Σκηνοθεσία: Gustavo Taretto, Σενάριο: Gustavo Taretto, Μουσική: Gabriel Chwojnik, Φωτογραφία: Leandro Martinez, Πρωταγωνιστούν: Javier Drolas, Pilar Lopez de Ayala, Ins Efron, Διάρκεια: 95', Διανομή: ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Μέσα στο αστικό τοπίο και την καθημερινότητα του Μπουένος Άιρες, η ταινία ακολουθεί δύο νέους ανθρώπους κοντά στα τριάντα, το Μαρτίν και τη Μαριάννα. Δεν έχουν γνωριστεί ποτέ κι όμως πολλά τα κοινά που τους ενώνουν. Μένουν στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο, διασταυρώνονται, ψωνίζουν από τα ίδια μαγαζιά, κολυμπούν στην ίδια πισίνα . Το πλέον κοινό χαρακτηριστικό τους, όμως, είναι η απομόνωσή τους, ο εγκλεισμός τους ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους, μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή. Και οι δύο έχοντας βγει από δύο αποτυχημένες σχέσεις, αδυνατούν να βρουν τον κατάλληλο ερωτικό σύντροφο. Καθώς η απελπισία τους διαδέχεται μικρές σπίθες ελπίδας, οι δρόμοι τους «παλεύουν» για να συναντηθούν μέσα στις τόσες πολλές συμπτώσεις μιας μεγαλούπολης.

Η ταινία μας κεντρίζει αρχής εξαρχής με την εισαγωγική σεκάνς της. Διάφορες απόψεις της σύγχρονης πόλης του Μπουένος  Άιρες, η διαδοχή των εποχών, οι κλειστοί ορίζοντες, ενίοτε ο μαρασμός και μια ατμόσφαιρα που την περιτριγυρίζει σα να απαγγέλει πως «καταντά το αύριο σαν αύριο να μη μοιάζει». Εντελώς αυθόρμητα ο νους μου πήγε στην τελική σεκάνς από την «Κραυγή» του Αντονιόνι. Η αποδόμηση του αστικού τοπίου. Και εκεί κάπου ανάμεσα στον όχλο, δύο νέοι άνθρωποι καταρρέοντες από τη μοναξιά και τη μονοτονία. Ο φακός φαντάζει να τους αφουγκράζεται, να ακολουθεί τα χνώτα τους, ασθμαίνων, καταγράφοντας με ανήσυχα κοψίματα μια παράλληλη αφήγηση. Μια ταινία δοκιμιακή, σχεδόν ποιητική, δίχως αισθητικές εμμονές που με αξιοπρόσεκτη λιτότητα σφυγμομετρεί την αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου για συντροφιά μέσα στην ψηφιακή εποχή της απρόσωπης μεγαλούπολης. Ξεχωρίζει για τα μεστά κινηματογραφικά της μέσα, το ρεαλισμό της καθημερινότητας με τον οποίο επιλέγει να προσεγγίσει τις καταστάσεις και μάλιστα απουσία ενός τόνου υπερδραματικού. Κυρίως, όμως, για την άποψή της πως μέσα απ’ τη μιζέρια ξεπηδά η ελπίδα κι είναι στο χέρι των πρωταγωνιστών να την ξεδιαλύνουν.

Π. Ταγκ.