Ο Χρήστος Φλουρής, συγγραφέας του βιβλίου« Ιφιγένειες», το οποίο έχουμε ήδη παρουσιάσει, μας κατέθεσε σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη μερικές σκέψεις του για το εν λόγω βιβλίο.

ΤοΚ: Ποια η σχέση του τίτλου με το περιεχόμενο του μυθιστορήματος; Πείτε μας λίγα λόγια για την υπόθεση.

ΧΦ: Η υπόθεση του έργου διαδραματίζεται σε ένα χωριό της Κρήτης και καλύπτει χρονικά την περίοδο 1914-1958. Αρχίζει με ένα φονικό για ασήμαντη αφορμή και διαπραγματεύεται τις τραγικές του επιπτώσεις όχι μόνο για τον θύτη και το θύμα, μα και για τα πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντός τους. Ειδικότερα αναφέρεται στο πως αυτό το γεγονός επηρέασε ή μάλλον καθόρισε τη ζωή τεσσάρων γυναικών: των συζύγων του φονιά και του σκοτωμένου που ήταν στενές φίλες και έπρεπε να προσαρμοστούν πια στους νέους τους ρόλους καθώς και στις δυο κόρες του δράστη που αναγκάστηκαν να προχωρήσουν τη ζωή τους έχοντας το στίγμα των θυγατέρων του φονιά.

ΤοΚ: Η ιστορία αφορά στην Κρήτη του περασμένου αιώνα. Νομίζετε ότι μπορεί να διαβαστεί άνετα και σήμερα; Υπάρχουν σύγχρονες Ιφιγένειες;

ΧΦ: Νομίζω ότι η ιστορία αυτή θα μπορούσε να έχει διαδραματιστεί όχι μόνο στην Κρήτη αλλά σε οποιαδήποτε άλλη επαρχιακή περιοχή των αρχών  του προηγούμενου αιώνα. Ωστόσο πιστεύω πως θα μπορούσε να διαβαστεί άνετα και σήμερα και όχι μόνο από ιστορικό ενδιαφέρον. Μπορεί η θέση των γυναικών σήμερα να έχει αλλάξει, ως προς τον καταναγκασμό του γάμου ας πούμε , την σχέση πατέρα – κόρης   ή την σχέση μεταξύ συζύγων που δεν μπορεί πια να είναι σχέση ιδιοκτησίας και κυριότητας, αλλά πιστεύω ότι και σήμερα υπάρχουν Ιφιγένειες: Άνθρωποι –όχι αναγκαστικά μόνο γυναίκες- που καλούνται να επωμιστούν  το βάρος των συνεπειών πράξεων που δεν έπραξαν…

ΤοΚ: Οι ηρωίδες, οι Ιφιγένειες του έργου, είναι πρόσωπα τραγικά, σε τι συνίσταται η τραγικότητά τους;

ΧΦ: Η τραγικότητα των ηρωίδων έχει να κάνει κυρίως με το ότι δεν είχαν πολλές επιλογές. Ήταν γυναίκες που έπρεπε να ακολουθήσουν το δρόμο που η κοινωνία της εποχής και της περιοχής είχαν προδιαγράψει γι’ αυτές, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να πορευτούν μέσα σ’ ένα περιβάλλον που δεν το δημιούργησαν οι ίδιες.  Και πάντα υπό την σκιά του «τι θα πει ο κόσμος» και πάντα ανεξάρτητα από τις δικές τους επιθυμίες και τα δικά τους όνειρα.

ΤοΚ: Ποια είναι η τραγικότερη φιγούρα του μυθιστορήματος;

ΧΦ: Νομίζω πως οι κόρες του Σήφη του ανθρώπου που διέπραξε το φόνο είναι οι τραγικότερες φιγούρες. Είναι νέα κορίτσια με όνειρα για τη ζωή. Όνειρα που όμως περιορίζονται αναγκαστικά  και στραγγαλίζονται υπό το βάρος των συνθηκών. Η Ερωφίλη γιατί οδηγείται εξαπατώμενη σ’ ένα γάμο αταίριαστο και θανατηφόρο που ήταν προϊόν συμφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών , και η Αρετή γιατί παντρεύεται με το μίασμα της κόρης του φονιά, που κάποιοι φροντίζουν να της το υπενθυμίζουν διαρκώς. Η διαχείριση ωστόσο  της κατάστασης είναι διαφορετική από καθεμιά τους: η πρώτη διαλέγει τον δρόμο της σιωπής και της παραίτησης, η άλλη του αδιάκοπου αγώνα και της περιορισμένης, τηρουμένων των αναλογιών εκδίκησης…

ΤοΚ: Η ιστορία αρχίζει με ένα φόνο που διαπράττει ο Σήφης. Ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτού του γεγονότος για  ίδιο τον δράστη;

ΧΦ: Ένας φόνος είναι πάντα ένα εξαιρετικό γεγονός και πάντα έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον και του θύματος και του δράστη. Ο ίδιος ο δράστης φαίνεται να μετανιώνει σχεδόν αμέσως όταν καταλαγιάζει ο θυμός κι όταν την θέση του την παίρνει ο φόβος για το μέλλον της οικογένειάς του. Και η οικογένεια για τον Σήφη είναι ό,τι πολυτιμότερο.  Ξέρει καλά πως η καταδίκη και η φυλάκισή του δεν αρκούσαν για να σταματήσουν την οργή και την διάθεση για εκδίκηση της οικογένειας του θύματος. Γι’ αυτό και μέσα από τη φυλακή κινεί τα νήματα και προσπαθεί να αποτρέψει τα χειρότερα. Μόνο που σ’ αυτή του την προσπάθεια και χωρίς να το θέλει διαπράττει έναν δεύτερο φόνο, ή καλύτερα μια ανθρωποθυσία ενός αγαπημένου του προσώπου, της ίδιας του της κόρης, ο συναισθηματικός και ψυχικός θάνατος της οποίας θα είναι το κρίμα που θα κουβαλάει μέχρι και το τέλος της ζωής του.

ΤοΚ: Οι δύο Μαρίες, η γυναίκα του δράστη και του θύματος τι θέση παίρνουν απέναντι στα γεγονότα;

ΧΦ: Τις δυο γυναίκες τις ενώνει ένας ισχυρός δεσμός φιλίας πριν τον φόνο. Μετά απ’ αυτόν πρέπει η καθεμιά να σταθεί στην θέση που της αρμόζει. Να φερθεί η μια σαν γυναίκα του φονιά κι η άλλη σαν γυναίκα του σκοτωμένου. Η Μαρία του Σήφη, αγωνίζεται να κρατήσει το σπίτι της μετά την φυλάκιση του άντρα της με τον φόβο πάντα της αντεκδίκησης των συγγενών του θύματος και  μέσα σε συνθήκες ενός πρωτόγνωρου γι’ αυτήν κοινωνικού αποκλεισμού. Το Μαριάκι, η γυναίκα του θύματος παρ’ ότι βρίσκεται σε δυσχερέστερη θέση καθώς πρέπει να είναι και μάνα και πατέρας για τα παιδιά της, να επιβιώσει μέσα στα σκληρά χρόνια της ανέχειας και παράλληλα να σκέφτεται και το τι θα πει ο κόσμος, ξεπερνά κάποιες φορές τα εσκαμμένα, υπερβαίνει  την ατολμία του φύλου και της θέσης της και  δεν διστάζει να πει την αλήθεια στο δικαστήριο, να προειδοποιήσει την Μαρία του φονιά για τον επικείμενο γάμο της κόρης της , να φανεί ανώτερη στο προξενιό της Αρετής, της δεύτερης κόρης του δράστη.  Η θέση και των δύο λοιπόν είναι δύσκολη, διατηρούν ωστόσο δυνατή την φιλία που τις ένωνε ως το τέλος, κι ας ήταν ανάρμοστο πολύ να την εκδηλώσουν.

Συγγραφέας: π. Βασίλειος Θερμός/ Εκδόσεις: Αρμός/ Κατηγορία: Ψυχολογία, ανθρώπινες σχέσεις/ ISBN:978-960-527-618-8/ Σελ. 158/ Τιμή: 12Ε

Δοκιμές πάνω στην αιώνια διαπάλη μεταξύ φαντασίωσης  και πραγματικότητας στην ανθρώπινη ζωή.
Ο άνθρωπος διψά πάντοτε για το απόλυτο. Αυτή είναι η θεϊκή δωρεά του αλλά ενδέχεται να αποβεί και η καταστροφή του. Αν δεν το επιδιώξει, προδίδει την αποστολή του και αισθάνεται τη ζωή του μισή. Αν ταυτόχρονα δεν αποδεχθεί την σχετικότητα της πραγματικής ζωής, τυραννεί τον εαυτό του και τους άλλους. Ολόκληρος ο προσωπικός και ο συλλογικός μας βίος ξετυλίγεται πάνω σε αυτή την απόπειρα ισορροπίας, στη διαπάλη μεταξύ σαγήνης και φαντασίας και απογοήτευσης εκ της πραγματικότητας.

Τα διαλογικά κείμενα του βιβλίου οδηγούν τον αναγνώστη πιο κοντά στην υπαρξιακή κατανόηση του ρόλου της φαντασίωσης στη ζωή μας, καθώς και της δυνατότητας που μας έχει δοθεί να καταστήσουμε την πραγματικότητα ιαματική. Να συμβάλουν στην αναζωπύρωση του έρωτα για το απόλυτο και στην φιλάνθρωπη καρτερία και κατανόηση όταν προβάλει ενοχλητικό το σχετικό.

Συγγραφέας: Μανόλης Αλεξάκης/ Εκδόσεις: Ταξιδευτής/ Σελ. 422/ Κατηγορία: ιστορικό μυθιστόρημα/ ISBN: 978-960-9692-08-3/ Λ.Τ.: 18Ε

Υστερο – Μινωικά Χρόνια.

Η Ιδανική Πολιτεία της Κνωσού, στα 1560 π.Χ., δέχεται εσωτερικά χτυπήματα από όλα τα μέτωπα. Ο Εφιάλτης συνωμοτεί εναντίον της δίκαιης εξουσίας των Μινώων, με σκοπό την ανατροπή τους και τη συγκέντρωση του πλούτου και της δύναμης της Κρήτης στα χέρια του. Ο Μίνωας Δικαιόκριτος προσπαθεί να διατηρήσει την τάξη έχοντας δίπλα του πιστή σύντροφο την Αλεξάνδρα, την οποία προορίζει για διάδοχό του. Συνωμοσίες, δολοφονίες και μάχες αποτελούν το σκιώδες σκηνικό της εποχής εκείνης. Ωστόσο, ακόμα και εκείνη την εποχή δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο έρωτας, ο οποίος όμως θα δοκιμαστεί κι αυτός σκληρά. Η Αλεξάνδρα και ο Γλαύκος, αντίπαλοι στη μάχη, αλλά πιστοί σύντροφοι στη ζωή θα δώσουν τον δικό τους αγώνα ενάντια σε όλη αυτή την αναταραχή. Ωστόσο, η ζωή δεν τα φέρνει πάντα όπως θα θέλαμε. Η Μεγάλη Ανατροπή είναι για όλους αναπόφευκτη…

Η Μινωική Ιδανική Πολιτεία εξελίσσεται κι αποδομεί τα ιδανικά της.
Το ανθρώπινο σενάριο βαθιά μέσα στον χρόνο.
Η ζωή, ο θάνατος, ο έρωτας, η πίστη σε αξίες και ιδανικά, η ματαιοδοξία ακολούθησαν και ακολουθούν το ίδιο μονοπάτι, άλλοτε σε ανηφοριές γοητευτικές και άλλοτε σε κατηφοριές της πτώσης και της παρακμής.
Πολλές φορές ενυπάρχουν σε μια ταυτόχρονη συνύπαρξη ακόμη και στον ίδιο άνθρωπο. Κι είναι αυτό το προζύμι της ζωής, εκείνο που της δίνει, εντέλει, νόημα, ρυθμό και σκοπό.
Οι αρχές κι οι αξίες όμως της ανθρώπινης φύσης καθώς κι οι βασικές αγωνίες και αντιλήψεις σε αυτές τις αγροτοκτηνοτροφικές κοινωνίες δεν άλλαξαν στους αιώνες και διατηρούν το κύρος τους ως σήμερα.

Συγγραφέας: Βασίλειος Χριστόπουλος / Έκδοση ΚΕΔΡΟΣ  / Ελληνική λογοτεχνία / ISBN: 978-960-04-4273-1 / Σελίδες: 512 / Τιμή: 18,00 ευρώ / Κυκλοφόρησε: Ιούνιο 2012

Ένα πολιτικό-υπαρξιακό μυθιστόρημα, ένα ελληνικό αντι-ρομάν νουάρ στη σκληρή εποχή της χρεοκοπίας και της προσφυγιάς. Ταυτόχρονα ένα μυθιστόρημα για τη μνήμη και το ασυνείδητο, γι’ αυτά που σφραγίζουν τις επιλογές στη ζωή ενός άντρα· για τα ιδανικά και το νόημα του κάθε αγώνα.

Το 2013, στην πόλη Εσπερία της Δυτικής Ελλάδας το υπερκατάστημα παιχνιδιών Ciaobambini τυλίγεται στις φλόγες. Μια μητέρα με το παιδί της και μια νεαρή υπάλληλος απανθρακώνονται. Οι Αρχές θεωρούν ότι οι εμπρηστές είναι πρόσφυγες του παρακείμενου καταυλισμού.
Ο Λαοκράτης Κούκης, συνταξιούχος τοπογράφος, δημοσιογραφεί στην Ημερησία του παλιού του συντρόφου Στέλιου Χαϊκάλη. Κατά προτροπή του Χαϊκάλη ερευνά το ζήτημα της ελλιπούς πυροπροστασίας του κτιρίου αποκαλύπτοντας τις ευθύνες Πυροσβεστικής και Πολεοδομίας.
Διαφθορά διοίκησης, επιχειρηματικά συμφέροντα, Μαφία του λιμανιού, ρατσιστικές και τρομοκρατικές οργανώσεις, ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, και μια πρώτη δολοφονία: του διοικητή της Πυροσβεστικής.
Όταν ο Λαοκράτης ανακαλύπτει ότι ο Χαϊκάλης βρίσκεται σε μυστική συμφωνία με την ασφαλιστική NIS Group, που επιδιώκει να μην καταβάλει ασφάλιστρα, κλονίζεται.
Όταν πηγαίνει στην Αστυνομία να καταθέσει τις υποψίες του όσον αφορά μια δεύτερη δολοφονία, κατηγορείται ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του διοικητή.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Ο Βασίλειος Χριστόπουλος γεννήθηκε το 1951 στην Πάτρα. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Ε.Μ.Π. και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Χωροταξία και Περιφερειακή Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης. Από το 1976 ζει και εργάζεται στην Πάτρα. Έχει δημοσιεύσει μελέτες για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, δοκίμια για την τέχνη και μικρά πεζογραφήματα.
Το Δεν θα ησυχάσουμε ποτέ (Κέδρος, 2012) είναι το πέμπτο του μυθιστόρημα.

Ά. Πολ.