Σήμερα λίγο μετά το μεσημέρι σε βαγόνι του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου με κατεύθυνση προς Κηφισιά. Εκείνη ήτο κοντή, με ευτραφείς μηρούς και φορούσε στολή που έφερε τα διακριτικά εταιρίας security. "Χυμένη" καθως ήτο σε κάθισμα του βαγονιού και καθοδόν προς την εργασία της ("στο γήπεδο πάω ρε μ....α!" ούρλιαζε στο κινητό της), είχε ένα ατύχημα. Το πλαστικό μπουκάλι στο οποίο κουβαλούσε το ... δίλιτρο (;) καφέ της, έπεσε στο πάτωμα και έσπασε. Ανθρώπινο, θα μου πείτε, μπορεί να συμβεί στον καθένα. Βεβαίως, πλην όμως ένας στοιχειωδώς πολιτισμένος άνθρωπος, θα έσπευδε να σηκώσει το μπουκάλι από το δάπεδο, να το κρατήσει με τρόπο τέτοιο ώστε να εμποδίσει τη συνέχιση της ροής και να πεταχτεί στην αποβάθρα -όπου συμπτωματικώς εκείνη τη στιγμή ήταν σταθμευμένο το βαγόνι-  και να απορρίψει το σπασμένο μπουκάλι.

Η εν λόγω παραγεμισμένη πατάτα (non politically correct, I know....) ούτε που κουνήθηκε από τη θέση της. Τουναντίον, άρχισε να βγάζει  χαριτωμένους και θηλυκούς ήχους όπως "γαμώ τη μου, ρε ΓΑΜΩ ΤΗ ΜΟΥ!" και αφού ξεφύσηξε δυο τρεις φορές εμφανώς εκνευρισμένη -όχι γιατί προκάλεσε ένα μικρό ρυάκι που διάσχιζε το βαγόνι κάνοντας μικρά και γλυκά πλιτς -πλιτς κάθε φορά που έπεφτε σε υπόδημα ανύποπτου επιβάτη- πληκτρολόγησε  κάποιον αριθμό στο κινητό της για να ... παραγγείλει άλλο καφέ!

Ελα όμως όμως που η κυρία στην άλλη άκρη της γραμμής μάλλον ήτο ...."κωφή από τον εν ους",  όπως θα έλεγε κι ο Παπαδιαμάντης. Οσο δεν άκουγε η 'κωφή' τόσο περισσότερο 'γκάριζε' η σεκιουριτού, η οποία στο τέλος μπινελικωσε την κουφή  και της το έκλεισε με τσαντίλα. Κι εκει που είπαμε ότι επιτέλους θα απαλλαγούμε από την ηχορύπανση και θα αρκεστούμε στο ρυάκι από καφέ στο δάπεδο, η θορυβώδης πρωταγωνίστρια τηλεφώνησε σε άλλο πρόσωπο από το οποίο και ζήτησε να μεταφέρει την παραγγελία της στην ... κουφή. Εν τω μεταξύ, και προκειμένου να νιώσει ακόμη περισσότερο σαν το σπίτι της -ή μάλλον το μαντρί της;!-

Η καλή σεκιουριτού εναπόθεσε το βρωμοπάπουτσό της, που έσταζε καφέδες, επάνω στην απέναντι κενή θέση, όπου εντός ολίγου θα καθόταν άλλος ανύποπτος επιβάτης... Περιορίστηκα να σχολιάσω τη συμπεριφορά με την απέναντι ηλικιωμένη κυρία που είχε αρκούντως φρίξει. Δεν ξέρω αν θα είχε νόημα να της κάνω παρατήρηση. Οι Ελληνες γενικώς μπερδεύουν το δημόσιο με τον ιδιωτικό χώρο και εν προκειμένω τίθεται γενικότερο θέμα παιδείας, διαπαιδαγώγησης και πολιτισμού. Και φυσικά γνωρίζω ότι οι εταιριές σεκιούριτι δεν στρατρατολογούν το προσωπικό τους από τα αρσάκεια Εκάλης και Ψυχικού. Από το σημείο όμως να αποστηθίζεις το νέο κατά Ζαμπούνη savoir faire μέχρι του σημείου να φέρεσαι σαν κάφρος σε δημόσιο χώρο, η απόσταση είναι μεγάλη.

Η Σφήκα

Συγγραφέας: Γιάννης Φιλιππίδης / Έκδοση: ΑΝΕΜΟΣ / ISBN: 978-960-99753-7-7 / Σελίδες: 344 / Σχήμα: 14x20,5 εκ. / τιμή: 17,78€

Γεννημένη σ’ έναν τόπο μακρινό, στην Ελλάδα του 1930, η Βασιλική, πλάσμα γήινο και γοητευτικό, εξιστορεί τη ζωή της που ξυπνάει μνήμες, ξεθάβει γεγονότα και παλιές αμαρτίες που οι περισσότεροι κρατάμε αμπαρωμένες στο πίσω μέρος του μυαλού μας.
Από έφηβη μεγαλώνει μόνη της, έχοντας μια θεία κι έναν μπάρμπα που ποτέ δεν την είδε με καλό μάτι.
Αποκτά την πρώτη της φιλενάδα που γίνεται η αιτία να της γνωρίσει τον πρώτο της έρωτα, θα της μάθει τις κρυφές χαρές της ζωής και θα αρχίσει ένα ταξίδι γεμάτο ανθρώπους αλλιώτικους και περιθωριακούς, που έγιναν η οικογένειά της.
Και τι σχέση μπορούν να έχουν μεταξύ τους ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ, ένα μοιραίο γράμμα που δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, ο ελληνικός κινηματογράφος και το πρόσωπό της τετράστηλο στις εφημερίδες;
Μέσα τους βρίσκεται η Βασιλική, η Βασιλική της καρδιάς μας. Η δυνατή ψυχή που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Κι όλη η Ελλάδα, δυο τσιγάρα δρόμος...

Σχολίασαν το μυθιστόρημα

Ένα μυθιστόρημα πλημμυρισμένο Ελλάδα, πρωτότυπο και καλογραμμένο, σε μια ιστορία τόσο αληθινή, όσο η ζωή του καθενός μας (Γεωργία Εμμανουήλ / www.lexima.gr)
Η καλοδουλεμένη γλώσσα, η θεατρικότητα των διαλόγων, η σφιχτή πλοκή, η αγάπη και η κατανόηση του συγγραφέα για τα γυναικεία πρόσωπα της ιστορίας, συνθέτουν ένα ιδιαίτερα ελκυστικό βιβλίο για τους λάτρεις της λογοτεχνίας (Εύα Στάμου, συγγραφέας, ψυχολόγος)

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Ο συγγραφέας Γιάννης Φιλιππίδης σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου κι εργάστηκε ως ηθοποιός, ως ερευνητής αγοράς και ως επιτυχημένος πωλητής στο ελεύθερο εμπόριο.
Κείμενά του, έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά κι επώνυμες ιστοσελίδες.
Aπό την Άνεμος Εκδοτική κυκλοφορούν επίσης, τα βιβλία του:
«Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» (μυθιστόρημα), «Άνεμος εκδοτική».
«Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι «αχ»» (μυθιστόρημα, 2008), «Άνεμος εκδοτική».
«Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (συμμετοχή, ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).
«Μα, το ψάρι είναι φρούτο» (οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες, για ενήλικους αναγνώστες, 2011), «Άνεμος εκδοτική».
«Προσωπογραφίες» (συμμετοχή, ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).
«Κρατάς μυστικό;» (μυθιστόρημα, 2011), «Άνεμος εκδοτική».
«Ζωή με λες» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2011), «Άνεμος εκδοτική».

Α. Πολ.

AΠΟ 19 ΕΩΣ 25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Στους Κινηματογράφους «Ιντεάλ» και «Ελλη»

Το ιταλικό σινεμά ξαναγυρίζει εκεί που απουσίασε!
Η Αθήνα ετοιμάζεται να υποδεχτεί τις ταινίες του σύγχρονου ιταλικού  κινηματογράφου που δεν είδαμε στις αίθουσες, αλλά τις περίμεναν οι σινεφίλ καρδιές μας.
Στις  19 Απριλίου  ξεκινά η Γιορτή του Ιταλικού Σινεμά, «La Festa del cinema italiano», μια γιορτή κι όχι ένα τυπικό φεστιβάλ,  με ταινίες από το απάνθισμα της ιταλικής κινηματογραφίας των τελευταίων χρόνων. Κι επειδή κάθε γιορτή είναι ένα πολυσύνθετο πολιτιστικό γεγονός, με αφορμή και άξονα τον Ιταλικό Κινηματογράφο οι Αθηναίοι θα έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν με μια ευρεία γκάμα της ιταλικής κουλτούρας ξεκινώντας από το σινεμά και φτάνοντας ως τη γεύση.
Η πρωτοβουλία και η υλοποίηση αυτής της συνάντησης του ιταλικού πολιτισμού με την ελληνική πραγματικότητα ανήκει στον Πέτρο Αντωνιάδη. Καλλιτεχνικός διευθυντής είναι ο κριτικός κινηματογράφου και μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, Παναγιώτης Τιμογιαννάκης. Η διοργάνωση τελεί υπό την αιγίδα της Ιταλικής Πρεσβείας, του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών και του Ελληνοϊταλικού Επιμελητηρίου.
Μέχρι τις 25 Απριλίου, για μια ολόκληρη εβδομάδα, θα σας περιμένουμε στους κινηματογράφους «Ιντεάλ» (Πανεπιστημίου 46) και  «Έλλη» (Ακαδημίας 64), τις δύο αίθουσες που ανέλαβαν να φιλοξενήσουν την εκδήλωση και θα χαρούμε πολύ να μοιραστούμε την εμπειρία παρέα.
Η τελετή έναρξης στο «Ιντεάλ» γίνεται με μια ολοκαίνουργια ταινία που έχει τίτλο «Appartamento ad Atene» («Διαμέρισμα στην Αθήνα») κι ο τίτλος δηλώνει εύγλωττα την πόλη που φιλοξενεί τη Γιορτή. Πρόκειται για ταινία νέου σκηνοθέτη, του Ρουτζέρο Ντι Πάολα, ο οποίος στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο θέλησε να ασχοληθεί με ταινία ελληνικού θέματος, που η υπόθεση της διαδραματίζεται στη γερμανοκρατούμενη Αθήνα του 1942, στους πρόποδες της Ακρόπολης. Ο Ρουτζέρο Ντί Πάολα μας κάνει την τιμή να παραστεί στην τελετή έναρξης, στην πρεμιέρα της ελληνοπρεπούς ιταλικής ταινίας του, στην οποία πρωταγωνιστούν η μεγάλη Ιταλίδα ηθοποιός Λάουρα Μοράντε κι ο δικός μας Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, σε μια αποκαλυπτική, διεθνών διαστάσεων ερμηνεία.  Για να δούμε και το πώς μας βλέπουν οι Ιταλοί σε μια τόσο δύσκολη περίοδο για μας τους Έλληνες, όταν άλλοι Ευρωπαίοι  αποφεύγουν να μας κοιτάξουν  στα μάτια.
Την ίδια μέρα, το κοινό μπορεί να δει στην «Έλλη» δύο άλλες ταινίες από το σύγχρονο ιταλικό σινεμά, διαφορετικού ύφους και είδους η κάθε μία, ώστε να αρχίσει να αντιλαμβάνεται από το πρώτο κιόλας  βράδυ την ποικιλία ειδών κι εκφράσεων που υπηρετούνται στη σύγχρονη ιταλική έβδομη Τέχνη, η  οποία εξακολουθεί στη γειτονική μας χώρα να παραμένει ζωντανή. Όπως και τότε. Όπως παλιά. Παλιά και παντοτινά! Οι ταινίες αυτές είναι η δραματική κομεντί «La donna della mia vita» («Η γυναίκα της ζωής μου») του Λούκα Λουτσίνι από το Μιλάνο με τον Αλεσάντρο Γκάσμαν, γιό του αείμνηστου Βιττόριο ,και τα νέα αστέρια του ιταλικού σινεμά Λούκα Αρτζεντέρο και Βαλεντίνα Λοντοβίνι με συντροφιά την βετεράνα Στεφάνια Σαντρέλι και στη συνέχεια το «L’ uomo che verra» («Ο άνθρωπος που θάρθει») του Τζόρτζιο Ντιρίτι από τα περίχωρα της Μπολόνια.
Και για τη συνέχεια συμβουλευτείτε το πρόγραμμα, στο www.tuttoitalia.gr  ώστε να διαλέξετε τι θα πρωτοδείτε και να πάρετε το ρίσκο του τι θα χάσετε… Το «Tuttoitalia» φέρνει  26 ιταλικές ταινίες. Και όπως επισημαίνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής, Παναγιώτης Τιμογιαννάκης «είναι από καινούργιες έως ολοκαίνουργιες, ανήκουν στην τελευταία τριετία της ιταλικής παραγωγής, δεν μας τις έφερε κανένας διανομέας στην Ελλάδα κι αποφασίσαμε να τις φέρουμε εμείς».

Στο πλαίσιο της «Festa» περιλαμβάνονται και μια σειρά από eventi (ή events επί το αγγλικότερον) που σας τα φυλάμε για έκπληξη και θα τα πληροφορηθείτε όταν έρθει η ώρα τους.
Ένα μόνο σας αποκαλύπτουμε από τώρα. Πως η «festa», την οποία μπορείτε να αποκαλείτε και «tuttoitalia», φιλοδοξεί να γνωρίζει κάθε χρόνο στο ελληνικό κοινό και μια ιδιαίτερη προσωπικότητα της σύγχρονης ιταλικής κινηματογραφίας και κάνουμε την αρχή με τον Ελληνα σταρ που διαπρέπει εκεί κι ακούει στο ελληνικότατο όνομα Νικόλας Βαπορίδης , τον οποίο έχουν αποκαλέσει και «Il divo delle ragazzine» («Ο θεός των κοριτσιών»).  Το «Tuttoitalia» τον καλωσορίζει στην πατρίδα του κι επιλέγει να δείξει στο ελληνικό κοινό έξι από τις πιο πετυχημένες ταινίες του ενώ θα τον υποδεχτεί σε ειδική βραδιά στις  18 Απριλίου.
Την κινηματογραφική “festa” θα πλαισιώσουν οι γεύσεις της γειτονικής χώρας  αφού η ιταλική κουζίνα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος, αλλά και προϋπόθεση για μια πλήρη γνωριμία με την ιταλική κουλτούρα. Τη γευσιγνωσία έχουν αναλάβει γνωστά ιταλικά εστιατόρια της πόλης και οι θεατές του Tutto Italia θα μπορούν να απολαμβάνουν ιταλικά μενού και ποτά σε ειδικές τιμές μετά την προβολή των ταινιών.

Σκηνοθεσία: Στέλιος Κούλογλου, Σενάριο: Στέλιος Κούλογλου, Μουσική: Active Member, Φωτογραφία: Χρήστος Αναγνωστόπουλος, Νίκος Θωμόπουλος, Διάρκεια: 91’, Διανομή: 1984 Productions

Ένας ακήρυχτος πόλεμος, που πρέπει να παραμείνει μυστικός, έχει ξεσπάσει σε ολόκληρο τον πλανήτη. Διεξάγεται από μια χούφτα τραπεζιτών και πολιτικών που κυβερνούν τον κόσμο περιφρονώντας τη δημοκρατία. Τα τελευταία χρόνια, το επίκεντρο των συγκρούσεων έχει μεταφερθεί στην Ευρώπη, με την Ελλάδα να παίζει το ρόλο του πεδίου δοκιμών. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μια οχταμελής ομάδα -που θυμίζει τα δεσποτικά πολίτμπιρο της Σοβιετικής Ένωσης- ρίχνει εκλεγμένους πρωθυπουργούς και διορίζει νέους της αρεσκείας της. Την ονομάζουν ομάδα της Φρανκφούρτης γιατί δημιουργήθηκε στην Όπερα της πόλης, σε μια εκδήλωση αφιερωμένη σε ένα από τα μέλη της ομάδας…

Το νέο ντοκιμαντέρ του έγκριτου δημοσιογράφου Στέλιου Κούλογλου καταπιάνεται με πληροφορίες που για το πολιτικά ενημερωμένο κοινό δεν είναι άγνωστες. Είναι γνωστό το πώς ο τρόπος που λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και, συγκεκριμένα, κολοσσοί όπως η Goldman Sachs έχουν επηρεάσει την καθημερινότητά μας, καθώς επίσης και τη διαχρονική επενέργεια των νεοφιλελεύθερων οικονομικών μοντέλων. Εντούτοις, εκείνο που κάνει ξεχωριστό το «Oligarchy» είναι η ευαισθησία και η εξέχουσα κριτική ματιά του. Με εξαιρετικό τρόπο, επιτυγχάνει να συνδέσει τις δραματικές επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή πολλών ανθρώπων με τις διαχρονικές επικρατούσες οικονομικές πολιτικές, καθώς και με τα πρόσφατα πολιτικά γεγονότα που έχουν λάβει χώρα στην Ελλάδα. Η έρευνα του Κούλογλου βασίζεται σε ιστορικά και επίσημα στοιχεία, στερείται στρατευμένου ιδεολογικού  «χρωματισμού», άρα χαρακτηρίζεται ως σοβαρή. Ένα ντοκιμαντέρ που κάθε  Έλληνας οφείλει να δει.

Π. Ταγκ.