Tuesday, 06 March 2012

Οι Άθικτοι/ Intouchables
Κινηματογράφος

Σκηνοθεσία: Eric Toledano, Eric Nakache, Σενάριο: Eric Toledano, Eric Nakache,Μουσική: Ludovico Einaudi ,Φωτογραφία: Mathieu Vadepied, Πρωταγωνιστούν: Francois Cluzet, Omar Sy, Anne Le N,Διάρκεια:112' , Διανομή: Filmtrade

Ο Φιλίπ είναι ένας μεγαλοαστός που κατοικεί σε μια υπερπολυτελή βίλα του Παρισιού. ΄Οντας τετραπληγικός, αναζητά να προσλάβει έναν φροντιστή για να τον βοηθά στις καθημερινές του ανάγκες. Ανάμεσα στους υποψήφιους, βρίσκεται και ο Ντρις, ένας φτωχός Σενεγαλέζος που παρουσιάζεται μόνο και μόνο στην συνέντευξη για να συνεχίσει να παίρνει το επίδομα ανεργίας. ΄Οταν τελικά προσλαμβάνεται, αρχίζει το ξέφρενο χρονικό ενός παράταιρου διδύμου. Από τη μία, ο Φιλίπ με ευγενείς τρόπους, λάτρης της κλασικής μουσικής και της ποίησης. Από την άλλη, ο Ντρις, μια κωμική, λούμπεν φιγούρα, φλερτάρει αδιακρίτως την προσωπική γραμματέα του Φιλίπ, αρέσκεται στα μαλακά ναρκωτικά και δεν συνάδει με αυτό που θα λέγαμε “υψηλή κουλτούρα”. Το αποτέλεσμα αυτού του συνδυασμού εκρηκτικό…

Η ταινία των Ολιβιέ Νακάς και Ερίκ Τολεντανό  πραγματεύεται μια αληθινή ιστορία που βρίθει ανθρωπιάς, συγκίνησης και πολύ χιούμορ. Μέσα από τις υποδειγματικές ερμηνείες των Φρανσουά Κλιζέ και Ομάρ Σι, μπαίνουν στο μικροσκόπιο στερεότυπα και προκαταλήψεις που ταλανίζουν διαχρονικά την γαλλική και όχι μόνο κοινωνία. Από τη μία, ο Φιλίπ εκπροσωπεί την αποκομμένη από τον καθημερινό κόσμο μεγαλοαστική τάξη, προσηλωμένη στον ελιτισμό της. Ο Ντρις, αντίθετα, εκπροσωπεί τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, εκτεθειμένα στην ανεργία, στο έλλειμμα μόρφωσης και στην ως εκ των άνω συναγόμενη παραβατικότητα. Φυσικά, στο επίκεντρο όλων αυτών, η αναπηρία, που, εντούτοις, μελετάται με τρόπο αποκαλυπτικό μα κάθε άλλο παρά μελοδραματικό. Το σενάριο δεν “ξεχειλώνει” ούτε υπερβάλλει σε κανένα σημείο του, η μουσική καθώς και όλες οι  κινηματογραφικές συνιστώσες της ταινίας συμβάλλουν στο να αναδείξουν τον ξεχωριστό
ουμανισμό της.

Οι “΄Αθικτοι” κατορθώνουν να ισορροπήσουν έξοχα ανάμεσα στο χιούμορ και τον κοινωνικό προβληματισμό, να γεμίσουν με ελπίδα το θεατή και να υψώσουν ένα τείχος αντίστασης απέναντι σε κάθε είδους στερεότυπα και ιδεοληψίες.

Π. Ταγκ.



Monday, 05 March 2012

«Οι αλεπούδες του Γκόσπορτ»
Βιβλίο

Συγγραφέας: Μένης Κουμανταρέας / Έκδοση: ΚΕΔΡΟΣ / Ελληνική Πεζογραφία / ISBN: 978-960-04-4252-6 / Σελίδες: 248 / Τιμή: 13€

Η ιστορία διαδραματίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της στην Αγγλία, στον παραθαλάσσιο οικισμό του Γκόσπορτ τα πρώτα χρόνια αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Εκεί μεταβαίνει ο κεντρικός ήρωας για να βελτιώσει τα αγγλικά του και συνδέεται με μια παρέα νεαρών αγοριών και κοριτσιών, ανακαλύπτοντας τον έρωτα και τη φιλία. Πρόκειται για ένα κατεξοχήν μυθιστόρημα ενηλικίωσης με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ο Μένης Κουμανταρέας, με εξαιρετική οικονομία λόγου και συμπαγή γραφή, δίνει έναν πλούτο εικόνων και καταστάσεων χωρίς καμία υπερβολή και βλέποντας τα γεγονότα από απόσταση, αποτυπώνει με δεινότητα την τρυφερότητα εκείνης της ηλικίας, εντοπίζοντας παράλληλα και το σκοτεινό της ψυχής των ηρώων, το τέλος μιας αθωότητας σ’ έναν κόσμο που ποτέ δεν θα υπάρξει ο ίδιος.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Ο Μένης Κουμανταρέας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Το 1975 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τη συγγραφή. Στη διάρκεια της δικτατορίας δικάστηκε για το βιβλίο του «Αρμένισμα».
Μετέφρασε, Κάρσον Μακ Κάλερς, Φόκνερ, Λιούις Κάρολ, Μέλβιλ, Πόε, Χεμινγουέι, Φιτζέραλντ. Έργα του έχουν μεταφραστεί κυρίως στη Γαλλία.
Δεκαεπτά χρονών βρέθηκε για ένα διάστημα στην Αγγλία, όπου εμπνέεται τις «Αλεπούδες του Γκόσπορτ», το πρώτο του μυθιστόρημα, που έμενε μέχρι σήμερα ανέκδοτο.

Στο εξώφυλλο: Πίνακας του Aλέξη Aκριθάκη (1972) χαρισμένος στον συγγραφέα.

Ά. Πολ.


Μυστηριώδης εξαφάνιση/Gone
Κινηματογράφος

Σκηνοθεσία: Heitor Dhalia, Σενάριο: Allison Burnett , Μουσική: David Buckley, Φωτογραφία: Michael Grady, Πρωταγωνιστούν: Amanda Seyfried, Jennifer Carpenter, Wes Bentley,  Διάρκεια: 94’, Διανομή: ODEON

Η Τζιλ, η οποία έχει πέσει θύμα απαγωγής στο παρελθόν, πιστεύει ότι και η αδελφή της είναι θύμα όχι μόνο του ιδίου εγκλήματος αλλά και του ίδιου δράστη. Η μάλλον ακραία συμπεριφορά της όμως παρεξηγείται από την αστυνομία η οποία διατηρεί σοβαρές επιφυλάξεις ακόμη και για το αν έπεσε θύμα απαγωγής σε πρώτη φάση, αμφισβητώντας την αξιοπιστία της. Βλέποντας ότι δεν την παίρνουν στα σοβαρά αποφασίζει να πάρει το θέμα στα χέρια της. Αναπόφευκτα έρχεται σε σύγκρουση ακόμα και με το νόμο προκειμένου να αποδείξει την ορθότητα των λεγομένων της αλλά και να σώσει την αδελφή της.

Η ταινία από τα πρώτα ακόμη δευτερόλεπτα δίνει με σαφήνεια το στίγμα της. Πρόκειται για θρίλερ. Υποβλητική μουσική και συμπρωταγωνιστής τα υπέροχα γκρίζα καταπράσινα τοπία του Όρεγκον. Γκρίζος ουρανός και βροχερός καιρός δημιουργούν τα φυσιολογικό σκηνικό για ένα θρίλερ. Η Ζέυφριντ, πανέμορφη και εκφραστικότατη,  αντεπεξέρχεται με επιτυχία το ρόλο του θύματος που ακροβατεί μεταξύ της οριακής συμπεριφοράς και της παρανομίας. Η μουσική υπηρετεί κι αυτή πιστά τον σκοπό του σκηνοθέτη με αρκετές συμπαθητικές στιγμές, ενώ το μοντάζ λειτουργεί στα ίδια επίπεδα με το όλο σκεπτικό. Εκεί όμως που μάλλον το παιχνίδι χάνεται  είναι σε επίπεδο σεναρίου. Η κατάσταση μοιάζει αρκετά προσχηματική και μάλλον αναληθοφανής. Τα γεγονότα εξελίσσονται με τρόπο που δε γίνεται ιδιαίτερα πιστευτός, ενώ τίποτα δεν εξηγείται ολοκληρωμένα και ουσιαστικά. Σίγουρα έχουν παρουσιαστεί πολύ πιο ολοκληρωμένες προτάσεις σε επίπεδο ταινίας θρίλερ. Όπως και να έχει όμως οι φίλοι του είδους θα περάσουν δύο ευχάριστες ώρες στον κινηματογράφο.

Π. Μακ.



Sunday, 04 March 2012

John Carter
Κινηματογράφος

Σκηνοθεσία:Andrew Stanton , Σενάριο:  Andrew Stanton, Mark Andrews, Μουσική: Michael Ciacchino , Φωτογραφία: Daniel Mindel , Πρωταγωνιστούν: Taylor Kitsch, Lynn Collins, Samantha Morton, Willem Dafoe,  Διάρκεια: 132’, Διανομή: FEELGOOD ENTERTAINMENT

Βρισκόμαστε στην Αμερική των τελών του 19ου αιώνα. Μαθαίνουμε ότι ο ίλαρχος και ερασιτέχνης αρχαιολόγος, Τζων Κάρτερ είναι νεκρός. Μαζί με τον κληρονόμο του, τον Ουίλιαμ Ράις Μπάροους (ναι, τον συγγραφέα του Ταρζάν) μαθαίνουμε ότι έζησε μια πολύ περιπετειώδη ζωή και πέθανε εντελώς ξαφνικά και χωρίς πραγματική αιτία. Είναι όμως έτσι; Ο Μπάροους βρίσκει μια επιστολή όπου εξηγούνται τα πάντα. Ο Κάρτερ κυνηγημένος από το ιππικό των ΗΠΑ και τους ιθαγενείς ινδιάνους μεταφέρεται κατά λάθος στον Άρη. Εκεί γνωρίζει μια φυλή τερατόμορφων γιγάντων καθώς και μια ανθρωπόμορφη φυλή. Πάνω από όλα όμως γνωρίζει και μια πριγκίπισσα και...η συνέχεια επί της οθόνης…

Πρόκειται για τη νέα ταινία-στοίχημα της Ντίσνεϋ. Μια πανάκριβη υπερπαραγωγή με εκπληκτικά ειδικά εφέ. Οι δημιουργοί των εφέ έκαναν πραγματικά εξαιρετική δουλειά. Δημιούργησαν έναν κόσμο στον Άρη, εφηύραν μια φυλή και οτιδήποτε συνεπάγεται αυτών. Φυσικά δεν πρόκειται για ταινία ερμηνειών, ούτε και χαρακτήρων. Όμως, το ότι πατάει σε μυθιστόρημα του Μπάροους, αυτό από μόνο του κάνει την ταινία ενδιαφέρουσα. Το μοντάζ είναι αρκετά σφιχτό και, παρ’ όλο που η ταινία διαρκεί πάνω από δύο ώρες, ο σκηνοθέτης δε σε αφήνει να βαρεθείς. Σίγουρα απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό, αλλά αυτό που θέλει να προσφέρει, το κάνει με αξιοπρέπεια και συνέπεια.
Π. Μακ.


Page 8 of 10
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Next > End >>