsson και έχοντας μπροστά του μόνο τον αμερικανό James Patterson.

Ά. Πολ.