Σκηνοθεσία: Martin Scorsese, Σενάριο:John Logan, Μουσική: Robert Richardson, Φωτογραφία: Howard Shore, Πρωταγωνιστούν: Ben Kingsley, Sacha Baron Cohen, Asa Butterfield, Chloe Grace Moretz, Διάρκεια: 126', Διανομή: UIP

Στο Παρίσι του 1930, ένα δωδεκάχρονο αγόρι, ο Χιούγκο Καμπρέ, ζει με τον χήρο πατέρα του που εργάζεται ως ωρολογοποιός και είναι μεγάλος θαυμαστής των ταινιών του Μελιές. Μετά τον τραγικό θάνατο του πατέρα, ο θείος του Χιούγκο, ένας αλκοολικός επισκευαστής ρολογιών  αναλαμβάνει προσωρινά την κηδεμονία του μικρού αγοριού και προτού εξαφανιστεί, του μαθαίνει να ασχολείται με τη συντήρηση των ρολογιών. Ο Χιούγκο ζει περιθωριακά στον σιδηροδρομικό σταθμό και καταπιάνεται με την επισκευή ενός παλιού ρομπότ που είχε ανακαλύψει στο μουσείο το οποίο εργαζόταν,  ο πατέρας του. Προς επίτευξη αυτού του διακαούς πόθου θα έρθει  σε σύγκρουση με τον Ζωρζ, τον ιδιοκτήτη ενός παιγνιδοπωλείου του σταθμού, βρίσκοντας ανέλπιστα ως σύμμαχο το κορίτσι που μεγαλώνει ο Ζωρζ, την Ισαμπέλ. Μαζί, θα λύσουν το μυστήριο που κρύβεται πίσω από το χαλασμένο ρομπότ και την πραγματική «ταυτότητα» του κ. Ζωρζ, κάνοντας ένα μαγευτικό ταξίδι στα πρώτα βήματα του κινηματογράφου.

Το «Hugo», που αποτελεί την πρώτη ταινία  του σπουδαίου Μάρτιν Σκορτσέζε γυρισμένη με την τεχνική του 3d, εστιάζει σε μια σπουδαία προσωπικότητα της 7ης τέχνης, τον πρωτοπόρο Ζωρζ Μελιές. Αυτό που την κάνει εκ πρώτης όψεως ξεχωριστή, όμως, είναι ότι δεν αποτελεί μια κλασική, γραμμική, βιογραφική ταινία. Αντιθέτως, η ταινία επικεντρώνεται στην άσημη εποχή του Μελιές μέσα από την τραγική ιστορία ενός δωδεκάχρονου αγοριού. Και αρχής γενομένης από αυτό το σπουδαίο αφηγηματικό εύρημα, ο Σκορτσέζε σκηνοθετεί μια εξόχως πολυεπίπεδη
ταινία: η προσωπική οδύσσεια ενός μικρού αγοριού διεισδύει στα έργα και τις ημέρες του Ζορζ Μελιές και με φόντο το μαγευτικό Παρίσι του ’30 ταξιδεύουμε δεκαετίες πίσω για να δούμε την άφιξη του τρένου των αδερφών Λυμιέρ που μαζί του έφερε και το θαυμαστό κόσμο της έβδομης
τέχνης. Αναφορικά με τον Σκορτσέζε, οι περίτεχνες γωνίες λήψης του και τα υπέροχα καδραρίσματα με κάνουν να θεωρώ το Hugo ένα σημείο αναφοράς της καριέρας του. Και τούτο, διότι όχι μόνο  αποτελεί την πρώτη του ταινία σε 3d και, ειρήσθω εν παρόδω, την καλύτερη που έχει γυριστεί μέχρι στιγμής με την συγκεκριμένη τεχνολογία για να συμφωνήσουμε με τον Τζέιμς Κάμερον, αλλά και επειδή ο Σκορτσέζε κατορθώνει να μας μαγέψει για πρώτη φορά απουσία της βίας, στοιχείο στο οποίο οι σκηνοθετικές του ικανότητες είναι εγνωσμένης αξίας.

Κλείνοντας, το Hugo καταφέρνει μέσα σε δύο ώρες να μας θυμίσει γιατί αγαπήσαμε τόσο τον κινηματογράφο και συνάμα να μας υποσχεθεί ότι το «τρένο» του κινηματογράφου θα συνεχίζει να μας ταξιδεύει με αξιώσεις και στον 21ο αιώνα.

Π. Ταγκ.