Σκηνοθεσία: Heitor Dhalia, Σενάριο: Allison Burnett , Μουσική: David Buckley, Φωτογραφία: Michael Grady, Πρωταγωνιστούν: Amanda Seyfried, Jennifer Carpenter, Wes Bentley,  Διάρκεια: 94’, Διανομή: ODEON

Η Τζιλ, η οποία έχει πέσει θύμα απαγωγής στο παρελθόν, πιστεύει ότι και η αδελφή της είναι θύμα όχι μόνο του ιδίου εγκλήματος αλλά και του ίδιου δράστη. Η μάλλον ακραία συμπεριφορά της όμως παρεξηγείται από την αστυνομία η οποία διατηρεί σοβαρές επιφυλάξεις ακόμη και για το αν έπεσε θύμα απαγωγής σε πρώτη φάση, αμφισβητώντας την αξιοπιστία της. Βλέποντας ότι δεν την παίρνουν στα σοβαρά αποφασίζει να πάρει το θέμα στα χέρια της. Αναπόφευκτα έρχεται σε σύγκρουση ακόμα και με το νόμο προκειμένου να αποδείξει την ορθότητα των λεγομένων της αλλά και να σώσει την αδελφή της.

Η ταινία από τα πρώτα ακόμη δευτερόλεπτα δίνει με σαφήνεια το στίγμα της. Πρόκειται για θρίλερ. Υποβλητική μουσική και συμπρωταγωνιστής τα υπέροχα γκρίζα καταπράσινα τοπία του Όρεγκον. Γκρίζος ουρανός και βροχερός καιρός δημιουργούν τα φυσιολογικό σκηνικό για ένα θρίλερ. Η Ζέυφριντ, πανέμορφη και εκφραστικότατη,  αντεπεξέρχεται με επιτυχία το ρόλο του θύματος που ακροβατεί μεταξύ της οριακής συμπεριφοράς και της παρανομίας. Η μουσική υπηρετεί κι αυτή πιστά τον σκοπό του σκηνοθέτη με αρκετές συμπαθητικές στιγμές, ενώ το μοντάζ λειτουργεί στα ίδια επίπεδα με το όλο σκεπτικό. Εκεί όμως που μάλλον το παιχνίδι χάνεται  είναι σε επίπεδο σεναρίου. Η κατάσταση μοιάζει αρκετά προσχηματική και μάλλον αναληθοφανής. Τα γεγονότα εξελίσσονται με τρόπο που δε γίνεται ιδιαίτερα πιστευτός, ενώ τίποτα δεν εξηγείται ολοκληρωμένα και ουσιαστικά. Σίγουρα έχουν παρουσιαστεί πολύ πιο ολοκληρωμένες προτάσεις σε επίπεδο ταινίας θρίλερ. Όπως και να έχει όμως οι φίλοι του είδους θα περάσουν δύο ευχάριστες ώρες στον κινηματογράφο.

Π. Μακ.