Σκηνοθεσία: Jonathan Liebesman, Σενάριο: Dan Mazeau, David Johnson, Μουσική: Xavier Navarette, Φωτογραφία: Ben Davis, Πρωταγωνιστούν: Sam Worthington, Rosamund Pike, Ralph Fiennes, Διάρκεια: 99', Διανομή: Village Films

Η «Οργή των τιτάνων» αντλεί την έμπνευσή της από την αρχαία ελληνική μυθολογία. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία της ταινίας έχει ο Περσέας, ο οποίος επιδιώκει να ζήσει φιλήσυχα μαζί με τον γιο του, Έλειο. Την ίδια στιγμή, μία σφοδρή μάχη για κυριαρχία έχει ξεσπάσει μεταξύ θεών και τιτάνων. Οι Τιτάνες, ηγούντος του Κρόνου, πατέρα των Δία, Άδη και Ποσειδώνα, φαίνονται να υπερισχύουν. Όταν ο Άρης και ο Άδης συμφωνούν με τον Κρόνο να κρατήσουν δέσμιο το Δία στον Κάτω Κόσμο, ο Περσέας θα επανέλθει σε δράση και συνεπικουρούμενος

από την Ανδρομέδα, τον Ήφαιστο και τον Αγήνορα, θα ανοίξει ένα σφοδρό μέτωπο με τους Τιτάνες, προκειμένου να σώσει τον πατέρα του, Δία, και τους ανθρώπους.

Στην «Οργή των Τιτάνων» τα ειδικά εφέ είναι πραγματικά εντυπωσιακά και εκθαμβώνουν από το πρώτο πλάνο τον θεατή. Αυτό είναι και το μόνο ατού της ταινίας. Ούτε οι εγνωσμένης αξίας Λίαμ Νίσον και Ρέιφ Φάινς είναι ικανοί να προσδώσουν κάτι ποιοτικό και αξιοπρόσεκτο στην
εν λόγω ταινία. Καταιγιστική δράση δίχως ιδιαίτερο νόημα, κάθε άλλο παρά σφιχτό σενάριο, ερμηνείες διεκπεραιωτικές είναι κάποια μόνο στοιχεία που καταλογίζονται στα ελαττώματα της ταινίας. Η κριτική για μια ταινία που πολύ σύντομα θα ξεχάσουμε θα μπορούσε να τερματίσει
εδώ. Παρ’ όλα αυτά, θα ήθελα να σταθώ λιγάκι παραπάνω, μιας και η συγκεκριμένη ταινία δεν προκαλεί μόνο την οργή των τιτάνων, αλλά και κάθε στοιχειωδώς μορφωμένου Έλληνα, που βλέπει αποσβολωμένος το Δία αιχμάλωτο και ανίσχυρο και τον Περσέα να τα βάζει με το αγνώστου προελεύσεως τέρας Κράκεν. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά την «ελευθερία έκφρασης» που ευαγγελίζονται οι παραγωγοί των χολιγουντιανών στούντιο, όμως μια τέτοια διαστρέβλωση οφείλει να μη μας αφήνει αδιάφορους.

«Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου…» έγραψε ο Ελύτης στο Άξιον εστί. Κι αυτή πρέπει να είναι η εικόνα της Ελλάδας που αντανακλά στο εξωτερικό. Η Ελλάδα της περηφάνιας, του μέτρου, της αρετής και της αισθητικής. Η υπερβολή, η
πνευματική ένδεια, η ανισορροπία δεν έχουν θέση. Τουλάχιστον όχι στην αρχαία ελληνική μυθολογία.

Π. Ταγκ.