Το Θέατρο της Ημέρας, με την καλλιτεχνική διεύθυνση της Ανδρομάχης Μοντζολή και τη διεύθυνση σπουδών του Λάκη Κουρετζή, συμπληρώνει 20 χρόνια λειτουργίας και συνεχούς προσφοράς στο παιδί και τους ενήλικες που ασχολούνται με αυτό και τη δημιουργική ψυχαγωγία του (εκπαιδευτικοί, καλλιτέχνες, γονείς, κ.α.).
Με κύριο άξονα το θεατρικό παιχνίδι, εφαρμόζει φιλόδοξο πρόγραμμα ψυχαγωγικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.
Για τα παιδιά: παιδική σκηνή όπου τα παιδιά – θεατές συμμετέχουν ενεργά, εργαστήρια θεατρικού παιχνιδιού για παιδιά κι εφήβους («Το εργαστήρι της Παρασκευής») με ομάδες ανά ηλικία, σχεδιασμός και υλοποίηση παιδαγωγικών προγραμμάτων για σχολεία και άλλους φορείς.
Για τους ενήλικες: Το πρώτο και μοναδικό τριετούς φοιτήσεως Εργαστήρι παιδαγωγικής θεάτρου και θεατρικού παιχνιδιού, ετήσια και ταχύρρυθμα σεμινάρια για το θεατρικό παιχνίδι και άλλα σχετικά θέματα, διδακτική υποστήριξη των εκπαιδευτικών, κέντρο έρευνας και μελέτης παιδαγωγικής θεάτρου και θεατρικού παιχνιδιού, επιστημονικά συνέδρια και διημερίδες.

ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ είναι υπερήφανος χορηγός επικοινωνίας του Θεάτρου της Ημέρας.

της ΝΟΡΑΣ ΡΑΛΛΗ

Εν αρχή ην ο λόγος. Ο αντίλογος ίσα που έσκασε μύτη, είδε πάλι τους ίδιους και τους ίδιους να κυβερνούν και να εξουσιάζουν και μούλωξε στο πυξ και το λάξ το εξώτερον. Βρήκε την ησυχία του και δεκάρα δε δίνει για τα γενόμενα εξ ανθρώπων. Και γενικότερα, δηλαδή, δεκάρα δε δίνει μήτε το Δ.Ν.Τ, μήτε το ΝΔ.Π.Δ (Να Δεις Που Δεν… ο νέος τρικομματικός σχηματισμός της σωτηρίας της Ελλάδας), μήτε η ίδια σου η μάνα. Που θέλει, δηλαδή, η κακομοίρα να βοηθήσει, αλλά δεν… «Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει» έχουμε καταντήσει. Έχουμε, μας έχουνε… τελοσπάντων γίναμε και απογίναμε σκιές της Ελλάδας, της Ελλάδας παιδιά.

Εν αρχή ην ο λόγος και κουβέντα δε σηκώνω επ’ αυτού. Διότι, σου λέει, έθνος χωρίς λόγο, τι λόγο έχει να συνεχίζει να λογάται ως έθνος; Γι’ αυτό και κατά κύριο λόγο, πρώτα το λόγο μας χτυπάνε και μεις λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε και πλέον δε θυμόμαστε για ποιο λόγο γίνεται τόσος λόγος. Ακόμη και αυτοί οι λίγοι λόγιοι που απέμειναν, ξελογιάστηκαν και τρέχουν στο Βράδυ με τον Πέτρο Κωστόπουλο να βγάλουν λόγο, χωρίς κανένα λόγο.

Από την άλλοι οι πολιτικοί δε δίνουν λόγο σε κανένα, οι λογικοί κουράστηκαν και γύρισαν σπίτι και ο παραλογισμός έγινε κόμμα και μπήκε στη Βουλή να λογοκρίνει όσους διαθέτουν ορθό λόγο και να τους αντικαταστήσει από αυτούς που μήτε λόγο έχουν μήτε μπέσα.
Και ο λόγος στο λαό. Ιδού λαέ ο λόγος σου! Ρίσκαρες σε λάθος ά-λογο και έχασες. Μα είναι αυτές ώρες να ρισκάρεις; Αφού το βλέπεις χρόνια τώρα, για να μην πω αιώνες και σε ταράξω και μου έχεις γίνει και ευαίσθητος, ένα πράγμα συμβαίνει: Δε σου πέφτει λόγος! Μόνο ράβδος πέφτει και συ κοιτάς τι χρώμα θα έχει το καμουτσίκι. Αν θα χει χρώμα μπλε ή πράσινο. Και πήγες και μου διάλεξες ένα μαύρο αγκυλωτό, πανάθεμα τα λόγια τους που σε παραπλάνησαν και τα λογικά σου τα χασες μπίτι μου φαίνεται και αυτούς που σε βασάνισαν, για σωτήρες τους περνάς, επειδή οι «άλλοι» δε μετράν τα λόγια τους.
Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια και άλλη φτώχια δεν βαστάμε, δυο λόγια σταράτα είδα σε έναν δρόμο γραμμένα: «Σκάσε ή δράσε».
… Με απλά λόγια: «Σουτ ή Ξουτ».