Σκηνοθεσία: Malgorzata Szumowska, Σενάριο: Malgorzata Szumowska, Tine Byrckel, Μουσική: Pawel Mykietyn, Φωτογραφία: Michael Englert, Πρωταγωνιστούν: Juliette Binoche, Anais Demoustier, Joanna Kulig, Διάρκεια: 99', Διανομή: Videorama Films

Η ταινία ακολουθεί την Αν, μια Παρισινή δημοσιογράφο που εργάζεται για το περιοδικό Elles και κάνει μια έρευνα για ένα άρθρο που αφορά σε φοιτήτριες που καταφεύγουν στην πορνεία ώστε να εξασφαλίσουν οικονομική άνεση. ΄Ετσι, προσεγγίζει την Πολωνή Αλίσια, φοιτήτρια οικονομικών, και την Σαρλότ, που φοιτεί σε προπαρασκευαστικό επίπεδο. Και οι δύο τους εκδιδόμενες, αφηγούνται στην Αν τις εμπειρίες τους, πώς και με τι κίνητρα κατέληξαν στην πορνεία. Καθώς προχωρά η έρευνά της, βυθίζεται μέσα στις αφηγήσεις των δύο φοιτητριών και
αντικρίζει, από τη μία, την αυτοπεποίθηση και σχεδόν την περηφάνια γι’ αυτό που κάνουν και από την άλλη, τις ιστορίες ανθρώπων που λόγω της καταπιεσμένης σεξουαλικής ζωής τους καταφεύγουν στον αγοραίο έρωτα.

Εκείνο που καταγράφεται στα θετικά του Elles είναι ότι η θεματική της ταινίας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και τούτο, διότι ο κοινωνικός προβληματισμός που θίγεται μου φαντάζει ανήσυχος. Είτε πρόκειται για τις νεαρές φοιτήτριες, οι οποίες ακολουθώντας πιστά το όνειρο ενός τρυφηλού βίου- δεν θεωρώ τυχαία την επιλογή μιας πολωνής προερχόμενης από ένα πρώην κομμουνιστικό οικονομικό περιβάλλον- υποκύπτουν στο δέλεαρ της πορνείας, είτε για την καταπιεσμένη καθημερινότητα πολλών «πελατών» συνοδευόμενη από μια ελλειμματική
ερωτική ζωή. Στον αντίποδα, μας ξενίζει που στο σύνολο της ταινίας τελείται μια ωραιοποίηση των καταστάσεων και, αναμφίβολα, μια αποστασιοποίηση από τις δυσάρεστες καταστάσεις του κυκλώματος της πορνείας.

Δεδομένης της παραπάνω θεματικής, φρονώ πως η ταινία πάσχει στην ανάπτυξη και την εκτέλεσή της. Στην ανάπτυξη, καθώς δε δίνεται η αρμόζουσα βαρύτητα και εμβάθυνση στη δημοσιογράφο, που αποτελεί τον κεντρικό χαρακτήρα. ΄Ετσι, έχουμε μια αδυναμία να αντιληφθούμε σε τι ακριβώς εστιάζει και που καταλήγει η ταινία, μιας και ξεκινά μάλλον ως ένα ρεπορτάζ με πρωταγωνίστριες τις δύο φοιτήτριες και τη δημοσιογράφο σχετικά αποστασιοποιημένη, και μετά το μισό της ταινίας, ο φακός αρχίζει να σημαδεύει περισσότερο την Αν. Αναφορικά με την εκτέλεσή της ταινίας, αποκτούμε την εντύπωση ότι οι αλλεπάλληλες ερωτικές σκηνές δε «δένονται» με συνοχή ούτε υπό κάποια ιδιάζουσα αισθητική άποψη, πράγμα που συνέβη με εξαιρετική μαεστρία στο φετινό «Shame». Κατόπιν τούτων, θα μιλούσα για μια εν δυνάμει καλή ταινία που στην υλοποίησή της παρουσιάζει αρκετά προβλήματα.

Π. Ταγκ.