Σκηνοθεσία: Larry Charles, Σενάριο: Sacha Baron Cohen, Alec Berg, Μουσική: Erran Baron Cohen, Φωτογραφία: Lawrence Sher, Πρωταγωνιστούν: Sacha Baron Cohen, Ben Kingsley, Anna Faris,  Διάρκεια: 83' , Διανομή: UIP

Ο Αλαντίν είναι ο εκκεντρικός δικτάτορας της Γουαντίγια, ενός κρατιδίου της βορείου Αφρικής. Φανατικός αντίμαχος του «εκδημοκρατισμένου» δυτικού πολιτισμού, αντισημίτης και χαμηλών διανοητικών ικανοτήτων, οδηγεί στο απόσπασμα οποιονδήποτε εν δυνάμει ή όχι, αντιφρονούντα, αρνείται να διαθέσει τα πετρέλαια της χώρας του στη διεθνή αγορά και προωθεί την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων. Όταν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απειλεί με στρατιωτική παρέμβαση, ο Αλαντίν θα αναγκαστεί να ταξιδέψει μέχρι τη Νέα Υόρκη προκειμένου να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου με τα μέλη του ΟΗΕ. Εκεί, ο θείος και δεξί του χέρι, Ταμίρ, θα θέσει σε εφαρμογή το πανούργο του σχέδιο. Θα απαγάγει τον Αλαντίν, και στη θέση του θα βάλει τον σωσία του Εφαγουάντ, προκειμένου να υπογράψει την συνθήκη για τον εκδημοκρατισμό της Γουαντίγια, με σκοπό φυσικά την εκμετάλλευση του ορυκτού της πλούτου. Όταν ο Αλαντίν διαφεύγει των απαγωγέων του, θα γνωρίσει την ακτιβίστρια Ζόι, που θα αλλάξει ριζικά τις αντιλήψεις του περί δημοκρατίας.

Η νέα ταινία του εκκεντρικού Σάσα Μπάρον Κοέν διαθέτει το γνωστό, δεικτικό και ακραίο χιούμορ που χαρακτηρίζει το Βρετανό κωμικό. Η ιδιαιτερότητα της ταινίας έγκειται στο ότι μέσω καταστάσεων γελοίων και εξωφρενικών επιδιώκει να εξαπολύσει ένα οξύ «κατηγορώ» στο γίγνεσθαι του σύγχρονου εκδημοκρατισμένου, δυτικού πολιτισμού, την σε λίγα χέρια συσσωρευμένη εξουσία, καθώς και τις πραγματικές προθέσεις πίσω από τις παρεμβάσεις διεθνών οργανώσεων. Ως γνήσια, αναρχική κωμωδία, λοιπόν, τίθεται στη διακριτική ευχέρεια του θεατή στο αν θα την αναγνώσει σοβαρά ή με ελαφρότητα. Στα θετικά της ταινίας καταγράφεται η γλαφυρή απεικόνιση του πολιτισμικού εύρους μεταξύ δυτικής και ανατολικής κουλτούρας, με αιχμή του δόρατος το συμπαθέστατο soundtrack της ταινίας. Στον αντίποδα, το γέλιο που προσφέρει η ταινία περιορίζεται στις μεμονωμένες- αν μη τι άλλο- ευφάνταστες ατάκες, δίχως όμως να υπάρχει ένας συνεκτικός ρυθμός στο χιούμορ της ταινίας.

Ταινία εκκεντρική και αμφιλεγόμενη, ο «Δικτάτορας» ανήκει στο παγιωμένο πλέον, αναρχικό σύμπαν του Σάσα Μπάρον Κοέν, που δίχως να ξεκαθαρίζει αν παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της, προκαλεί τον θεατή με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Π. Ταγκ.