Σκηνοθεσία: Nima Nourizadeh, Σενάριο: Matt Drake, Mitchell Bacall, Φωτογραφία: Ken Seng, Πρωταγωνιστούν: Thomas Mann, Oliver Cooper, Jonathan Daniel Brown, Διάρκεια: 88', Διανομή: Village Films

Η ταινία ακολουθεί μια παρέα τριών λυκειοπαίδων στη Βόρεια Πασαντίνα. Ο Τόμας, ο Κόστα και ο Τζέι Μπι θα επωφεληθούν της απουσίας των γονιών του Τόμας για το σαββατοκύριακο φιλοδοξώντας να στήσουν «το πιο ξέφρενο πάρτι της ιστορίας». Γι’ αυτό τον σκοπό, προσκαλούν κυριολεκτικά όποιον συναντούνε στο διάβα τους και διαδίδουν καθ’ οποιονδήποτε τρόπο το πάρτι, αποσκοπώντας στο να προσελκύσουν κατά το δυνατόν περισσότερο «ελκυστικές υπάρξεις». Το εγχείρημα επιτυγχάνει και εκτυλίσσεται σε ένα τρελό πάρτι γεμάτο
σεξ, ναρκωτικά, αλκοόλ και… υλικές καταστροφές. Εντούτοις, τα παρατράγουδα δεν αργούν να έρθουν. Ο εξοργισμένος από την φασαρία γείτονας καλεί την αστυνομία, όμως το πάρτι δεν σταματά για κανένα λόγο. Η έκβαση εξωφρενική…

Αποφασίζοντας να δεις μια ταινία που διαφημίζεται με πολύ συγκεκριμένες συστάσεις (υπογράφει στην παραγωγή ο Τοντ Φίλιπς του Hangover) σίγουρα δεν περιμένεις να δεις την «Έβδομη Σφραγίδα» του Μπέργκμαν ούτε θέτεις σε δυσθεώρητα ύψη τον πήχυ. Παρ’ όλα
αυτά, προσδοκείς να σου προσφερθεί μια κάποια διασκέδαση. Στο “Project X” δεν επιτυγχάνεται ούτε αυτό. Η ιδέα είναι λίγο πολύ συγκεκριμένη. Λυκειόπαιδα που πίνουν, κάνουν σεξ, ναρκωτικά και τα βάζουν με το νόμο έχοντας κάνει πρώτα όλα τα προηγούμενα.
Απουσία πρωτοτυπίας, επομένως, προσχηματική εστίαση σε χαρακτήρες, και δράση που σε μια ταινία με αξιώσεις θα μπορούσε να περιγραφεί σε μια σεκάνς 10 λεπτών. Όταν οι προεξάρχοντες της ρωσικής πρωτοπορίας καλλιέργησαν το αφηγηματικό μοντάζ, χάρισαν
στην έβδομη τέχνη την αρετή να χειρίζεται την αφήγηση με οικονομία, λέξη άγνωστη για το «Project X». Απορίας άξιον είναι, επίσης, γιατί όλα τα παραπάνω πρέπει να τα δούμε υπό την υποκειμενική καταγραφή μιας  ερασιτεχνικής κάμερας.

Π. Ταγκ.