Σκηνοθεσία: Christian Petzold, Σενάριο: Christian Petzold, Harun Farocki, Φωτογραφία: , Μουσική: , Πρωταγωνιστούν: Nina Hoss, Ronald Zehrfeld, Reiner Bock, Διάρκεια: 105', Διανομή: SEVEN Films,
Στην Ανατολική Γερμανία του 1980, η γιατρός Μπάρμπαρα εκτοπίζεται για πειθαρχικούς λόγους σε ένα μικρό νοσοκομείο κοντά στη Βαλτική Θάλασσα, έχοντας κάνει επίσημα αίτηση να εγκαταλείψει την χώρα. Κατ’ ουσίαν έχοντας θέσει τέλος στην καριέρα της, βρίσκεται σ’ ένα παιδιατρικό χειρουργείο, επικεφαλής του οποίου είναι ο Αντρέ Ράιζερ. Καθώς η Στάζι παρακολουθεί πολύ προσεκτικά τις κινήσεις της, η σχέση της Μπάρμπαρα με τον Αντρέ ξεκινά από την απόλυτη ψυχρότητα, μέχρι σταδιακά να διαπιστωθεί πως ο Αντρέ κάθε άλλο είναι παρά ένας αμείλικτος υπηρέτης της απάνθρωπης εξουσίας. Παράλληλα, η Μπάρμπαρα θα συνεισφέρει μέχρις εσχάτων ώστε να γλυτώσει τη νεαρή Στέλλα από τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας που τις έχουν επιβληθεί.
Η ταινία του Κρίστιαν Πέτζολντ αποτελεί μια ηθογραφική εξιστόρηση των συνθηκών της Ανατολικής Γερμανίας του 1980 που επιτυγχάνει να παρουσιάσει δύο συγκλίνουσες, μεν, αλλά διαφορετικές φιγούρες: Την Μπάρμπαρα, μια ασυμβίβαστη, ψυχρή και απότομη γιατρό που μέσα από τον τραχύ της χαρακτήρα διακρίνεται ένα αγωνιστικό και ανθρωπιστικό πνεύμα και τον Αντρέ, έναν ευγενή και αλληλέγγυο γιατρό που, όμως, εκ των συνθηκών εξωθήθηκε στον συμβιβασμό με το πολιτικό κατεστημένο. Σε πρώτο επίπεδο και στη βάση πολύ μεστών ερμηνειών, η ταινία σε κεντρίζει παρουσιάζοντας έξοχα την εξέλιξη των χαρακτήρων. Στα προτερήματα της ταινίας πιστώνεται, ακόμη, και η εξαιρετική φωτογραφία. Τραβηγμένη με φιλμ, η ταινία μεταφέρει απόλυτα τον θεατή στο κλίμα της εποχής, αν συνυπολογίσουμε και το άρτιο ρεπεράζ (επιλογή των χώρων) καθώς και την απεικόνιση της τεχνολογίας της εποχής. Στον αντίποδα, η ταινία χωλαίνει στο ρυθμό. Προϊούσης της ταινίας και παρότι στην οθόνη εκτυλίσσεται ένα ενδιαφέρον θέμα, διαισθάνεσαι ότι η δράση κυλάει αργά απουσία κάποιας σκηνοθετικής στιβαρότητας. Συγκεκριμένα, παρότι η πρωταγωνίστρια προβαίνει σε διαδοχικές, ηρωϊκές πράξεις για να μας οδηγήσει στο φινάλε, ουδέποτε νιώθουμε κάποια κορύφωση ως θεατές.
Κλείνοντας, θα καταφύγω στον Ερνστ Λιούμπιτς και σε αυτό που οι ιστορικοί του κινηματογράφου ονόμασαν «άγγιγμα» του Λιούμπιτς για να προσδιορίσω όσο αυτό είναι δυνατόν το τι λείπει από μια –σε γενικές γραμμές- αξιοπρεπή ταινία. Η απουσία αυτού του «αγγίγματος», λοιπόν, αποτελεί το αίτιο που μπορεί να κάνει μια ταινία με σεναριακή και τεχνική αρτιότητα να μην είναι αξιομνημόνευτη.
Κάθε Παρασκευή στο ΚΕΟΜΑ BAR. (Διεύθυνση: Καραολή Δημητρίου & Μαγνησίας 100, Βύρωνας)
Μια αισθηματική φαρσοκωμωδία βασισμένη σε στερεότυπα και πεποιθήσεις που κουβαλάμε μέσα μας, από γενιά σε γενιά, καυτηριάζοντας τις διαχωριστικές γραμμές που μπαίνουν ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, όταν πραγματική ανάγκη είναι ν’ αγαπήσουμε και ν’ αγαπηθούμε.
Λίγα λόγια για το έργο
Ένας άντρας, μια γυναίκα, και ένα τρελαμένο φάντασμα συνθέτουν το πορτραίτο της παράστασης. Σε όλη την πορεία τους ο άντρας και η γυναίκα προσπαθούν να συναντηθούν και να είναι μαζί! Έχουν ερωτευθεί χωρίς να έχουν δει ο ένας το πρόσωπο του άλλου. Το φάντασμα τους κάνει τη ζωή κόλαση χωρίς να το καταλάβουν και κάνει τα πάντα για να μην αναγνωρίσει ο ένας τον άλλο. Όλα αυτά φυσικά μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου!
Στην παράσταση υπάρχει συμμετοχή του κοινού και στο τέλος της παράστασης, μια πολύ ωραία έκπληξη!
2ος Χρόνος!