Ένα ξένοιαστο, σουρεαλιστικό σύμπαν της μητρόπολης του μεσοπολέμου, λίγο πριν από τη μεγάλη καταιγίδα, με τη συνοδεία της πρωτότυπης μουσικής του Μηνά Αλεξιάδη.

Με ελληνικούς υπότιτλους

Τετάρτη 7 Μαρτίου, 20:30
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών-Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας


Δύο ταινίες που ανήκουν ανάμεσα στις 100 καλύτερες του γερμανικού κινηματογράφου, έχουν γίνει από νέους πρωτοπόρους καλλιτέχνες, που εξελίχθηκαν σε μύθους και αποτυπώνουν στιγμές ευδαιμονίας και πειραματισμού λίγο πριν από την πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και τον ζόφο, που θα άλλαζε για πάντα τις ζωές όσων συμμετείχαν σε αυτές
Στο πλαίσιο του Κύκλου Μπρεχτ που διοργανώνει φέτος το Μέγαρο Μουσικής πραγματοποιείται μια μοναδική βραδιά κινηματογράφου και μουσικής σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε Αθηνών την Τετάρτη 7 Μαρτίου, στις 8.30 το βράδυ στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος.
Πρόκειται για τις ταινίες Menschen am Sonntag (Άνθρωποι την Κυριακή) Γερμανία 1929/1930, διάρκειας 70΄ σε σκηνοθεσία Robert Siodmak (Ρόμπερτ Ζίοντμακ) και σενάριο των Billy Wilder (Μπίλυ Γουάιλντερ), Fred Zinneman (Φρεντ Τσίνεμαν) με τους Erwin Splettstosser (Ερβιν Σπλετστόσερ), Wolfgang von Waltershausen (Βόλφγκανγκ φον Βαλτερσχάουζεν), Christel Ehlers (Κρίστελ Ελερς), Brigitte Borchert (Μπριγκίτε Μπόρχερτ), Annie Schreyer (Αννι Σράιερ) και Die Mysterien eines Frisiersalons (Τα μυστήρια ενός κουρείου) Γερμανία 1922/1923 διάρκειας 25΄, σε σενάριο Bertolt Brecht(Μπέρτολντ Μπρεχτ) και σκηνοθεσία Erich Engel (Εριχ Ενγκελ) με τον θρυλικό κωμικό, Karl Valentin (Καρλ Φάλεντιν) Μουσικό ονειρικό περιβάλλον συνοδεύει τις ταινίες, με τον Μηνά Ι. Αλεξιάδη να παίζει ζωντανά δικές του συνθέσεις ηλεκτρονικής μουσικής, ξαναφέρνοντας την αίσθηση του μεσοπολέμου και του Βερολίνου της εποχής.

Αναδρομικά οι Άνθρωποι την Κυριακή είναι μια παραγωγή μεγάλων αστέρων. Το 1929 όμως οι συντελεστές της ταινίας ήταν μια μικρή ομάδα νέων Γερμανών και Αυστριακών κινηματογραφιστών, που ζούσαν στο Βερολίνο, απολάμβαναν τη δυναμική των νέων κινημάτων και ήταν όλοι άγνωστοι. Με σκηνοθέτες τους Ρόμπερτ Ζίοντμακ και Έντγκαρ Ούλμερ, σενάριο του Μπίλυ Γουάιλντερ και με φωτογραφία των Οϋγκεν Σύφταν (που θα κερδίσει αργότερα Όσκαρ για τη φωτογραφία του στην ταινία Hustler) και του Φρεντ Τσίνεμαν, η ταινία σχεδιάστηκε σαν μια και μοναδική ανεξάρτητη πειραματική παραγωγή χαμηλού προϋπολογισμού, λίγο πριν όλοι οι συντελεστές της αποδράσουν από τη Γερμανία και αφήσουν το έντονο αποτύπωμά τους στο Χόλυγουντ.
Οργανωμένη από τον πρωτοποριακό θεατρικό παραγωγό Μόριτς Ζέελερ (θύμα του ολοκαυτώματος αργότερα) η ταινία ανατέθηκε αρχικά στον σκηνοθέτη Ρόχους Γκλίζε. Μετά την αιφνίδια αποχώρησή του την ανέλαβαν οι Ζίοντμακ και Ούλμερ, που δεν είχαν ξανακάνει κινηματογράφο.
Αυτό το κεφάτο, ηλιόλουστο βωβό φιλμ, που παρακολουθεί μια ομάδα πέντε αστών σε μια κυριακάτικη απόδραση από την πόλη, καταγράφει μια σπάνια εικόνα του Βερολίνου της Βαϊμάρης, ένα εξαιρετικό πορτρέτο της μητρόπολης σε μια στιγμή συλλογικής ευδαιμονίας, με έναν διάλογο αφήγησης και εικόνας, προσώπων και αστικού τοπίου.
Πέντε νέοι Βερολινέζοι παίζουν στην ταινία αυτή τους ρόλους που παίζουν και στη ζωή: ο κρασοπώλης Βόλφγκανγκ, η πωλήτρια παπουτσιών Κριστλ, η πωλήτρια σε δισκοπωλείο Μπριγκίτε, ο ταξιτζής Έρβιν και η Άννι, το μανεκέν ξεκινούν για μια κυριακάτικη εκδρομή στη λίμνη. Οι εκδρομείς κολυμπούν, μαγειρεύουν, φλερτάρουν, διασκεδάζουν και το βράδυ επιστρέφουν στην πόλη, στις καθημερινότητες τους, στην ανωνυμία του πλήθους, περιμένουν να περάσει η εβδομάδα, με την υπόσχεση της επόμενης Κυριακής. Μετά από τα γυρίσματα και τα 70 λεπτά διασημότητας και οι πέντε επέστρεψαν στην ανώνυμη μάζα από την οποία είχαν ξεπηδήσει. Η ταινία όμως οφείλει τη συνοχή της στους αυτοσχεδιασμούς των πέντε αυτών ερασιτεχνών.
Πέρα από την ιστορική της αξία είναι και μια όμορφα φτιαγμένη ταινία. Η αίσθηση είναι πολύ πιο ρεαλιστική και φυσική από ό,τι συνήθως στις βωβές ταινίες. Είναι ένα μικρό, αλλά ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας του κινηματογράφου, μια πρώτη δουλειά δημιουργικών ανθρώπων, μια ανάλαφρη ματιά στο Βερολίνο της χρυσής εποχής, πριν την άνοδο του Χίτλερ.
Το φιλμ αυτό δεν ανήκει στα πρόσωπά του, αλλά στη στιγμή που καταγράφει, όταν το Βερολίνο, μαζί με το Παρίσι, ήταν πόλη ονείρων και προσδοκιών και τα νεαρά ταλέντα μπορούσαν να πάρουν μια κάμερα και να βγουν στους δρόμους. Η μοίρα αυτών των τότε νεαρών ταλέντων προσδίδει μια σημασία στο φιλμ, που δεν θα μπορούσαν να είχαν προβλέψει οι συντελεστές του.
Τα Μυστήρια ενός Κουρείου(Die Mysterien eines Frisiersalons) είναι η μοναδική κινηματογραφική δουλειά που έκανε ο Μπρεχτ, γοητευμένος από την προσωπικότητα και την τέχνη του θρυλικού Καρλ Βάλεντιν, που θεωρείται ο κορυφαίος κωμικός περφόρμερ της Βαϊμάρης. Με τον σκηνοθέτη Έριχ Ένγκελ(Erich Engel) έγραψαν το σενάριο αυτής της σουρεαλιστικής μικρής φάρσας, που μοιάζει πολύ με τα απλοϊκά στο ύφος νούμερα που παρουσίαζε ο Βάλεντιν στις μπυραρίες του Μονάχου και τα καμπαρέ, με επιρροές από τα ανατρεπτικά καλλιτεχνικά κινήματα του μεσοπολέμου, το Νταντά, τον Εξπρεσιονισμό και την Νέα Αντικειμενικότητα.
Ο Βάλεντιν παίζει έναν ηλίθιο κουρέα υπεύθυνο για πολλά από τα μυστήρια που συμβαίνουν στο κουρείο του. Κουρεύει τους πελάτες άσχετα από τις επιθυμίες τους, άλλοι βγαίνουν φαλακροί και άλλοι με απείραχτα τα γένια τους, τα εργαλεία του κουρέα είναι τανάλιες και πετονιές, η βοηθός του καταστήματος κάνει μοιραία λάθη και απολαμβάνει το ηλεκτρικό ρεύμα που διαπερνά τα πόδια της. Ένα γκροτέσκο σκετς, εκκεντρικό και παράδοξο, μοναδικό στην ιστορία του κινηματογράφου, που χρησιμοποιεί μοτίβα της ψυχανάλυσης και παίζει με το σοκ και την ηδονή.
Ο Μπρεχτ ήταν 25 χρονών όταν έκανε την ταινία και είχε γνωρίσει τον ήδη διάσημο Βάλεντιν - ηθοποιό, περφόρμερ σε καμπαρέ, κλόουν, συγγραφέα και παραγωγό ταινιών- σε μια παράστασή του στο Οκτόμπερφέστ του Μονάχου, το 1922. Τον θαύμαζε τόσο πολύ που ομολογούσε ότι «από αυτόν έμαθα τα περισσότερα από όσα ξέρω» και τον συνέκρινε με τον Τσάρλι Τσάπλιν γιατί κι αυτός «δεν κατέφευγε στη μίμηση και στη φτηνή ψυχολογία». Ακόμα και μετά από αυτό το κινηματογραφικό πείραμα, ο Μπρεχτ ζητούσε πάντα τη γνώμη του για τα θεατρικά του έργα.


Οι τιμές των εισιτηρίων είναι €16 - 25.
Ειδικές τιμές € 6(Φοιτητές, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ) – 10(65+, πολύτεκνοι)

Συγγραφέας: Αλέξανδρος Μπρέγιαννης / Έκδοση: ΙΒΙΣΚΟΣ / Είδος: Δοκίμιο / Σελίδες: 160 / Σχήμα: 14 Χ 21 / Κατηγορία: Διαχείριση αστικού περιβάλλοντος / ISBN 978-960-98547-5-7 / Τιμή: 12€

Στις μέρες μας γίνεται όλο και πιο επιτακτική η ανάγκη να προωθήσουμε ένα νέο –πολύ διαφορετικό από το σημερινό– σύγχρονο μοντέλο αστικής ανάπτυξης με στόχο τη βελτίωση της λειτουργίας των πόλεων, την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής σε αυτές, αλλά και τη βιωσιμότητα του ίδιου του πλανήτη. Δηλαδή να διαμορφώσουμε «Έξυπνες Πόλεις» που αναλαμβάνουν δράση σε τομείς, οι οποίοι άλλοτε αποτελούσαν μονοπώλιο της κεντρικής διοίκησης, όπως η βιώσιμη πολεοδόμηση, οι αστικές αναπλάσεις, ο ενεργειακός και περιβαλλοντικός σχεδιασμός, οι μεταφορές και η κινητικότητα, η οικονομία και η απασχόληση, οι νέες τεχνολογίες κ.ά.

Στις σελίδες αυτού του βιβλίου θα γνωρίσουμε μέσα από σύντομες ιστορίες, πώς μερικές πόλεις του κόσμου αντιμετωπίζουν με επιτυχία τα προβλήματα και τις προκλήσεις του μέλλοντος. Πρόκειται ουσιαστικά για βιώσιμες και ρεαλιστικές πολιτικές, που έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα, γνωρίζοντας πως η αντιστροφή της πορείας στην οποία βαδίζει ο πλανήτης, βρίσκεται στα χέρια των τοπικών κοινωνιών και των ενεργών πολιτών που αποφασίζουν να δράσουν και να σηκωθούν από τον καναπέ τους.

Ένα βιβλίο, όχι μόνον για τους ειδικούς, αλλά και για κάθε ενδιαφερόμενο, ευαισθητοποιημένο πολίτη, που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, όχι μόνο σα μια μονάδα αλλά ως μέλος της κοινότητας.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Ο Αλέξανδρος Μπρέγιαννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975 και κατάγεται από τη Μεσσηνία. Είναι απόφοιτος του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστήμιου Πατρών, κάτοχος Μεταπτυχιακής Ειδίκευσης (ΜSc) στην Ιατρική Φυσική (με ειδίκευση στην Τηλεματική Υγείας) καθώς και Μεταπτυχιακού Τίτλου Σπουδών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (MBA) από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Από το 2001 έως σήμερα εργάζεται στον τομέα Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών (Τ.Π.Ε). H επαγγελματική του δραστηριότητα περιλαμβάνει διοίκηση έργων τεχνολογίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, συντονισμό ευρωπαϊκών και εθνικών προγραμμάτων, διαχείριση και επιχειρηματική απόδοση υπηρεσιών τηλεματικής κ.α.
Από το 2003 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος στο Μαρούσι και ασχολείται ενεργά με ζητήματα αστικού σχεδιασμού, περιβαλλοντικά έργα, αναπτυξιακά προγράμματα και υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε μεγάλο αριθμό συνεδρίων και ημερίδων με θέμα την αυτοδιοίκηση, τις νέες τεχνολογίες και το περιβάλλον, ενώ αρθρογραφεί σε τακτική βάση στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.

Α. Πολ.

Σκηνοθεσία: Robert Guidiguian, Σενάριο: Robert Guidiguian, Φωτογραφία: Pierre Milon, Πρωταγωνιστούν: Ariane Ascaride, Jean Pierre Darroussin, Gerard Meylan, Marilyne Canto, Διάρκεια: 90, Διανομή: FEELGOOD

Ο Μισέλ είναι εργάτης σε μια εταιρεία και στέλεχος του συνδικάτου. Μετά από μια κλήρωση μέσα από την οποία βγαίνουν αυτοί που πρόκειται να απολυθούν, μια που προφανώς η εταιρεία αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, κληρώνεται και αυτός με αποτέλεσμα να βγει σε πρόωρη σύνταξη. Παρ' όλο που δεν ήταν υποχρεωμένος να συμμετάσχει στην κλήρωση ως μέλος του συνδικάτου, ο Μισέλ δε θέλει να βάλει τον εαυτό του πάνω από τους συναδέλφους του. Η κοσμοθεωρία και τα πιστεύω του όμως δεν του επιτρέπουν κάτι διαφορετικό. Αρχίζει σιγά σιγά να προσαρμόζεται στους νέους ρυθμούς ζωής. Αυτούς του συνταξιούχου. Στην επέτειο του γάμου του οι φίλοι του κάνουν σε αυτόν και τη γυναίκα του δώρο ένα διόλου ευκατοφρόνητο ποσό και δύο εισιτήρια για ένα ταξίδι στο Κιλιμάντζαρο. Λίγες μέρες μετά πέφτει όμως θύμα ληστείας και χάνει και τα λεφτά και τα εισιτήρια. Δεν αργεί να εντοπίσει τους ληστές και να οδηγήσει την αστυνομία στη σύλληψή τους. Ο ένας όμως από τους δύο ληστές ήταν πρώην συνάδελφος. Το μίσος του Μισέλ σύντομα μετατρέπεται σε συμπάθεια και οίκτο για το θύτη του και τα πράγματα αλλάζουν άρδην.

Το όλο σκηνικό θα μπορούσε να θυμίζει την Ελλάδα των ημερών μας. Οικονομική κρίση, ανεργία, εγκληματικότητα. Μια ταινία που σίγουρα μας αφορά. Όχι όμως μόνο για αυτό. Πρόκειται για μια καλοστημένη, ζεστή, ανθρώπινη, αισιόδοξη ταινία. Το σενάριο, στα μέτρα του μέσου καθημερινού ανθρώπου, όπως μας έχει συνηθίσει ο σύγχρονος γαλλικός κινηματογράφος, χωρίς ακρότητες και καταστάσεις με τις οποίες είναι αδύνατο να ταυτιστεί ο μέσος θεατής. Κάτι στο οποίο αντιθέθετως ο σύγχρονος ελληνικός σινεφίλ κινηματογράφος έχει ειδικευθεί. Αλλά δεν είναι της παρούσης αυτό. Το σενάριο λοιπόν μας εκπλήσσει ευχάριστα τόσο με την εξέλιξη όσο και τη δομή του. Μηνύματα ανθρωπιάς, καλοσύνης, αλληλεγγύης. Εξελίσσεται ομαλά με την κορύφωση να έρχεται ως φυσιολογικό αποτέλεσμα. Ο πρωταγωνιστής-παθών δεν είναι εκδικητικός, αλλά και ο δράστης δε μένει ατιμώρητος. Ο σκηνοθέτης σκύβει με πολλή αγάπη πάνω από τους ήρωές του και με αρκετά απλά εκφραστικά
μέσα, και προφανώς σχετικά χαμηλό προϋπολογισμό, φτιάχνει μια ολοκληρωμένη ταινία. Οι ερμηνείες λιτές, απέριττες χωρίς εξάρσεις υπηρετούν απόλυτα τον σκοπό του σκηνοθέτη. Η φωτογραφία και το μοντάζ κινούνται αβίαστα προς τον σκοπό αυτό με αποτέλεσμα μια
αξιομνημόνευτη ταινία.

Π. Μακ.

Συγγραφέας: Ευαγγελία-Μαρίνα Τσίλαγα / Έκδοση: ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ / ISBN 9789604583140  / Σελίδες: 224 / Τιμή 20E

Το βιβλίο αυτό μελετά την εξέλιξη και τη χρήση των υλικών στη ζωγραφική, δια μέσου των διασωθέντων μαρτυριών για την κάθε εποχή, που βασίζονται πάνω στα υλικά και τις τεχνικές που χρησιμοποίησαν οι μεγάλοι ζωγράφοι. Τα γραπτά στοιχεία που σώζονται, είναι αυτά που διέρρευσαν, γιατί οι συντεχνίες κρατούσαν όλα τα μυστικά των μεγάλων δημιουργών της Τέχνης. Τα υλικά αυτά τοποθετούνται ιστορικά, από την εμφάνισή τους και τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκαν δια μέσου των εποχών, ενώ αναλύεται η σύσταση τους και ο τρόπος παρασκευής τους.
Η μελέτη ξεκινά με τον ζωγράφο Γιαν Βαν Άικ, ο οποίος σηματοδότησε με την ανακάλυψη του στα 1410 που ήταν το λάδι, την πορεία της ζωγραφικής. Βασιζόμενοι σ’ αυτόν οι μετέπειτα ζωγράφοι, Αντονέλο ντα Μεσίνα, Λεονάρντο ντα Βίντσι, οι Βενετσιάνοι, ο Ρούμπενς, ο Ρέμπραντ κ.ά., εισάγουν τις δικές τους παραλλαγές και τεχνικές στη ζωγραφική και καθορίζουν, την μετέπειτα εξέλιξη της Τέχνης έως σήμερα.
Αναλύονται επίσης οι ιδιότητες των χρωστικών ουσιών και των διαφόρων εργαλείων, στοιχεία απαραίτητα σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, για τον σημερινό καλλιτέχνη που έχει στη διάθεση του πλη¬θώρα από τεχνικές και τρόπους έκφρασης, αλλά και για τον συντηρητή έργων τέχνης. Αναφορά γίνεται και στα βιομηχανοποιημένα υλικά της σημερινής εποχής, κάτι που καθιστά δυνατή την σύγκριση ώστε να υπάρχει βαθύτερη κατανόηση της τεχνοτροπίας των παλαιών δασκάλων.

Η Λίνα Τσίλαγα είναι καθηγήτρια στο T.E.I. Αθήνας, στο Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Tέχνης. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1973-1978) ζωγραφική και ψηφιδωτό (υποτροφία του Ι.Κ.Υ.). Ταυτόχρονα έκανε θεωρητικές και Ιστορικές Σπουδές. To καλλιτεχνικό-επιστημονικό της έργο, έχει διακριθεί και βραβευθεί από την International Arts Guild (Monte Carlo), την Fam Net-Work, ms Unesco, την Περιφέρεια και τον Δήμο Κορυτσάς, (Αλβανία), το St Petersburg State University (Ρωσία),την Μητρόπολη Δημητριάδος ,κ.ά.
Έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα 17 ατομικές και 62 ομαδικές εκθέσεις. Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά και αναπτυξιακά προγράμματα της του T.E.I. Αθήνας με την Ε.Ε. Aθήνας και την ΥΔΑΣ του ΥΠΕΞ. Έχει συγγράψει 4 αυτοτελή βιβλία και έχει κάνει ανακοινώσεις σε Διεθνή Επιστημονικά Συνέδρια και παρεμβάσεις σε φόρα στα πλαίσια της κοινωνίας των εθνών. Αναφορές σε λεξικά και κριτικές για το εικαστικό της έργο έχουν γίνει στον ελληνικό και ξένο τύπο καθώς και σε ράδιο -τηλεοπτικές εκπομπές. Είναι μέλος Ελληνικών και Διεθνών Οργανισμών καθώς και Μ.Κ.Ο. όπως: της Ελληνοκινεζικής 'Eνωσης, του G.A.E.C., μέλος του ΔΣ του Η.E.C. Foundation κ.ά. Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες -ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό.

Α. Πολ.