Συγγραφέας: Ουμπέρτο Έκο /Μετάφραση: Έφη Καλλιφατίδη / Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ / Σελίδες. 584 / Τιμή 19,90 ευρώ

Ο Ουμπέρτο Έκο για άλλη μια φορά είναι άπιαστος και τριάντα χρόνια μετά «Το όνομα του ρόδου», το οποίο τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους λογοτέχνες του εικοστού αιώνα, μας αποδεικνύει ότι το ταλέντο του παραμένει αστείρευτο.

Δώστε βάση στο ανακάτωμα στοιχείων και προσώπων, τα οποία στο τέλος οδηγούν σε αναπάντεχα συμπεράσματα και θα καταλάβετε, γιατί ο Έκο μπορεί πάντα να κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη  του αμείωτο:  Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανάμεσα στο Τορίνο, το Παλέρμο και το Παρίσι, συναντάμε μια υστερική σατανίστρια, έναν αβά που πεθαίνει δύο φορές, μερικά πτώματα μέσα σ’ έναν υπόνομο του Παρισιού, έναν Γαριβαλδίνο που ονομάζεται Ιππόλυτος Νιέβο και χάθηκε στη θάλασσα κοντά στο Στρόμπολι. Επίσης, μαθαίνουμε για το ψεύτικο bordereau του Ντρέιφους για τη γερμανική πρεσβεία και για τη σταδιακή μεγέθυνση του πλαστογραφήματος που έγινε γνωστό ως «Τα Πρωτόκολλά των Σοφών της Σιών», το οποίο θα εμπνεύσει στον Χίτλερ τα στρατόπεδα εξόντωσης. Παράλληλα, συναντάμε Ιησουίτες που δολοπλοκούν εναντίον των Μασόνων, Μασόνους, Καρμπονάρους και Ματσινιανούς που στραγγαλίζουν τους παπάδες με τα έντερά τους, έναν Γαριβάλδη αρθριτικό και στραβοκάνη, ενώ πληροφορούμαστε για τα σχέδια των Μυστικών Υπηρεσιών του Πιεμόντε, της Γαλλίας, της Πρωσίας και της Ρωσίας, για τις σφαγές στο Παρίσι της Κομούνας, όπου ο κόσμος τρώει τα ποντίκια και για τα αηδιαστικά και ρυπαρά στέκια εγκληματιών οι οποίοι, ανάμεσα στους ατμούς απ’ το αψέντι, καταστρώνουν εκρήξεις κι εξεγέρσεις στις πλατείες. Τέλος, μαθαίνουμε πως χρησιμοποιούνται ψεύτικες γενειάδες, ψεύτικοι συμβολαιογράφοι, ψεύτικες διαθήκες και πως γίνονται διαβολικές αδελφότητες και μαύρες λειτουργίες.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Ο Ουμπέρτο Έκο γεννήθηκε στην Αλεσάντρια του Πιεμόντε το 1932. Από το 1975 έχει την έδρα του καθηγητή Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, ενώ από το 1988 είναι πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Αν και αρχικά παρακολούθησε σπουδές Νομικής, εγκατέλειψε αυτό τον τομέα και ακολούθησε σπουδές Μεσαιωνικής Φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας. Από το 1962 ως το τέλος του 1970 ο Έκο ανέπτυξε τη δική του θεωρία στη Σημειολογία. Το 1965 εξελέγη καθηγητής Οπτικών Επικοινωνιών στη Φλωρεντία και το 1966 καθηγητής της Σημειολογίας στο Μιλάνο. Το 1971 το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια του προσέφερε τη θέση του τακτικού καθηγητή της Σημειολογίας και το 1974 ο Έκο οργάνωσε τον Διεθνή Σύνδεσμο Σημειολογικών Μελετών. Μέσα στη δεκαετία του ’70, άρχισε να γράφει τα μυθιστορήματά του, κάνοντας την αρχή με «Το όνομα του ρόδου», που τιμήθηκε με το βραβείο Strega το 1981 και το Médicis Étranger το 1982, ενώ πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.

Μένει με τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους στο Μιλάνο (σ’ ένα διαμέρισμα με μια βιβλιοθήκη 30.000 τόμων), αλλά και στο εξοχικό του στο Ρίμινι.

                                                                                                                           Α. Πολ.