Wednesday, 14 March 2012

Η γυναίκα του πέμπτου/ The woman in the fifth
Κινηματογράφος

Σκηνοθεσία: Pawel Pawlikowski, Σενάριο: Douglaw Kennedy, Pawel Pawlikowski, Μουσική: Max De Wardener, Φωτογραφία: , Πρωταγωνιστούν: Ethan Hawke, Krisitn Scott Thomas, Joanna Kulig, Διάρκεια: 85', Διανομή:  Videorama

Ο Τομ είναι αμερικανός συγγραφέας και καθηγητής λογοτεχνίας. Επισκέπτεται το Παρίσι προκειμένου να συναντήσει την πρώην γυναίκα του και τη μικρή του κόρη. Όταν η γυναίκα του τον διώχνει από το σπίτι της κακήν κακώς, θα αναζητήσει εργασία και διαμονή για να εγκατασταθεί στο Παρίσι. Καθώς πέφτει θύμα κλοπής, καταλήγει σε ένα παρακμιακό πανδοχείο, όπου καταφέρνει να βιοποριστεί βρίσκοντας ανέλπιστα δουλειά. Τα πράγματα παίρνουν μια διαφορετική τροπή όταν σε μια λογοτεχνική βραδιά γνωρίζει τη Μάργκιτ, μία μεσόκοπη μεταφράστρια λογοτεχνικών έργων, με την οποία αναπτύσσει ερωτική σχέση. Ξαφνικά όμως βρίσκεται να κατηγορείται για ανθρωποκτονία του γείτονά του στο πανδοχείο και έρχεται ενώπιον μιας συνταρακτικής αποκάλυψης…

Στην ταινία του Πάβελ Παβλικόφσκι επικρατεί μια κλειστοφοβική, μυστηριακή ατμόσφαιρα που μας παραπέμπει ευθέως στο παράταιρο, καφκικό σύμπαν. Γεγονότα παράξενα που εκτυλίσσονται μπροστά μας δίχως να δίνονται εξηγήσεις καθώς και η αίσθηση ότι ο πρωταγωνιστής μας είναι χαμένος σ’ έναν λαβύρινθο όπου η επιστροφή είναι μάταιη, ενώ το τέλος ζοφερό. Κινηματογραφικά η ατμόσφαιρα της ταινίας φαντάζει να είναι μια υποκειμενική απεικόνιση της νοσηρότητας του χαρακτήρα του Τομ. Υποβλητικές μελωδίες πιάνου, μουντά χρώματα και κάδρα που θυμίζουν συνθέσεις πινάκων από τους οποίους απορρέει η μελαγχολία. Τι γίνεται όμως όταν μια ταινία με έναν εξαιρετικό διευθυντή φωτογραφίας συναντά έναν σκηνοθέτη δυσανάλογου διαμετρήματος; Μια εκπληκτική ατμόσφαιρα με την παντελή απουσία ρυθμού και νεύρου.

Η ταινία αυτή μας υπενθυμίζει πόσο αριστουργηματική μπορεί να είναι η σύνθεση κάδρων σε μια ταινία, δομώντας μια ατμόσφαιρα μυσταγωγική και πόσο ανεπαρκής μπορεί να είναι η παραπάνω αρετή όταν δεν υποστηρίζεται από μια στιβαρή σκηνοθεσία. Και τούτο, διότι ο κινηματογράφος είναι η τέχνη του όλου.

Π. Ταγκ.


Κολλητοί με παιδί/ Friends with kid
Κινηματογράφος

Σκηνοθεσία: Jennifer Westfeldt, Σενάριο: Jennifer Westfeldt, Μουσική: Marcelo Zarvos, Φωτογραφία: William Rexer, Πρωταγωνιστούν: Jennifer Westfeldt, Adam Scott, Maya Rudolph, Megan Fox, διάρκεια: Διανομή: Odeon


Η παρέα φίλων του “Friends with kids” έχουν πατήσει όλοι τους τα τριάντα και πλέον χρόνια, ζουν συμβατικά, έχουν τη δουλειά και τους συντρόφους τους και δεν παραλείπουν να αποκτήσουν και απογόνους. ΄Ολοι, εκτός από τον Τζέισον και την Τζούλι, οι οποίοι ως αμετανόητοι εργένηδες, βγαίνουν το ένα ραντεβού πίσω από το άλλο δίχως να είναι στις άμεσες προθέσεις τους να κάνουν οικογένεια. Όλα βαίνουν ομαλώς μέχρι που τους γεννάται η ιδέα, χωρίς να γίνουν ζευγάρι, να αποκτήσουν ένα παιδί. Το εγχείρημα, υλοποιείται, και, έχοντας αποκτήσει το παιδί, ο καθένας θα βρει το δικό του ταίρι. Αργά ή γρήγορα, η Τζούλι θα νιώσει ερωτική έλξη για τον πατέρα του παιδιού της. Τα αισθήματα, όμως, δεν είναι αμοιβαία…

Καθόλη τη διάρκεια της ταινίας της Τζέννιφερ Βέστφελντ σκεφτόμουν ότι αν στην καρέκλα του σκηνοθέτη καθόταν ο Γούντι ΄Αλεν πιθανόν να βλέπαμε μια αξιόλογη ταινία. Δυστυχώς, όμως, δεν συμβαίνει αυτό και στην οθόνη εκτυλίσσεται μια ταινία που προσπαθεί να μας πείσει κατ’
επανάληψη πόσο ανιαρή μπορεί να γίνει η έγγαμη, οικογενειακή ζωή και να μας παρουσιάσει ένα πείραμα που κάθε άλλο παρά ρεαλιστικό θα το χαρακτήριζες. Οι διάλογοι της ταινίας στερούνται φαντασίας ,ή ,καλύτερα, προσπαθούν να αντιγράψουν το Sex and the city και επί αρκετή ώρα αναμένουμε με στωικότητα το γνωστό, ανατρεπτικό, αμερικάνικο τέλος.

Μια ταινία, που αν εξαιρέσουμε τη «δροσερή» παρουσία της Μέγκαν Φοξ, μάλλον δεν πρόκειται να συγκινήσει το ευρωπαϊκό κοινό.

Π. Ταγκ.



Tuesday, 13 March 2012

Πού τελειώνει ο συμβολισμός και αρχίζει ο πόνος;
ΕλληνοΚΕΝΤΡΙκά

Ωραία! Πετάξαν γιαούρτι στον Βενιζέλο ακόμα και εν μέσω συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Λίγες μέρες πριν είχαν πετάξει νερά, γιαούρτια, καρέκλες στον Γιώργο Νταλάρα. Προ καιρού προπηλάκισαν άλλους πολιτικούς και εν όψει της Εθνικής Γιορτής της 25ης Μαρτίου, οι "επίσημοι" σκέφτονται να μην εμφανιστούν για να μη γίνουν "θύματα" νέων προπηλακισμών.
Η απορία μου, χωρίς πολλά λόγια και βαρύγδουπες αναλύσεις, είναι: Μέχρι ποίου σημείου θα φτάσει αυτή η ατιμώρητη βία; Διότι, εντάξει, υπάρχει παράπονο και αγανάκτηση και ορισμένοι εκφράζονται με αυτές τις πράξεις. Ποιός όμως θα ορίσει πότε αυτές οι πράξεις αρχίζουν να γίνονται αξιόποινες; Διότι υπάρχουν κάποιοι νόμοι που τις χαρακτηρίζουν αξιόποινες, ως βιαιοπραγίες. Δεν μοιάζουν να εκφράζουν κάποια πολιτική. Αν μένουν ατιμώρητες αυτές οι βιαιοπραγίες, μέχρι πού θα φτάσουν; Το έχει σκεφτεί κανείς; Πριν καιρό χάσαμε τρεις ανθρώπους στη Marfin. Ξεχάστηκε. Κανείς υπεύθυνος. Αύριο τι; Ποιος ορίζει που τελειώνει ο συμβολισμός και αρχίζει ο πόνος;

Ά. Πολ.



Monday, 12 March 2012

«Στον κήπο με τα θηρία»
Βιβλίο

Συγγραφέας: Έρικ Λάρσον / Έκδοση: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ / Μετάφραση: Ανδρέας Μιχαηλίδης / ISBN: 978-960-501-522-0 / Τιμή: 18,80 € / Σελίδες: 584

Μια ιστορία συναρπαστική, με σφιχτή αφήγηση και με δυνατό περιεχόμενο. Ταυτόχρονα, ένα εφιαλτικό χρονικό από την άνοδο του Γ’ Ράιχ.

Βερολίνο 1933: Ο χαμηλών τόνων καθηγητής Γουίλιαμ Ντοντ φτάνει στην Ευρώπη, συνοδευόμενος από την οικογένειά του, τη σύζυγό του, τον γιο του και τη φλογερή κόρη του τη Μάρθα, ως ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στη χιτλερική Γερμανία.
Η οικογένεια των Αμερικανών θα βρεθεί σε μια πόλη με τα πιο εντυπωσιακά και αβανγκάρντ κτίρια στον κόσμο, όπου κυριαρχούν η ενέργεια και η αισιοδοξία. Τα θέατρα, οι συναυλιακοί χώροι και τα καφέ είναι πάντα κατάμεστα, στους δρόμους κυκλοφορεί ένα καλοντυμένο και γοητευτικό πλήθος. Η Μάρθα βρίσκει τη «Νέα Γερμανία» απολύτως συναρπαστική – πέφτει από τη μια αγκαλιά στην άλλη ενθουσιασμένη από τους φερέλπιδες γερμανούς αξιωματικούς.
Καθώς κυλά ο πρώτος χρόνος της θητείας του Ντοντ, οι μέρες της οικογένειας είναι γεμάτες ένταση, ίντριγκα και έρωτες. Η κατάληξή τους όμως θα είναι ο απόλυτος τρόμος όταν ένας φονικός σπασμός βίας θα βουτήξει την πόλη στο αίμα και θα αποκαλύψει τον πραγματικό χαρακτήρα του Χίτλερ και τις τερατώδεις φιλοδοξίες του.

Ας αφήσουμε το συγγραφέα να μιλήσει για το βιβλίο του:

«Με το καινούργιο μου βιβλίο σας προσκαλώ σ’ ένα ταξίδι στο Βερολίνο του 1933 –χρονιά που ο Χίτλερ αναδύθηκε στην εξουσία– παρέα με έναν πατέρα και μια κόρη, υπαρκτά πρόσωπα, οι οποίοι από το Σικάγο μεταφέρονται στην καρδιά της γερμανικής μεγαλούπολης. Ανυποψίαστοι για τις βασανιστικές μέρες που θα ακολουθούσαν. Εκείνη τη χρονική περίοδο όλα ήταν ρευστά – ο Χίτλερ δεν είχε ακόμη τον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας και οι περισσότεροι εξωτερικοί παρατηρητές προέβλεπαν πως η κυβέρνησή του δεν θα άντεχε για πολύ. Η οικογένεια των Αμερικανών θα βρεθεί σε μια πόλη με τα πιο εντυπωσιακά και αβανγκάρντ κτίρια στον κόσμο, όπου κυριαρχούν η ενέργεια και η αισιοδοξία. Τα θέατρα, οι συναυλιακοί χώροι και τα καφέ είναι πάντα κατάμεστα, οι δρόμοι γεμάτοι από ένα καλοντυμένο και γοητευτικό πλήθος. Αλλά οι δυο πρωταγωνιστές μου θα λάβουν μια σειρά μαθημάτων που θα τους αλλάξουν για πάντα, με τραγικές συνέπειες εντέλει.
Ο πατέρας ο Γουίλιαμ Ε. Ντοντ, ένας ήρεμος καθηγητής, προς μεγάλη έκπληξη όλων αλλά και του ίδιου, επιλέχθηκε από τον πρόεδρο Ρούζβελτ ως ο πρώτος πρεσβευτής των ΗΠΑ στη ναζιστική Γερμανία. Η κόρη του, η Μάρθα, 24 χρονών, αποφάσισε να τον συνοδεύσει σ’ αυτή την πολλά υποσχόμενη περιπέτεια προκειμένου να αποδράσει από τον νεκρό της γάμο με έναν νεοϋορκέζο τραπεζίτη. Αυτοί οι δυο και η υπόλοιπη οικογένεια εγκαθίστανται σε ένα παλιό αρχοντικό στο μεγάλο πάρκο του Βερολίνου το Tiergarten — δηλαδή στον Κήπο με τα Θηρία.
Ο Ντοντ περίμενε να συναντήσει τη ζεστή σχέση μεταξύ των πολιτών που ο ίδιος είχε ξαναζήσει όταν ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής στη Λειψία – ήλπιζε πως με τη λογική και την ήρεμη πειθώ θα μπορούσε να συνεννοηθεί με τη χιτλερική κυβέρνηση. Η Μάρθα βρίσκει τη «Νέα Γερμανία» απολύτως συναρπαστική – καμία σχέση με το φρικιαστικό βασίλειο που περιέγραφαν οι αμερικάνικες εφημερίδες. Γι’ αυτήν, όπως και για πολλούς άλλους ξένους επισκέπτες της εποχής εκείνης, η μεταμόρφωση της Γερμανίας ήταν όντως συναρπαστική και καθόλου τρομακτική. Όχι ακόμη τουλάχιστον.
Τον πρώτο χρόνο οι μέρες τους είναι γεμάτες ενέργεια, ίντριγκα και έρωτες – ο τρόμος που θα επακολουθήσει θα ξεπεράσει τους χειρότερους εφιάλτες τους. Με αφορμή τις εμπειρίες αυτών των ανθρώπων μας δίνεται η δυνατότητα να διαπιστώσουμε γιατί ο πλανήτης άργησε τόσο πολύ να συνειδητοποιήσει τη χιτλερική απειλή.
Να μερικοί από τους χαρακτήρες που θα γνωρίσετε διαβάζοντας το βιβλίο:
•    Rudolf Diels, ο όμορφος νεαρός επικεφαλής της νεοϊδρυθείσας τότε Γκεστάπο, ένας άντρας με ακεραιότητα, ένας από τους εραστές της Μάρθας.
•    Ernst “Putzi” Hanfstaengl, ο γκέι απόφοιτος του Χάρβαρντ, ο οποίος έπαιζε πιάνο για τον Χίτλερ και πίστευε πως η Μάρθα μπορεί να ήταν η κατάλληλη να δαμάσει την ψυχή του Φίρερ.
•    Hermann Göring, του οποίου το τρομερό πάθος (και μέγεθος) για τις φανταχτερές στρατιωτικές στολές τον είχε κάνει στόχο ιδιωτικών αστείων αλλά όταν η φονική του φύση αποκαλυφθεί, θα προκαλέσει σοκ.
•    Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών William Phillips, δεδηλωμένος αντισημίτης, ο οποίος συσπειρώνοντας ομοϊδεάτες του αξιωματούχους οργάνωσε μια σιωπηρή εκστρατεία για να χάσει ο Ντοντ τη θέση του.
•    George Messersmith, ο οξύθυμος αμερικανός γενικός πρόξενος που όρθωσε το ανάστημά του στους Ναζί και επιθυμούσε τη δουλειά του Ντοντ.
•    Franz von Papen, ο όμορφος, κόλακας αντικαγκελάριος, ο οποίος καθοδηγούμενος από το επιτελείο του έβγαλε έναν δραματικό αντιχιτλερικό λόγο που πυροδότησε έναν κατακλυσμό αίματος.
Καθώς κυλά ο πρώτος χρόνος της θητείας του Ντοντ ως πρεσβευτή, τον συνοδεύουμε σε πάρτι και δείπνα, επισκεπτόμαστε το παράξενο εξοχικό του Göring και κάνουμε μακρινές βόλτες με το αυτοκίνητο για να ξεφύγουμε από την παρακολούθηση των Ναζί. Νιώθουμε στο πετσί μας τον φόβο και την ένταση που επικρατεί ενώ ο Χίτλερ αναδεικνύεται κυρίαρχος του πολιτικού συστήματος, καταπνίγει ένα «πραξικόπημα», μέχρι που ο Ντοντ ξυπνά ένα πρωί σε μια πόλη βουτηγμένη στο αίμα… Καλώς ήρθατε στον Κήπο με τα Θηρία»

Το ιστορικό πλαίσιο

Ο Χίτλερ, εν μέσω μηχανορραφιών, κατάφερε να αναρριχηθεί στην ηγεσία, αρχικά, του κόμματός του και στη συνέχεια, της Γερμανίας. Έγινε καγκελάριος στις 30 Ιανουαρίου 1933. Ωστόσο, με αφορμή τον «εμπρησμό» του γερμανικού κοινοβουλίου (Ράιχσταγκ), προχώρησε, μαζί με τους στενούς του συνεργάτες, στην επιχείρηση που προετοίμαζε από καιρό: την εκκαθάριση όλων όσοι στέκονταν εμπόδιο στην πραγματοποίηση των σχεδίων του.
Η επιχείρηση αυτή, η οποία σήμερα είναι γνωστή ως η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, τον κατέστησε απόλυτο κυρίαρχο της Γερμανίας.

Α. Πολ.


Page 5 of 10
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Next > End >>